گرفتن عکس دسته‌جمعی کفایت نمی‌کند • تفسیر
۱۳۸۶ مرداد ۱۱, پنجشنبه
سیاست تسلیحاتی ایالات متحده آمریکا در خاورمیانه موج گسترده‌ای از انتقاد را به همراه داشته است، همان سیاستی که برای مقابله با ایران طراحی شده است. اما هم‌زمان با این سیاست تسلیحاتی، دولت آمریکا بر آن است تا روند گفتگوهای صلح در خاورمیانه را جانی تازه بدمد. گشت و گذار خانم کاندالیزا رایس، وزیر امور خارجه آمریکا در خاورمیانه نیز جلوه‌ای از همین سیاست است. و به نظر می‌رسد که سفر وی به خاورمیانه نتایج مشخصی نیز به همراه داشته است. تفسیری از پتر فیلیپ، مفسر دویچه وله:
همین چندی پیش بود که جورج بوش، رییس جمهور آمریکا در سخنان خود پیرامون اوضاع خاورمیانه نکته‌ای را به گونه‌ای حاشیه‌ای عنوان نمود. وی از کنفرانسی پیرامون اوضاع خاورمیانه سخن گفت که می‌بایست در پاییز امسال و تحت رهبری وزیر امور خارجه آمریکا برگزار شود. جورج بوش این نکته را گفت و رفت. اما حال این کاندالیزا رایس است که می‌بایست زمینه‌های برگزاری چنین کنفرانسی را فراهم آورد. و سفر وی به خاورمیانه و گفتگوهایش با دولتمردان کشورهای این منطقه عملا در همین راستا قرار دارند. موضوع گفتگوهای خانم رایس با سران مصر، عربستان، اسراییل و تشکیلات خودگردان فلسطینی بیش از آن که مربوط به سیاست تسلیحاتی آمریکا گردد، متوجه از سر گیری گفتگوهای صلح در این منطقه است.
حداقل می‌توان گفت که طرح برگزاری چنین کنفرانسی عاری از توفیق نبوده، چرا که هیچ کس عملا موضعی خلاف آن در پیش نگرفته است. با آن که هنوز دعوتنامه‌ای برای کسی صادر نشده است، سران عربستان از هم اکنون آمادگی خود را برای شرکت در چنین کنفرانسی اعلام داشته‌اند. حتی بشارالاسد، رییس جمهور سوریه که معمولا جایی در لیست دعوت شوندگان ندارد، نیز موافقت خود را با برگزاری چنین کنفرانسی اعلام داشته است.
اما اسد نیز همچون دولتمردان عربستان شرکت خود را در این کنفرانس منوط به آن کرده که این کنفرانس چیزی بیش از مناسبتی برای برداشتن عکسهای دستجمعی از شرکت کنندگان باشد. سوریه خواستار شفافیت اهداف چنین کنفرانسی شده و این به معنای آن است که اسراییل بلندیهای جولان را تخلیه کرده و به سوریه پس دهد. و دولتمردان عربستان سعودی نیز خواستار تخلیه مناطق اشغالی، روشن شدن وضعیت حقوقی شهر اورشلیم و همچنین یافتن راه حلهایی برای آوارگان فلسطینی و شهرکهای یهودی شده‌اند. دولتمردان عربستان اعلام کرده‌اند که تنها در چنین شرایطی آماده نشستن بر سر میز مذاکره با اسراییل خواهند بود.
اسراییل نیز خواستار مشارکت هر چه بیشتر کشورهای عربی بر سر میز مذاکره است. چرا که چنین مشارکتی به نحوی پذیرش رسمیت و موجودیت سیاسی دولت اسراییل است. اما اسراییل به حق از این باور حرکت می‌کند که قائل شدن وظیفه حل دشوارترین مشکلات برای چنین کنفرانسی، پیشاپیش به معنی شکست این تلاشهای صلح‌جویانه است.
اما فراموش نمی‌بایست کرد که ـ حال در اسراییل سخن بر سر گفتگو با محمود عباس، رییس تشکیلات خودگردان فلسطین است. اما سخن گفتن برخی از محافل اسراییلی از این موضوع که عباس نماینده همه فلسطینیان نیست، چندان کمکی به پیشبرد گفتگوها نیست. این صحیح است که عباس از سوی همه فلسطینیان سخن نمی‌گوید، اما وی نماینده کاملا مشروع فلسطینیان است و اسراییل و آمریکا باید بدانند که طرف گفتگویی بهتر از محمود عباس در آینده دور یا نزدیک نخواهند یافت.