چین آمادگی خود را برای مذاکره با دالایی لاما اعلام کرد

دولت چین در روز جمعه (۲۵ آوریل) اعلام کرد که آمادگی دارد در روزهای آینده با نمایندگان دولت تبعیدی تبت گفت‌وگو کند. پکن با این تصمیم، در واقع به دعوت جامعه‌ی جهانی پاسخ مثبت داد.

البته سران چین از روزهای آغازین بحران تبت و حتی در زمان اوج‌گیری اعتراض‌های بین‌المللی در لندن و پاریس، جریان تبت را مسئله‌ای داخلی و اظهارنظر در مورد آن‌را، دخالت در امور داخلی چین تعبیر کردند.

تبت نیز در جهت "اعتمادسازی" گام بردارد

پکن اعلام کرده است که تصمیم برای مذاکره، به معنای تغییر در مواضع دولت چین در مسئله‌ی تبت نیست. از دید سران دولت چین، استقلال تبت، اساساً منتفی است. چین انتظار دارد که تبت ثابت کند که قصد مختل کردن المپیک پکن را ندارد.

چین دالایی لاما را به آرام کردن هواداران خود دعوت کرده است. پکن معتقد است که این کار نباید برای دالایی لاما چندان مشکل باشد؛ وی نه خواستار جدایی تبت از چین است و نه مخالفتی با برگزاری بازی‌های المپیک در این کشور دارد؛ علاوه بر آن طرفداران خود را هم به آرامش دعوت می‌کند.

با وجود این، گروه‌هایی در تبت وجود دارند که برای رسیده به هدف‌های مورد نظر خود، متوسل به خشونت هم می‌شوند. چین خواستار آن است که دالایی لاما گام مؤثری در جهت "اعتمادسازی" بردارد.

تبت در واکنش به اعلام رسمی دولت چین خبر داد که تا این لحظه دعوت‌نامه‌ای از پکن دریافت نکرده است.

مذاکرات بدون نتیجه

در گذشته هم دیدارهایی میان مقامات چینی و تبتی وجود داشته است؛ هر چند که در رسانه‌های چینی منعکس نشده است. اما در هفته‌های گذشته که موج اعتراضات بین‌المللی افزایش یافته است، پکن در راستای برنامه‌های تبلیغاتی خود اعلام می‌کند که قصد دارد با "جدایی‌طلبان سرزمین پدری" گفت‌وگو کند.

چنین دیدارها و مذاکراتی بیشتر دارای مصرف تبلیغاتی در سطح بین‌المللی هستند. این تبلیغات در زمان حال هم برای چین بسیار مفیدند. چهره‌ی سیاسی چین در روزها و هفته‌های اخیر، در سطح بین‌المللی به‌شدت خدشه ‌دار شده است. بنابراین پکن تصمیم به تشنج‌زدایی گرفته است.

این البته به این معنا نخواهد بود که این کشور به تبت چراغ سبز نشان داده است؛ بلکه چین قصد دارد جهانیان را قانع کند که به انتقادها گوش فرا می‌دهد. بدین ترتیب تک‌صداهای تحریم بازی‌ها هم که گهگاه از اطراف به گوش می‌رسند، کم‌کم خاموش می‌شوند.

از سوی دیگر، چنین بستری برای دادوستدهای تجاری و اقتصادی نیز مناسب است. با این اوصاف چین و جامعه‌ی بین‌الملل به درخواست‌های خود رسیده‌اند. تنها این سؤال بی پاسخ می‌ماند ‌که تکلیف تبت چیست؟