نشست سران دو کره
۱۳۸۶ مرداد ۱۸, پنجشنبه
روزنامه اتریشى ”استاندارد“ درباره ملاقات سران دو کشور کره جنوبى و کره شمالى می‌نویسد:
« نگاهى به آخرین دور مذاکرات در پکن نشان می‌دهد، که کره شمالى در مورد تعهدات خود در زمینه کاهش تسلیحات نه عجله‌اى دارد و نه با جدیت این امر را دنبال می‌کند. کره شمالى با خاتمه دادن به آخرین دور مذاکرات، تاریخ جدیدى را براى ادامه گفتگوها معین نکرد و حتا زمانى را نیز براى برداشت گام‌هاى عملى در زمینه کاهش تسلیحات به میان نیاورد. کره شمالى با بازى‌هاى غیرمعمول دوست دارد که حریفان خود را سردرگم کند، و در پایان نیز بدون انجام کارى موفق به دریافت کمک‌هایى شود. کشورهاى جهان باید بدانند، که کره شمالى داوطلبانه از بمب اتمى چشم پوشى نخواهد کرد. گذشت‌هاى دائمى نمی‌تواند ابزار مناسبى براى مقابله با کره شمالى باشد.»
روزنامه آلمانى ”هندلز بلات“ درباره شانس نزدیکى میان دو کره می‌نویسد:
«هیچکس نمى تواند پایبندى رژیم کره شمالى به قول‌هاى خود را از قبل پیش‌بینى کند. کره شمالى در عرصه سیاسى آنچنان دمدمى مزاج بوده است که بدون کنترل، نمی‌توان به این کشور اعتماد کرد. گرچه کره شمالى با بستن راکتور اتمى خود در ”یونگ بیون“ توافق‌هاى حاصل از نشست هیئت شش جانبه را اجرا کرد، اما زمانى که عرصه بر دیکتاتور این کشور، کیم یونگ ایل، تنگ شود، توافقات را زیرپا خواهد گذاشت، آنچنان که این امر درگذشته نیز اتفاق افتاده است. پس از سالها ظلمت، خورشید دوباره بر سرزمین سکوت صبحگاهان می‌درخشد.»
روزنامه ”اولدن بورگیشه فولکس تسایتونگ“، چاپ آلمان هم به نشست آتى سران دو کره نگاهى دارد:
«درصورت ملاقات میان رو مو هیون، رئیس جمهور کره جنوبى و کیم یونگ ایل، رهبر کره شمالى در جهت پیشبرد مذاکرات صلح، امید به وحدت دوباره این سرزمین در آینده‌اى نزدیک از نو قوت خواهد گرفت. اما این سوء ظن درباره کیم یونگ ایل وجود دارد که پذیرش این ملاقات از سوى وى تنها بخاطر اتلاف وقت است تا شاید از این طریق مذاکرات بر سر تسلیحات هسته‌اى میان این کشور و هیئت بین‌المللى را دچار اشکال کند. سیاست کره شمالى چیزى شبیه این است: کاهش درخواست‌هاى بین‌المللى از طریق واکنش‌هاى مقاومت‌آمیز در گفت‌وگو با کره جنوبى.»
روزنامه آلمانى ”زکسیشه تسایتونگ“ درباره اعتصاب رانندگان قطار در آلمان مى نویسد:
«ظاهراً این‌طور به نظر می‌رسد که نزاع میان اتحادیه لوکوموتیورانان و مسئولان راه آهن نزاعى میان رهبر اتحادیه، مانفرد شل، و رئیس راه آهن، هارتموت مهدورن مى باشد. اما در واقع مذاکرات میان طرفین بر سر دستمزدها نبردى میان دو پیرمرد خشمگین نیست، بلکه گشودن راهى براى تعیین حقوق بسیارى از کارکنان جوان درآینده است. بدین دلیل هر چه سریع‌تر باید میانجى هوشمندى را یافت که به طرفین نزاع حدود خواست‌هاى عملى ومقدور را نشان دهد. اعتصاب و احکام دادگاه راه‌هاى مناسبى در این زمینه نیستند، گشودن راه تنها از طریق مذاکرات میسر است.»
روزنامه ”برلینر تسایتونگ“ درباره ممنوعیت اعتصاب رانندگان قطار می‌نویسد:
«آلمان به آن دسته از کشورهایى در اروپا تعلق دارد که زمان اعتصاب در آنها پایین است. این مسئله در ارتباط با استقلال عمل اتحادیه‌هاى صنفى و نمایندگان کارفرمایان می‌باشد که تاکنون کارآیى خودرا نیز نشان داده است. هیچکس نمى تواند مسئولان راه آهن و یا اتحادیه لوکوموتیورانان را از این باز دارد که اختلافات خود را به دادگاه ارجاع دهند. اما باید به هر دو طرف توصیه کرد، به جاى آن‌که اختلافات در پرونده‌هاى دادگاه بایگانى شود بهتر است که استقلال عمل بر سر تعیین دستمزدها را بر سر میز مذاکره به اجرا درآورد.»