1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

موضوع "خبر خوش هسته‌ای" در مطبوعات بین‌المللی

داود خدابخش (رادیو دویچه وله)۱۳۸۶ فروردین ۲۲, چهارشنبه

روزنامه اتریشی کوریر: بیانیه هسته ای دولت ایران بیشتر هدف روانی یا ماهیت سیاسی دارد. جمهوری اسلامی قبل از هر چیز به پیروزی های تبلیغاتی فکر می‌کند و بسیاری از ایرانیان نیز این واقعیت را قبول دارند.

https://p.dw.com/p/AEfK
احمدی نژاد در "جشن هسته‌ای" این هفته در نطنز
احمدی نژاد در "جشن هسته‌ای" این هفته در نطنزعکس: AP

جمهوری اسلامی ایران این هفته رسما اعلام کرد که "در زمره‌ کشورهای تولیدکننده‌ صنعتی سوخت هسته‌ای" قرار گرفته است. محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران روز دوشنبه در سخنرانی خود اعلام داشت که برنامه ورود به مرحله تولید صنعتی اورانیوم غنی شده تحقق یافته و از آن با عنوان "خبر خوش هسته ای" برای ملت ایران یاد کرد. اعلام این خبر و تائید آن با بیانیه ای رسمی از جانب جمهوری اسلامی ایران، در جهان اعتراضات شدیدی برانگیخت. بیانیه رسمی دولت ایران واکنش تند دولت های ایالات متحده و بریتانیا و همچنین دولت آلمان فدرال را که اکنون ریاست دوره ای اتحادیه اروپا را به عهده دارد به دنبال داشت. بسیاری از رسانه های غربی در واکنش به این خبر ابراز نگرانی کردند و آن را مرحله ای تازه در تنش میان ایران و کشورهای غربی دانستند. مطبوعات بین‌المللی همچنان حاوی مقالاتی در مورد "خبر خوش هسته‌ای" جمهوری اسلامی هستند.

روزنامه اتریشی کوریر درباره توان هسته ای ایران چند و چون کرده و بیانیه اخیر جمهوری اسلامی مبنی بر دستیابی به مرحله تولید سوخت هسته ای را زیر سؤال برده است. روزنامه چاپ وین می‌نویسد:

«به نظر می‌رسد که بیانیه هسته ای دولت ایران بیشتر هدف روانی یا ماهیت سیاسی دارد تا این کشور بهتر بتواند با اکثریت جامعه جهانی که با برنامه هسته ای آن مخالف است، مقابله کند. واقعیت این است که جمهوری اسلامی قبل از هر چیز به پیروزی های تبلیغاتی فکر می‌کند و بسیاری از ایرانیان نیز این واقعیت را قبول دارند.»

روزنامه آلمانی تورینگر الگماینه در شماره ۱۰ آوریل خود نوشته است:

«محمود احمدی نژاد قصد دارد از این هم خطرناک تر جلوه کند. او مدعی شده که کشورش به مرحله تولید بمب هسته ای یک گام هم نزدیک تر شده است. در سال ۲۰۰۳ با انگیزه ای مشابه بود که جورج بوش مجوزی یافت تا به عراق حمله کند. ایالات متحده و اسرائیل قطعا منتظر نمی مانند تا ایران تهدیدهای خود را عملی کند.»

در در شماره ۱۱ آوریل روزنامه گاردین چاپ لندن چنین آمده است:

«حتی اگر رئیس جمهور ایران در نمایش توان هسته ای ایران اغراق کرده باشد باز می‌توانیم مطمئن باشیم که ایران هم روزی مانند هند و پاکستان به انرژی هسته ای مسلح خواهد شد. ناکارآمد بودن سیاست تحریم اقتصادی علیه ایران امروز کشورهای غربی را در برابر انتخابی دشوار قرار داده است: یا باید اجازه دهند که حکومت اسلامی کار تدارک تولید بمب اتمی را پیش ببرد، یا به پایگاه های اتمی خاص غنی سازی اورانیوم مانند تاسیسات نطنز حمله کنند. اما بنا به گزارش گروه تحقیقاتی دانشگاه اکسفورد حمله به تأسیسات اتمی می‌تواند عزم ایران را حتی قوی تر کند. بنابر این در برابر غرب یک راه بیشتر نمانده است: ادامه تلاش ها برای جلب ایران به مذاکره و همکاری.»

روزنامه آلمانی مرکیشه الگماینه درباره برنامه هسته ای ایران چنین ابراز عقیده کرده است:

«حکومت اسلامی ایران از تجربه کره شمالی آموخته است که هرچه زودتر به وضعیت قدرت اتمی برسد. لازم نیست تا مرحله آزمایش موفقیت آمیز کلاهک های اتمی صبر کند. ایران قصد دارد از فرصت استفاده کند و جامعه جهانی را در برابر عمل انجام شده قرار دهد. گمان نمی‌رود که رئیس جمهور ایران به فشارهای سازمان ملل وقعی بگذارد. اگر تحریم ها شدیدتر شود او حتی می‌تواند به همکاری با سازمان ملل خاتمه دهد و با خیال آسوده برنامه های جاه طلبانه خود را دنبال کند.»

روزنامه فرانسوی لاشرانت لیبر از جنوب فرانسه می‌نویسد که غرب به ویژه آمریکا به ایران مظنون هستند که با برنامه هسته ای خود در واقع مخفیانه تولید بمب اتمی را دنبال می‌کند، اما بدبختانه کشورهای غربی نتوانسته اند موضعی قاطع در برابر ایران اتخاذ کنند. به نوشته روزنامه:

«سران ایران با شگردهای خاص خود تا کنون موفقیت هایی کسب کرده اند. هنوز معلوم نیست که در مقابله با ایران چه راهی در برابر غرب وجود دارد، زیرا نه اعتراض های فرانسه و نه فشارهای اتحادیه اروپا تا کنون نتوانسته است ایرانیان را از ادامه برنامه هسته ای شان باز دارد.»

روزنامه سویسی در بوند چاپ برن می‌نویسد:

«ایرانی‌ها بار دیگر موضعی شدید اختیار کرده اند اما همان طور که بارها در گذشته شاهد بوده ایم، هیچ بعید نیست که سران ایران ناگهان در آخرین لحظه لحن خود را تغییر دهند و عقب نشینی کنند. جبهه گیری کنونی به جنگ ختم می‌شود و این به سود کسی نیست و ایران هم در آن نفعی نمی بیند.»