1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

مراسم يادبود از قربانيان اردوگاه آوشويتس در سازمان ملل متحد

۱۳۸۳ بهمن ۶, سه‌شنبه

برداشتن اين گام، كار ساده اى براى وزير امور خارجه آلمان نبود. پس از سخنرانيهاى معروف روساى جمهور اسبق كشور آلمان، ريچارد فون وايتزكر به مناسبت هشتم ماه مه يا تعظيم يوهانس راو در برابر پارلمان اسرائيل، يوشكا فيشر، در مقابل مجمع عمومى سازمان ملل متحد، نمايندگى فرهنگ مليتى را برعهده داشت كه، به نام آن، مبنى بر سخنان دبير كل سازمان ملل متحد كوفى عنان، پليدى انجام گرفته است.

https://p.dw.com/p/A56O
سخنرانى Elie Wiesel در مجمع عمومى سازمان ملل متحد
سخنرانى Elie Wiesel در مجمع عمومى سازمان ملل متحدعکس: AP

وزير امور خارجه آلمان يوشكا فيشر در اينباره توضيح داد:" اين جنايت وحشيانه براى هميشه بخشى از تاريخ آلمان باقى خواهد ماند. اين، براى كشور من پست ترين حد اخلاقى و يك شكست تمدن بى مثال است."

به گفته يوشكا فيشر، در نخستين مراسم يادبود قربانيان اردوگاه اسيران آوشويتس در مجمع عمومى سازمان ملل، جمهورى فدرال آلمان به همين دليل خلل ناپذير بودن لياقت انسانى را، در سال ۱۹۴۹ يكى از اركان اصولى قانون اساسى خود قرار داد. " آلمان جديد دموكراتيك درس خود را آموخته و از مسئوليت تاريخى اخلاقى كشور ما در مورد آوشويتس عميقآ تاثير پذيرفته است.

پيام آلمان دموكراتيك در اين مورد عبارت "ديگر هرگز" ميباشد كه اينك در قطعنامه سازمان ملل متحد نيز به همين صورت ثبت شده است. فيشر و كوفى عنان يادآور شدند كه، سازمان ملل متحد تاسيس گرديد تا از كشتار خلقها همانند آنچه كه در مورد يهوديان اروپا انجام گرفت، ممانعت ورزد.

عنان افزود:"اين پليدى نبايد هرگز ديگر انجام پذيرد. آنچه كه ما اجازه اش را نداريم اين است كه اين وقايع را انكار كنيم يا واكنشى بيطرفانه داشته باشيم. بسيارى، چنين رفتارى داشتند زمانيكه نازيها كارخانه آدم كشى خود را بكار گرفتند."

عنان تذكر داد، چنين جنايتى همچنين نبايد در دارفور تكرار گردد. روآندا، كامبوج يا كوزوو نشان دادند كه، جهان در برابر پليديها ايمن نيست. هشدارهائى از اين قبيل كه تمامى ۳۵ سخنران در سالن نيمه خالى برگزارى مجمع عمومى سازمان ملل تكرار نمودند.

مجمع عمومى سازمان ملل متحد به ۶۰ سال وقت نياز داشت تا بتواند اين موضوع را در برنامه كار خود قرار دهد و اجلاس فوق العاده اى را در اين زمينه فرابخواند.

يكى از بازماندگان اردوگاه مرگ آوشويتس، دارنده نشان نوبل در رشته ادبيات، الى ويزل به همين دليل انگشت بر اين زخم گذاشت و به كسانى اشاره كرد كه با بى تفاوتى و بى عملى خود در برابر جنايات انجام شده در اردوگاه آوشويتس وجود آنرا ممكن كرده بودند. ويزل گفت:" در اين دوران، كسانيكه در اين اردوگاه بودند، نه تنها از طرف دشمن شكنجه شده و به قتل ميرسيدند، بلكه همچنين، از سوى سكوت و بى توجهى جهانيان. اينك ۶۰ سال ديرتر، جهان تلاش ميكند، لااقل گوش شنوا داشته باشد."