فرشتگان صلح بوى بشكه باروت نمى دهند

سفر وزير امور خارجه امريكا به خاورميانه

روزنامه فرانكفورتر روند شاو چاپ آلمان نگاهى به سفر خانم رايس، وزير امور خارجه امريكا به خاورميانه دارد و درباره اهداف اين سفر مى نويسد:

«فرشتگان صلح بوى بشكه باروت نمى دهند. خانم كاندوليزا رايس در سفر خود به خاورميانه هرچند از صلح سخن گويد باز از بوى باروت رهايى نخواهد يافت، زيرا در چمدان هاى خود مواد منفجره حمل مى كند. اين محموله شامل برنامه هايى براى عقد قراردادهاى عظيم تسليحاتى است. بازى واشنگتن در خاورميانه همچنان خطرناك است، بويژه تا زمانى كه بازيگران اصلى مانند ايران، سوريه و حتا حماس به بازى گرفته نشوند. اروپا بعنوان يكى از نقش آفرينان هيئت چهارجانبه در خاورميانه نبايد در اين زمينه دچار بى عملى شود. بى اعتمادى نسبت به بازى دوگانه امريكا نه تنها ممنوع نيست، بلكه ضرورى است.»

روزنامه ايتاليايى كورير دلا سرا درباره برنامه امريكا مبنى بر تشكيل كنفرانس جديدى براى صلح در خاورميانه مى نويسد:

«كاندوليزا رايس، وزير امور خارجه امريكا، ديروز با خوش بينى فراوان و اميدهاى زياد وارد اورشليم شد، تا مذاكرات ميان دولت اسرائيل، به رهبرى ايهود اولمرت، و تشكيلات خودگردان فلسطينى، به رهبرى محمود عباس، دوباره از سر گرفته شوند. سخنگوى نخست وزير اسرائيل دراينباره اعلام كرد، كه اسلام گرايان افراطى حماس جايى درمذاكرات نخواهند داشت.

وزير امور خارجه امريكا در اين سفرمطلب تازه اى را به همراه خود آورده است كه به نظر وى امرى بسيار مثبت است و آن شركت عربستان سعودى در كنفرانس صلح به پيشنهاد جورج بوش، رئيس جمهور امريكا ست. تاييد اين پيشنهاد به معناى آن خواهد بود كه بخش بزرگى از ۲۲ كشور عضو اتحاديه عرب در اين كنفرانس شركت خواهند جست.»

اعزام نيروهاى پاسدار صلح به سودان

روزنامه آلمانى راين تسايتونگ درباره اعزام نيروهاى پاسدار صلح به سودان مى نويسد:

«مجريان اصلى اين قعطنامه تنها به خاطراهداف بشردوستانه دست به انجام اين كار نزده اند. سازمان ملل متحد پس از فاجعه رواندا در سال ۱۹۹۴ خواهان بهبود وجهه خدشه دار شده خود در افريقا است. چين با هر چيزى موافقت دارند به شرط آنكه به نفت سودان همچنان دسترسى داشته باشد. امريكا نيزخواهان دستيابى به مواد خام اين كشور عظيم افريقايى است، حتا براى شروع از طريق كمك هاى بشردوستانه. حكومت سودان نيز شايد بدين خاطر كه قعطنامه سازمان ملل با نرمش تنظيم شده و دامنه قدرت حكومت مركزى را محدود نمى كند، با آن موافقند.در واقع براى جلوگيرى از قتل عام مردم ، نيروهاى سازمان ملل بايد تمامى نيروهاى شبه نظامى را خلع سلاح كنند. اما آنان دقيقاً از اينكار باز داشته شده اند. ماموريت سازمان ملل در دارفور تسكينى براى وجدان ما ست ولى با اين اشتباه در قعطنامه اين ماموريت منجربه صلح نخواهد شد.»

روزنامه محافظه كار دى پرسه چاپ اطريش درباره نقش چين در برقرارى صلح در منطقه دافور در سودان مى نويسد:

بزرگترين اميد به برقرارى صلح خستگى از جنگ است. اعلام اين مسئله هم از سوى جبهه دولت و هم از سوى نيروهاى شورشى به گوش مى رسد. برغم واقع گرايى بدبينانه اى كه در سودان مشاهده مى شود، اين اتحاد عمل جديد بين المللى مى تواند سبب حركت پوينده و مثبتى در سودان شود. چين، كه زمانى طولانى از سودان، به خاطر صدور نفت بدين كشور حمايت مى كرد، سرانجام با قبول مسئوليت نفوذ خود در سودان را بكار بست. بدون فشار چين دولت اسلام گراى سودان مخالف اعزام نيروهاى سازمان ملل به اين كشو بود. در عرصه سياست جهانى شايد مهمترين مسئله در قعطنامه دارفور اين است كه چين به عنوان همكار و شريك وارد صحنه بين المللى شده است.»

روزنامه آلمانى تاگس اشپيگل چاپ برلين درباره كشتار مردم در دارفور مى نويسد:

«اگر اروپا براى جلوگيرى از قتل عام مردم اقدامى نظامى نمى تواند انجام دهد، حداقل بايد به گونه سياسى عمل كند. دولت امريكا با تهديد سودان به تحريم يك طرفه، در صورت كارشكنى در روند صلح، دست به حركتى سياسى به زد. اروپاى خسته از عمل، حداقل بايد تا اين اندازه از خود قاطعيت نشان دهد.»