غروب ایمی واینهاوس، ستارهای بزرگ با درخششی کوتاه
ایمی واینهاوس در سن ۲۷ سالگی درگذشت و به این ترتیب به نامهای بزرگی همچون جیمی هندریکس،جنیس جاپلین، برایان جونز، جیم موریسون و کرت کوبین پیوست که همه به هنگام مرگ ۲۷ سال داشتند.
ایمی واینهاوس۲۰ ساله بود که با آلبوم "فرانک" (Frank) نوید ظهور خوانندهای جوان با مدل مویی منحصر به فرد و آرایش ویژه چشمانش و از همه مهمتر صدایی زیبا را به طرفداران موسیقی داد؛ خوانندهای که با وجود سن کم و موفقیتی که تنها با آلبوم نخستش به دست آورده بود، میتوانست تا سالهای زیادی طرفدارانش را با ترانههایش همراهی کند.
این کارگردان بریتانیایی هم در فیلم مستند خود کمتر به دوران کودکی واینهاوس پرداخته و بیشتر به زندگی او و خانواده یهودیاش در شمال لندن. و عکسهایی را گردآورده که کمتر شناخته شدهاند.
سالها بود که همه شاهد دست و پنجه نرم کردن او با مواد مخدر و اعتیاد روز افزونش به الکل بودند. واینهاوس به شدت لاغر میشد و بدنش ضعیف؛ اما با این که بسیاری شاهد این شکستن بودند، هیچکس نتوانست او را از این وضعیت نجات دهد.
فیلم ایمی واینهاوس پس از اکران شدن توجه بسیاری از علاقمندان موسیقی او را به خود جلب کرده است. این فیلم امروز و یک هفته پیش از سالروز درگذشت او در سینماهای آلمان اکران شده است.
واینهاوس در مصاحبهای در همان زمان گفته بود: «من شروع به نوشتن ترانه کردم به عنوان کاری چالشبرانگیز برای خودم تا ببینم آیا میتوانم این کار را بکنم یا نه. البته موسیقی دیگری هم که من دوست داشته باشم گوش بدهم، نبود.»
در سن ۲۰ سالگی ایمی واینهاوس نخستین آلبومش را با نام "فرانک" منتشر کرد و به این ترتیب نامش بر سر زبانها افتاد.
واینهاوس میگوید: «من به موسیقی جاز و همینطور کارهای ترانهسراهای بزرگی مثل جیمز تیلور و کارول کینگ گوش دادم. واقعا هیچ چیز نویی که به من بخورد و آن را دوست داشته باشم پیدا نکردم. برای همین شروع کردم به نوشتن ترانههای خودم با استفاده از تجربههایم.»
سه سال بعد، در سال ۲۰۰۶ آلبوم "بازگشت به سیاهی" (Back to black) از ایمی واینهاوس به بازار آمد و چنان غوغایی به راه انداخت که در سراسر جهان در صدر جدول ترانههای پر فروش قرار گرفت.
"بازگشت به سیاهی" توانست پنج جایزه معتبر گرمی را از آن واینهاوس کند و ده میلیون نسخه از آن به فروش رفت. ترانهی "Rehab" از این آلبوم شهرتی چشمگیر پیدا کرد؛ ترانهای که حکایت از توانبخشی و رهایی از الکل دارد:
واینهاوس با صدای خشدارش جزو بزرگترین استعدادهای کشف شده در سالهای اخیر به شمار میرفت تا جایی که حتی بعضی از جمله دن ووتان، روزنامهنگار حوزه موسیقی او را با بیتلها مقایسه میکردند: «او یک افسانهی بریتانیایی محض بود، یکی از معدود ستارههای بریتانیایی موسیقی پاپ از زمان بیتلها به بعد که به موفقیت جهانی رسید.»
واینهاوس فعالیتهای سیاسی هم به موازات کار هنری خود داشت. از آن جمله بود کنسرتی که به مناسبت تولد ۹۰ سالگی نلسون ماندلا در هاید پارک لندن بر پا کرد.
واینهاوس یک بار خود را زنی سیاه در بدنی سفید توصیف کرده بود و صدای خشدارش انگار که برای موسیقی سول ساخته شده باشد.
اما سال ۲۰۰۷ سراشیب واینهاوس آغاز شد، او با مردی ازدواج کرد که خود معتاد بود و زندگیاش را بیشتر پشت میلههای زندان سپری میکرد. حالا دیگر تصاویر جنجالی مختلفی از ایمی واینهاوس را میشد بر صفحه روزنامههای بریتانیا دید که حاکی از سقوط هر چه بیشتر این استعداد جوان به ورطه اعتیاد و الکل بودند.
بعد از مدتها دوری از صحنه موسیقی و گذراندن دورههای توانبخشی، واینهاوس قصد داشت که در ماه ژوئن امسال تور تازهای را آغاز کند و به روی سن بازگردد، اما در همان ابتدا مجبور شد تا کنسرتش را در بلگراد متوقف کند زیرا به جای صدا این تنها زمزمههای واینهاوس بود که به گوش تماشاگران میرسید و به وضوح دیده میشد که او کاملا مست روی صحنه حاضر شده است.
خانهی واینهاوس در شمال لندن همیشه در محاصره عکاسانی بود که از زنی به شدت لاغر و به ظاهر بیمار عکس میگرفتند که در حال تلوتلو خوردن بود.
مرگ ایمی واینهاوس در روز ۲۳ ژوئیه باعث شد تا دست کم در نهایت به گفتهی کارول کینگ، خوانندهی آمریکایی "آرامش را به دست بیاورد، هر کجا که هست."