صدراعظم آلمان، میزبان رهبر دینی تبت
۱۳۸۶ مهر ۲, دوشنبه
روزنامه آلمانى ”اشتوتگارتر تسایتونگ“ ((Stuttgarter Zeitung ، درباره ملاقات میان دالایى لاما و صدر اعظم آلمان مى نویسد:
«این باعث افتخار است که خانم مرکل، صدر اعظم آلمان، سیاست خارجى بزدلانه‌اى را به پیش نمی‌برد. پس از ولادیمیر پوتین، خانم مرکل اکنون به رهبران حزب کمونیست در چین نیز فهماند که وضعیت داخلى در این کشور را چگونه مى بیند. این شاید آغازى براى پایان بخشیدن به فریبکارى در رابطه با چین باشد، کشوری که به لحاظ اقتصادى در حال رشد است. امروزه اقتصاد جهانى آنچنان به هم گره خورده است که انتقاد در عرصه سیاسى امکان پذیر است. دقیقاً به همین دلیل هم نمى‌توان گفت که آیا سیاست خانم مرکل سبب تغییرى در روابط خواهد شد.»
روزنامه ”وست دویچه تسایتونگ“ ((Westdeutsche Zeitung هم نگاهى به ملاقات صدر اعظم آلمان با دالایى لاما و مسئله حقوق بشر دارد:
«واکنش‌هاى جبونانه از سوى اقتصاد آلمان در زمینه تیرگى روابط معاملاتى با غول تجارى چین بجا نیست. شرکت‌هاى اقتصادى در آلمان باید بپذیرند که با رفتن گرهارد شرودر، صدر اعظم پیشین این کشور، در واقع بهترین همکار در زمینه بازاریابى را از دست داده‌اند. اما سیاست خارجى باید چیزی بیشتر از در نظر گرفتن منافع اقتصادى و حتا سیاست امنیتى باشد. یک کشور آزاد مشروعیت خود را به طور مستمر در رابطه با دفاع از حقوق بشر و پشتیبانى از حقوق آزادی‌خواهانه کسب مى‌کند. آنچه خانم مرکل در این باره بدون تزلزل در رابطه با کشورهاى روسیه و چین انجام داده است، سبب اداى احترام به وى از سوى شهروندان مى‌شود.»
روزنامه ”راین– نکار– تسایتونگ“ (Rhein-Neckar-Zeitung) در تفسیر خود از ملاقات مرکل با دالایى لاما مى‌نویسد:
«هلموت کهل و گرهارد شرودر، صدر اعظم هاى پیشین آلمان، بارها به چین سفر کردند و به خاطر سکوت بزدلانه خود در زمینه نقض همه جانبه حقوق بشر به گرمى مورد استقبال قرار گرفتند. این سلف‌هاى خانم مرکل به عنوان سیاستمداران واقع‌بین در مراکز دولتى، دالایى لاما را نزد خود نپذیرفتند. اما خانم آنگلا مرکل این کار را انجام داد. به این خاطر وى درخور احترام است، زیرا چین به عنوان ابرقدرت جدید در خاور دور تاکنون تنها در بخش‌هایى قدم به دنیاى جهانى شده گذاشته است. ملاقات خانم مرکل با رهبر دینى تبت باعث خدشه‌دار شدن غرور پکن نمى‌شود و تنها به رهبران جمهورى خلق چین جنایت‌هاى پنهانشان را یادآورى مى‌کند.»
روزنامه ”لا رپوبلیکا“ (La Repubblica)، چاپ ایتالیا به تظاهرات چند روز اخیر در برمه (میانمار) مى‌پردازد:
«بحران فزاینده در چند سال گذشته در برمه سرانجام در تابستان امسال به دنبال افزایش بهاى بنزین از سوى رهبران نظامى این کشور به اوج خود رسید. راهبان بودایى در آغاز در گروه‌هاى کوچک دست به تظاهرات زدند ولى در حال حاضر این اعتراضات بدل به تظاهرات گسترده‌اى شده است. تاکنون نظامیان همانند سال‌هاى گذشته، از دست به اقدامات سخت، بی‌رحمانه و سرکوبگر خوددارى کرده‌اند. نیروهاى نظامى تنها به این اکتفا کرده‌اند که با لباس‌هاى شخصى در صفوف راهبان تظاهرکننده وارد شوند و آنان را همراهى نمایند.»
این روزنامه درادامه تفسیر خود مى پرسد:
«اما چگونه مى توان این رفتار غیرمنتظره را توضیح داد؟ آیا دیکتاتورى نظامى از آمادگى لازم برخوردار نبوده است؟ آیا رهبران نظامى خواهان جلوگیرى از شعله‌ور شدن بیشتر این اعتراضات هستند؟ و شاید اینکه در این زمینه در درون رهبرى این کشور نظرات متفاوتى وجود دارد؟»
روزنامه بلژیکى ”لسوار“ ((Le Soir در باره تغییرات احتمالى در برمه (میانمار) مى‌نویسد:
«سرانجام این شورش چه خواهد بود؟ برخى به شبح قتل‌عام سال ۱۹۸۸ اشاره مى‌کنند. در این سال پس از هفته‌ها تظاهرات، نیروهاى نظامى تظاهرکنندگان و راهبان بودایى را به گلوله بستند. اما شرایط بین‌المللى در حال حاظر به گونه‌اى دیگر است. حتا چین به عنوان متحد وفادار برمه نیز در قبال رفتار انعطاف‌ناپذیر ژنرال‌هاى این کشور بى‌تابى از خود نشان مى دهد. اعمال خشونت به معناى از دست دادن پشتیبانان اندکى است که برمه تاکنون داشته است.»