صدر کابینه مالکی را تضعیف نمی‌کند؛ آن را ترک می‌کند • تفسیر
۱۳۸۶ فروردین ۲۸, سه‌شنبه
مقتدا صدر احتمالاً دچار خودبزرگ‌بینی شده است. این رهبر شیعی 34 ساله به وزرای هوادار خود در دولت المالکی دستور داده که از مقام خود استعفا دهند و به نخست‌وزیر اعتراض کنند که چرا یک جدول زمانی برای خروج نیروهای آمریکایی از عراق ارائه نکرده است. گویی که انجام چنین کاری سهل و آسان است. آخر چگونه رئیس دولت عراق می‌تواند جدولی برای خروج نیروهای آمریکایی پیش نهد، در حالی که خود آمریکایی‌ها هم حتی در موقعیتی نیستند که تخمینی در این زمینه عرضه کنند.
نوری المالکی، که خود یک شیعه است، همین چند ماه پیش اعلام کرد که مسئولیت تأمین امنیت حدوداً اوایل ژوئن به میزان گسترده‌ای از ارتش آمریکایی به نیروهای امنیتی عراق محول خواهد شد. ولی اینک، یعنی دو ماه مانده به موعد مورد اشاره مالکی، ظاهراً عراق هنوز هم از چنان شرایطی بسیار به دور است. حتی مجموعه‌‌ای از اقدامات تامینی نیز که اخیراً، یعنی پس از تقویت نیروهای آمریکایی در عراق، زیر عنوان "تهاجم امنیتی" در محدوده بغداد بزرگ به اجرا آمده ، نتیجه‌ای به بار نیاورده است، به جز آن که شمار حملات مسلحانه دوباره رو به افزایش نهاده و دامنه این حملات حتی به "منطقه سبز"، کشیده شده است، منطقه‌ای که تا کنون امن‌ترین منطقه بغداد به شمار می‌رفت.
آنجا که آمریکایی‌ها با شکست مواجه شوند، مالکی هم موفقیتی نخواهد داشت. نخست‌وزیر عراق خود نیز خواهان خروج نیروهای امریکایی است، اما او طبیعتا می‌داند که چنین خروجی بدون وجود حداقلی ا ز امنیت، کشور را به هرج و مرج باز هم بیشتری سوق خواهد داد. بر عکس‌ِ مالکی، برای هواداران مقتدا صدر ِ تندرو بسیار آسانتر است که با اقداماتی مانند تظاهرات اخیر در نجف و یا بیرون‌کشیدن شش وزیر خود از کابینه، برآمدی عوام‌پسندانه داشته باشند و خود را پیش‌رزم خروج آمریکایی‌ها معرفی کنند، بی آن که واقعاً باعث چنین کاری باشند.
البته هوادارن صدر می‌توانند به خوبی کمک کنند تا زمینه برای خروج نیروهای آمریکایی فراهم شود. هر چه ناآرامی و هرج و مرج در عراق کمتر باشد، آنچه مالکی به آن اشاره کرده ، یعنی انتقال مسثولیت تأمین امنیت به خود عراقی‌ها و ناضرور و بی‌اثر ساختن گام به گام حضور نیروهای آمریکایی، آسانتر خواهد بود. استعفای 6 وزیر هوادار مقتدا صدر شاید بی‌آن که خود بخواهند کمکی در همین راستا باشد، به این معنی که دولت مالکی به رغم آن استعفاها کماکان در قدرت خواهد ماند و پرشدن احتمالی پست‌های خالی توسط افراد میانه‌رو هم قطعاً بی‌فایده نخواهد بود. علاوه بر این، مالکی اینک شاید امکان داشته باشد که برخی دیگر از وزرا، از جمله وزیر دفاع، را تعویض کند، تا کارآیی دولت خود را افزایش دهد.
شاید صدر هنوز هم از اقدام خود پشیمان شود، زیرا او به هیچ‌وجه مایل به کناره‌گیری کامل از قدرت نیست. از این رو منتفی نیست که وزرای او به کابینه بازگردند، همچنان که نمایندگان او در مجلس، پس از دو ماه خودداری از انجام فعالیت پارلمانی ، در ابتدای سال جاری دوباره در مجلس حضور یافتند.