شصتمین سالگرد تولد یوسف اسلام (کت استیونز)

این خواننده محبوب بریتانیایی که در روز ۲۱ ژوئیه سال ۱۹۴۸ در لندن به دنیا آمده، درباره گذشته و تصمیمش به کنارکشیدن از صحنه موسیقی در اواخر دهه هفتاد میلادی می‌گوید: «سال ۱۹۷۹، صدها دلیل وجود داشت که به عالم و صنعت موسیقی پشت کنم، یکی از دلایل تعیین کننده این بود که من از لحاظ روحانی و معنوی به چیز دست پیدا کرده بودم که در جشتجویش بودم. البته امروز هم صدها دلیل وجود دارد که در این دنیای متزلزل و شکننده، انسان دوباره به موسیقی روی بیاورد و از زندگی بخواند.»

آغاز فعالیت‌ها

او فعالیتهای خود در عرصه موسیقی را نسبتا زود شروع کرد و با توجه به استعدادی که در ترانه سرایی و آهنگسازی داشت، قراردی با شرکت دکا بست. او تا پایان دهه شصت میلادی حدود ۳۰ ترانه منتشر کرد که هیچکدام از آنها واقعا گل نکرد.

در سال ۱۹۶۸ بعد از کنسرتهایی طاقتفرسا و سنگین، مریض شد و به خاطر ابتلا به بیماری سل ماهها در بیمارستان به سر می‌برد. به نظر می‌رسد که فعالیتهای این خواننده هنوز شروع نشده، رو به پایان گذاشته است، اما این واقعه، فقط پایان اولین مرحله از فعالیتهاش بود.

در اوایل دهه هفتاد میلادی، کت استیونز به صحنه بازگشت و به موفقیتی دور از انتظار یافت. ترانه‌های این خواننده معروف با توجه به داشتن رنگ و بویی بومی به دلها می‌نشست و در خاطره‌ها می‌ماند، ترانه‌هایی چون father & son، wild World و morning has brocken که آوازه آنها از مرزهای بریتانیا فراتر رفت و تمام دنیا را فتح کرد.

کت استینونز در سال ۱۹۷۸، بعد از انتشار آخرین آلبومش به نام Back to Earth ، ناگهان خود را کنار کشید، به فعالیتهای موسیقیش خاتمه داد و بعد گرویدن به دین اسلام، نام خود را تغییر داد و گذاشت: یوسف اسلام. البته نیکوکاری این خواننده و وفاداریش به کارهای خیریه هیچگاه قطع نشد، بطوریکه او هر سال حدود ۴۰۰ هزار دلار به صندوق یونیسف کمک می‌کند.

یوسف اسلام همیشه از افرطگرایی دوری کرده و همین مسئله هم باعث شد که بعد از سوقصدهای یازدهم سپتامبر، برای اولین بار بعد از ۲۵ سال به روی صحنه برود و برای کمک به قربانیان این حادثه و همچنین ایجاد تفاهم و نزدیکی بیشتر بین ادیان، ترانه peace train را اجرا کند.

او همواره از جنبشهای صلح حمایت کرده و سعی داشته است که ابعاد انسانی و انساندوستانه دین اسلام را برجسته سازد. و شاید به همین خاطر باشد که در طی سالهای گذشته فعالیتهای خیریه اش را با حضور در صحنه تقویت کرده است.

یکی از این همکاریها در ماه مه سال ۲۰۰۵ صورت گرفت و این خواننده محبوب در چارچوب کنسرتی خیریه در آلمان که به کوشش Paul McCartney برگزار شد، به روی صحنه رفت. ناگفته نماند که یکی از رویدادهای درخور توجه هم زمان با این واقعه، اجرای دو صدایی ترانه معروف father & son با رونن کیتیک، خواننده جوان بریتانیایی بود.

بازگشت به صحنه

این خواننده معروف بریتانیایی بعد از غیابی طولانی و کوتاه کردن نامش از یوسف اسلام به یوسف، در پاییز سال ۲۰۰۶ به صحنه بازگشت و آلبومی جدید روانه بازار کرد به نام An Other Cup (فنجانی دیگر) که دربرگیرنده ۱۱ قطعه هست.

جالب توجه اینکه آلبوم جدید یوسف دقیقا در تاریخی به انتشار رسید که چهل سال پیش از آن، اولین آلبوم این خواننده تحت عنوان I love my dog منتشر شده بود، یعنی نوامبر سال ۱۹۶۶.

این خواننده ۶۰ ساله بریتانیایی در آستانه انتشار این آلبوم به تحولات زندگیش اشاره کرده و گفته بود: «خیلی چیزها در طی دوران عوض شده. امروز من در این موقعیت خاص قرار گرفتم که می‌توانم به عنوان یک آینه عمل کنم. آینه‌ای که مسلمانان در آن می‌توانند غرب را ببینند و غرب هم می‌تواند در آثار من چیزهایی درباره اسلام بیاموزد. مهم این است که بتوانیم شکافهای فرهنگی‌ای را که شاید من و دیگران از آنها ترس و واهمه داشته باشیم، پشت سر بگذاریم.»

و به همین خاطر است که انتشار آلبومی جدید بعد از این وقفه طولانی برای او به معانی بازگشت به دنیای پرزرق و برق «شو» نیست: «من در واقع به عالم شو برنمی‌گردم. من حس می‌کنم که باید رسالتی را انجام بدهم و پلی بسازم تا شکاف بین فرهنگ‌ها و جوامع مختلف کمتر شود. این، کاری‌ است که من می‌کنم و این امر بیش از آنکه به عالم شو ربط داشته باشد، به وجدان اجتماعی من برمی‌گردد.»