زندگی سخت و تلخ پناهجویان در اندونزی
در این مجموعه عکسهایی از پناهجویان ایرانی، افغان و ... در اندونزی میبینید. یکی از مخاطبان ما به نام محمد رسول باقریان با رفتن به اقامتگاه برخی از این پناهجویان از وضعیت زندگی این افراد عکاسی کرده است.
در اندونزی بیش از ۱۴ هزار پناهجو از ملیتهای مختلف از جمله ایران و افغانستان و دیگر کشورهای خاورمیانه به ثبت رسیدهاند.
برخی از پناهجویان در اندونزی در بازداشگاهها و برخی دیگر در اقامتگاههای سازمان بینالمللی مهاجرت اسکان داده شدهاند. برخی دیگر از پناهجویان نیز با هزینه شخصی و در منازل محقر و اجارهای زندگی میکنند.
عدم دسترسی به امکانات بهداشتی درمانی نیز از دیگر مشکلاتی است که پناهجویان در اندونزی با آن دست و پنجه نرم میکنند. بسیاری از آنها که توانایی پرداخت هزینههای هنگفت پزشکی را ندارند، به درمانهای خانگی روی آوردهاند.
فعالان حقوق بشر، خبرنگاران و سازمانهای مردم نهاد تنها امید پناهجویان و روزنهای رو به جهان خارج برای آنها هستند.
پناهجویان در طول اقامت در اندونزی از حق تحصیل برخوردار نیستند، بنابراین به صورت خودجوش و با پشتیبانی افراد و نهادهای خیریه اقدام به برپایی آموزشگاههایی برای خود کردهاند.
در این آموزشگاه، معلم و مدیر از میان خود پناهجویان انتخاب و به صورت داوطلبانه به خدمت مشغول شدهاند.
هیچیک از پناهجویان در مدت اقامت خود در اندونزی از مجوز کار و امکان کسب درآمد برخوردار نیستند و روزگار خود را در انتظاری پایانناپذیر و بسیار طاقتفرسا میگذرانند.
برخی دیگر از سازمانهای خیریه و مردم نهاد به حمایتهای غیر نقدی از پناهجویان در اندونزی میپردازند. پناهجویان از طریق این نهادهای خیریه لباس، لوازمالتحریر، اسباببازی و کتاب دریافت میکنند.
بحران پناهجویان در اروپا، پناهجویان اندونزی را نیز بینصیب نگذاشته است. قوانین و مقررات سخت زندگی پناهجویان را در اندونزی غیرممکن کرده است.
آنان چشم به آینده دوختهاند، آیندهای سرشار از امید، به سرزمینی که در آن به دور از خشونت و جنگ زندگی کنند.
شاید امیدی به سپری شدن این روزگار تلخ باشد…