1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

روزنامه‌ی ال‌ پایس:عقب‌گردی که باید از آن استقبال کرد

۱۳۸۶ آذر ۱۴, چهارشنبه

گزارش شوراى ملى اطلاعات امريكا انعكاس وسيعى در تفسيرهاى امروز (۵ دسامبر) مطبوعات بين المللى داشت. روزنامه هاى آلمان و اروپا نيز در بررسى خود ارزيابى هاى متفاوت و منتاقضى از اين گزارش ارائه دادند.

https://p.dw.com/p/CXbi
عکس: picture-alliance/dpa

درحاليكه برخى از روزنامه گزارش سازمان هاى امنيتى را به عنوان خبرى خوشايند كه خطر جنگ را به شدت كاهش داده است، ارزيابى مى كنند، در تحليل ديگر روزنامه ها ترديد هاى فراوانى پيرامون صحت اين گزارش وجود دارد و درباره انگيزه تنظيم چنين گزارشى نيز بحث مختلفى در جريان است.

روزنامه ”ال پايس“ چاپ اسپانيا با اشاره به گزارش سازمان هاى اطلاعاتى امريكا درباره كاهش خطر جنگى جديد در خاورميانه مى نويسد:

«سازمان هاى اطلاعاتى– امنيتى امريكا از ارزيابى هاى خود در دوسال پيش فاصله گرفته و حال خبر از اين مى دهند كه ايران برنامه توسعه و ساخت بمب اتمى را به خاطر فشار بين المللى در پاييز ۲۰۰۳ ميلادى متوقف ساخته است. اين عقب گرد عجيب به نظر مى رسد، اما به هر صورت بايد از آن استقبال كرد، زيرا واشنگتن ديگر دليلى براى شروع جنگى جديد وخطرناك را ندارد.

با اين گزارش بيش از همه ريچارد چينى، معاون رئيس جمهور امريكا، رسوا شد. چينى آخرين بازمانده بزرگ از جناح تندرو معروف به بازها در امريكاست. زيرا پيش از اين جورج بوش، رئيس جمهور امريكا، همچون پنتاگون، وزارت دفاع، و وزارت امور خارجه اين كشور رويكرد به خط ومشى واقع بينانه داشته است. در صورت درستى گزارش سازمان هاى اطلاعاتى، كشورهاى اروپايى نيز در ايجاد اين شرايط سهيم هستند، گرچه از اين موفقيت تنها سود اندكى عايد آنها خواهد شد.»

روزنامه ”كلنر اشتادت آنتسايگر“ با اشاره به حدس هاى فراوان و كم گويى از برنامه هسته اى ايران در گزارش اخير شوراى ملى اطلاعاتى امريكا مى نويسد:

«در اين گزارش داده ها و دلايلى روشن براى اين چرخش شگفتى آور به چشم نمى خورد. زيرا غنى سازى اورانيوم كه مورد انتقاد جامعه بين المللى است، همچنان ادامه دارد و درباره چگونگى توانايى و آمادگى احتمالى ايران، جاى تفسيرهاى متفاوت را باز مى گذارد. اين گزارش به لحاظ سياسى با اهميت است، زيرا سازمانهاى اطلاعاتى امريكا تمايل به قرائتى خوشبينانه از اوضاع دارند. بنا به شواهد موجود، اطلاعات جديد، براى اين ارزيابى، كمتر نقش داشته و درگيرى هاى سياسى در درون امريكا مسئول اصلى اين گزارش هستند. سازمان هاى اطلاعاتى، بخصوص سازمان امنيتى سيا، حاضر نيستند كه براى جورج بوش، رئيس جمهور بى وجهه امريكا، زمينه يك حمله نظامى را فراهم كنند.»

روزنامه هلندى ”تراو“ در تفسير خود با شك و ترديد درباره صحت گزارش سازمان هاى اطلاعاتى مى نويسد:

« در سال ۲۰۰۳ بزرگترين خطا در كار سازمان هاى امنيتى تابعيت آنان از خواست هاى سياسى بود. در آنزمان امريكا خواهان سرنگونى قطعى صدام حسين بود و به تبع آن دلايل براى اين اقدام نيز فراهم شد. تواضع فعلى سازمان هاى امنيتى قابل تقدير است. اين سازمان ها به اشتباه خود در گذشته اعتراف مى كنند. انتظاراز سازمانهاى امنيتى، جمع آورى اطلاعات، ارائه روشن و تمايز دقيق اطلاعات است. در ميان نبايد فراموش كرد كه اين اطلاعات مى توانند ناقص باشند. در نهايت اين وظيفه سياست است كه اهميت و وزن اطلاعات را تعيين كند.»

روزنامه ”لندس تسايتونگ“ در بررسى خود از گزارش سازمان هاى اطلاعاتى امريكا از برنامه اتمى ايران مى نويسد:

«با اين گزارش جاسوسان امريكا قويترين چماق تبليغاتى را از دست رئيس جمهور خود مى گيرند. اين گزارش به ايران به مثابه قدرت بزرگ اجازه مى دهد كه به عنوان مخالفى بزرگ نيز قد علم كند. عمل به اصطلاح غير منطقى حكومت مذهبى در ايران براى دستيابى به آتش اتمى، در كشورى با نفت و گاز فراوان، برخاسته از محاسبه اى منطقى بود: نگهدارى قدرت در داخل و افزايش قدرت در منطقه خليج فارس.

برنامه اتمى براى تحريك غرور ملى مناسب بود. و همزمان سبب كنار زدن نارضايتى از بيكارى و تورم در كشور شد. غرب بايد از مهار رژيم ايران، به عنوان رژيمى بدون تعادل روانى، دست بردارد و اين رژيم خطرناك و بى ثبات را در برخورد با مشكلات همراه خود كند. غرب بايد اين درس را آويزه گوش خود كند كه اطلاعات سازمان هاى امنيتى به ندرت تصميم درباره جنگ و صلح را رقم مى زند.»

روزنامه آلمانى ”هانوفرشه آلگماينه تسايتونگ“ با طرح اين پرسش كه چرا تهران قادر به ارائه شواهدى مبنى بر حسن نيت خود نيست، مى نويسد:

« بحث بر سر تدارك سلاح اتمى و رفع نگرانى در اينزمينه تنها بر پايه اعتماد ميسرنيست، بلكه تنها بر زمينه آگاهى و اطلاعات امكان پذير است. اين آگاهى در گزارش اخير سازمان هاى اطلاعاتى ترديد برانگيز است.

اگر كشورها عضو در شوراى امنيت سازمان ملل، اتحاديه اروپا و سياستمداران طرفدار مذاكرات در دولت امريكا، فشار بر ايران را ادامه دهند، تنها آنگاه دستيابى به اين آگاهى امكان پذير مى شود. تاثير اين گزارش بر هر صورت اين چنين است، كه ظاهراً خطر جنگى زودرس برطرف شده است. نيروهاى تندرو در واشنگتن، كه خواهان سوق دادن امريكا در جنگ جديدى بودند، تا اطلاع ثانوى متوقف شده اند. در اصل اين تنها خبر خوشايند امروز است.»