1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

روزنامه اوفن باخ پست: چشم‌انداز ائتلاف حاکم آلمان مبهم است

۱۳۸۶ دی ۲۶, چهارشنبه

عمليات اخيرتروريستى در شهرهاى بيروت و كابل و سرنوشت دولت ائتلافى آلمان محورهای تفسیرهای روزنامه‌های اروپا هستند. روزنامه هاى آلمان با توجه به شدت گيرى رقابت ها ميان احزاب حاکم، آينده ائتلاف دولتى را در خطر مى بينند.

https://p.dw.com/p/Cr0h
عکس: picture-alliance/dpa

روز ۱۶ ژانويه، مطبوعات آلمان و اروپا به موضوعات متفاوتى در تفسيرهاى خود پرداختند.

موضوع نخست بررسى عمليات اخيرتروريستى در شهرهاى بيروت و كابل است. موضوع ديگر سرنوشت دولت ائتلافى در آلمان مى باشد. روزنامه هاى آلمان با توجه به شروع انتخابات در سه ايالت اين كشور و شدت گيرى رقابت ها ميان احزاب، آينده ائتلاف بزرگ دولتى را در خطر مى بينند.

روزنامه ”لا استامپا“ چاپ ايتاليا درباره انفجار بمب در بيروت و رابطه آن با سفر جورج بوش به خاورميانه مى نويسد:

«آنچه در اين عمليات جديد تروريستى در بيروت قابل توجه است، همزمانى اين عمليات با بازديد جورج بوش، رئيس جمهور امريكا از عربستان سعودى است. در منطقه خاورميانه رئيس جمهور امريكا دشمنان فراوانى دارد. روزنامه هاى راديكال عربى در روزهاى اخير بارها مطرح كرده اند كه جورج بوش به خاطر اعمال جنايت در عراق، فلسطين و افغانستان در خاطره چندين نسل باقى خواهد ماند. در حاليكه در بيروت هيچكس مسئوليت اين بمب گذارى را برعهده نگرفته است، حال دوباره انگشتها به سوى گروه شناخته شده القاعده نشانه رفته است.»

روزنامه سوئدى ”داگنس نوهتر“ با اشاره به حمله اخير تروريستى در كابل درباره اوضاع افغانستان مى نويسد:

« در بدترين شكل خود، اين حمله تروريستى طالبان به هتل سرنا در كابل مى تواند شروعى جديدى در رابطه با ترك دوباره نيروهاى بين المللى از افغانستان پس از سه دهه جنگ در اين كشور باشد. اين نخستين حمله به يك هتل در كابل پس از سقوط طالبان توسط امريكا در سال ۲۰۰۱ مى باشد. تاثير نمادين اين عمل تروريستى را نمى توان ناديده گرفت. از يكسو اين حمله تروريستى در قلب پايتخت افغانستان، يعنى در كابل، بوقوع پيوسته، و از سوى ديگر همزمان با تلاش هاى حامد كرزاى، رئيس جمهور بيش از حد ناتوان افغانستان، براى بقاى سياسى خود مى باشد. در پايان بايد افزود كه اين حمله همچنين متوجه خارجيانى است، كه خواهان توسعه اى صلح آميز و باثبات در افغانستان هستند. در صورتى كه نيروهاى بين المللى خواهان انجام ماموريتى معقول در اين كشور هستند، بايد از هم اكنون تعداد سربازان و امدادگران غيرنظامى در افغانستان را افزايش دهند.»

روزنامه آلمانى ”بيلد“ با اشاره به انتخابات در برخى از ايالت هاى آلمان درباره وضعيت ائتلاف بزرگ در دولت آلمان مى نويسد:

« احزاب دمكرات مسيحى و سوسيال دمكرات بايد (و مى توانند) با هم مشاجره كنند و تمايزات خود را روشن بيان كنند. در غير اينصورت راى دهندگان قادر به انتخاب نيستند. اما احزاب دمكرات مسيحى و سوسيال دمكرات بايد (و مى توانند) مشتركاً نيز حكومت كنند. در غير اينصورت ائتلاف دولتى قادر به انجام كارى نيست. اما پرسش اينست كه ايندو مورد چگونه قابل جمع هستند؟ اين امرى بسيار ساده است، در صورتيكه به نقش دوگانه خانم آنگلا مركل به عنوان صدراعظم از يكسو و رهبر حزب دمكرات مسيحى از سوى ديگر باور داشته باشيم. شعار خانم مركل چنين است: انتخابات به جاى خود، دولت نيز به جاى خود. در حال حاضر كارى از خانم مركل جز حفظ خونسردى وآرامش ساخته نيست. اما اين خط ومشى خالى از خطر هم نيست. احزاب دمكرات مسيحى و سوسيال دمكرات نياز بسيار به انضباط، نيت خوب و احساس مسئوليت دارند. اين دو حزب بايد ميان مبارزه انتخاباتى و پذيرش توافقات در ائتلاف دولتى دايماً در حركت باشند، بى آنكه فعاليت سياسى آنان دچار اختلال جدى شود. روشن است كه اين مسئله بيش از همه منوط به مهارت صدراعظم آلمان در اين‌ زمينه است. در صورت نبود واكنش درست، اين مشكل نخست گريبان صدراعظم آلمان را خواهد گرفت. تا انتخابات سراسرى در سال ۲۰۰۹ در آلمان راه درازى در پيش است.»

روزنامه ”اوفن باخ پست“ چاپ آلمان با اشاره به سخنان جديد خانم مركل، صدراعظم آلمان درباره آينده ائتلاف دولتى در اين كشور مى نويسد:

« به طور غيرعادى چشم انداز صدراعظم آلمان براى ماه هاى آينده ناروشن است و بيشتر شامل ترديد تا موفقيت مى باشد. او خواهان به حركت درآوردن بازار كار است، اما چگونگى انجام آنرا بيان نمى‌كند. مردم بايد همچنان در انتظار وعده هاى داده شده در زمينه كاهش ماليات ها باشند. اختلاف بزرگ بر سر موضوع امنيت داخلى همچنان ميان حزب دمكرات مسيحى و حزب سوسيال دمكرات لاينحل مانده است. چشم انداز نيمه دوم ائتلاف بزرگ ميان احزاب دمكرات مسيحى و سوسيال دمكرات(سياه وسرخ) رضايتمند به نظر نمى رسد. ادامه صرف اين وضعيت نه ريسمان محكمى براى اتحاد دولتى است و نه پيشنهاد جالب توجه اى براى راى دهندگان مى باشد.»