روز بین‌المللی مردان؛ تصاویر مرد بودن

روز شنبه (۱۹ نوامبر/ ۲۸ آبان) روز بین‌المللی مردان است. این روز با روز "جهانی مردان" که از سال ۲هزار در روز سوم نوامبر به مناسبت سلامت مردان برگزار می‌شود، تفاوت دارد. مردان ایرانی این روزها با شعار "زن، زندگی، آزادی" و برای تغییر نظام جمهوری اسلامی، انقلاب دیگری را رقم زده‌اند در کنار زنان کشورشان ایستاده‌اند.

روز بین‌المللی مردان برای نخستین بار در سال ۱۹۹۹ در "ترنیداد‌توباگو" برگزار شد و از آن سال گروه‌هایی در آسیا، استرالیا، آمریکای شمالی، اروپا و آفریقا این روز را برگزار می‌کنند و سازمان ملل نیز از آن حمایت می‌کند. بدن مردان در قیاس با زنان عضلانی‌‌تر است. اما هیچ بدنی بصورت طبیعی و با هر مقدار ورزش هم تا این حد عضلانی نمی‌شود.

روز بین‌المللی مردان برای "نشان دادن تبعیض در قبال مردان و پسران جوان در عرصه‌های بهداشت، حقوق خانواده، آموزش و پرورش و رسانه‌ها" نام گذاری شده است. در سال‌های گذشته سمینارها، کلاس‌های آموزشی، جلسات بحث و تظاهرات مسالمت‌آمیز برگزار شده و گزارش‌های روشنگرانه‌ای در رسانه‌ها نیز منتشر شده است.

برنامه‌گذاران روز بین‌المللی مردان اعلام کرده‌اند که قصد آن‌ها رقابت با "روز جهانی زن" نیست، بلکه توجه بیشتر به تجربیات مردان است. داشتن ریش و سبیل هنوز هم در بسیاری از نقاط جهان یک نماد مردانه محسوب می‌شود و حتی رقابت‌هایی در این زمینه برگزار می‌شود.

روز بین‌المللی مردان هر سال با یک شعار نیز همراه است. شعارهایی چون "صلح"، "مردان و سلامت"، "التیام زخم‌ها و آسیب‌ها و بخشش". مردان تمایل به اعمال خشونت دارند، پرخاشجو هستند، در خیابان با هم دعوا و زد و خورد می‌کنند.

مردان لباس رزم می‌پوشند، جنگ می‌کنند، می‌کشند و کشته (شهید) می‌شوند. برایشان مقبره و آرامگاه می‌سازند و حتی در مقابل بناهای یادبود مردان کشته شده گمنام هم دسته گل قرار می‌دهند.

مردان "فکر" می‌کنند، "فلسفه‌پرداز" هستند، شعر می‌گویند، نقاشی می‌کنند، مجسمه‌ساز هستند، داستان می‌نویسند و فیلم می‌سازند. (عکس: مجسمه مرد "متفکر" اثر آگوست رودن)

در تقویم‌های جهانی روز ۱۹ نوامبر به عنوان روز"توالت" هم تعیین شده است. مردان در معابر و حتی در توالت‌هایی که دیگران هم از آن استفاده می‌کنند "سرپا ادرار" می‌کنند.

مردان ابزارساز و ابزارمند هستند. تعمیر می‌کنند و می‌سازند. مهندس و آرشیتکت هستند. مدیر می‌شوند و "زیردست".

"مرد گریه نمی‌کند". در بسیاری از فرهنگ‌ها حتی گریه‌کردن مرد نکوهیده است، مگر در مراسم خاص مذهبی.

مردان کلکسیون دارند. تمبر، سنگ، سکه، کبریت، خودکار و اتومبیل‌های مینیاتوری جمع می‌کنند.

مردان بیشتر از زنان به سکس فکر می‌کنند. آن‌ها حتی می‌توانند سکس را از احساس و عشق جدا کنند و برای ارضای نیاز جنسی‌شان به یک زن "کارگر جنسی" مراجعه کنند.

مردان عاشق فوتبال هستند. بخاطرش به استادیوم می‌روند، در بازار سیاه بلیط را گران‌تر هم می‌خرند. خودشان را به رنگ لباس‌های تیم‌ها و پرچم کشورهایشان تزئین می‌کنند. بر سر فوتبال "کل‌کل" و بحث می‌کنند. ساعت‌ها جلوی تلویزیون می‌نشینند، صدها و هزاران کیلومتر بخاطرش سفر می‌کنند و بدنبال یک تریکوی خیس از عرق یک ستاره فوتبال یا یک امضای او هستند.

مردان به قدرت و ثروت می‌اندیشند و در پی کسب نمادهای آن هستند.

مردان "معنویت" دارند و حتی همه ادیان و مذاهب را به "ارمغان" آورده‌اند.

مردان عاشق یک زن می‌شوند. مردان عاشق مردان می‌شوند و برخی از مردان درمی‌یابند "به اشتباه" مرد شده‌اند و جنسیت خود را تغییر می‌دهند. (عکس: مراسم انتخاب زیبا‌ترین ترانس سکشوال در تایلند)

مردها "زبان" خاص خود را دارند. کارهای خوب را "مردانگی" می‌دانند. در برخی جوامع "ناموس" برایشان مهم است و وقتی فحاشی می‌کنند، خواهر مادر یا همسر مرد دیگر را هدف قرار می‌دهند.

برخی مردان در کنار همسر در خانه کار می‌کنند و دیگر مردان بر آن‌ها "زن‌ذلیل" نام می‌نهند.

علیرغم همه تصاویر مثبت و منفی حالا دیگر تصویری واحد از "مرد" وجود ندارد و آنچه که "هویت مردانه" پنداشته می‌شد نیز دست‌خوش تغییرات بسیاری گشته است. و پسران بزرگ می‌شوند و مرد می‌شوند و مردان "پدر" می‌شوند.