رابطه مسلمانان آلمان با دولت این کشور

انفجار در پارلمان عراق در شهر بغداد در روز پنجشنبه دوازدهم آوریل و همچنین انفجار پل رودخانه ی دجله را بسیاری اوج ناامنی در این کشور جنگ زده می دانند و آغاز جنگی داخلی که از هم اکنون به صورتی نیمه علنی میان گروه های قومی و مذهبی درگرفته است. در روز جمعه ۱۳ آوریل این موضوع یکی از مطالب مطبوعات سیاسی آلمان بوده است. برخی از روزنامه‌ها به موضوع رابطه مسلمانان آلمان با دولت این کشور نیز پرداخته‌اند.

روزنامه ی هندلز بلات، که در شهر دوسلدورف ِ آلمان منتشر می شود، سرنوشت جرج بوش، رئیس جمهور آمریکا، را در عراق فاجعه بار توصیف می کند و در مورد دوران پایانی ریاست جمهوری بوش در تفسیری از جمله می‌نویسد:

«جرج بوش، رئیس جمهور آمریکا، با اعزام ۲۰ هزار سرباز اضافی دیگر به عراق، آخرین برگ برنده ی خود را نیز استفاده کرد و این در شرایطی است که ارتش آمریکا مدت هاست که فشار فراوانی را در عراق تحمل می کند. به نظر می رسد که آخرین مرحله‌ی دوران ریاست جمهوری ِ بوش همراه خواهد بود با شکست و عقب نشینیِ ِ شتاب آمیز از عراق. البته این وضعیتی دردآور برای بوش و حزب جمهوری خواه آمریکاست، اما همین وضعیت برای مردم عراق فاجعه آمیزتر است. دولت و مردم این کشور با خروج نیروهای آمریکایی، در شرایط جنگ داخلی ای که اکنون به آن گرفتار آمده اند، تنها می مانند و قدرت حل مشکلات خود را نخواهند داشت.»

روزنامه ی گنرال آنسایگه که در شهر بن منتشر می شود، در همین راستا با اشاره به اوضاع وخیم عراق در تفسیری از جمله می نویسد:

«ویران کردن پل دجله و انفجار پارلمان در بغداد نشانگر تغییری محتوایی در جهت منفی در عراق است. شرایط امنیتی در عراق فاجعه بار گشته است و این دیدگاه که با آمدن سربازان آمریکایی آزادی به این کشور بازگشت، دیگر خریداری ندارد و هیچ کس این تئوری را نمی پذیرد. مدت هاست که خطر جنگی داخلی میان گروه های مختلف اتنیک و مذهبی در عراق، این کشور را تهدید می کند و حملات دیروز در این کشور می توانند مقدمه ای باشند برای ایجاد شرایطی چون لبنان در عراق."

مسلمانان آلمان

روزنامه ی مونشنر مرکور در شماره ی ۱۳ آوریل خود به رابطه ی مسلمانانی که در آلمان زندگی می کنند می پردازد با دولت این کشور. مفسر این روزنامه با انتقاد به مسلمانان در جذب نشدن در جامعه ی آلمان، از آنان و سازمان های طرفدارشان می خواهد تا موضع خود را نسبت به قوانین آلمان و بخصوص قانون اساسی این کشور روشن و صریح بیان کنند:

«بسیار جالب خواهد شد اگر مسلمانانی که در آلمان زندگی می کنند، در ازای خدماتی که از دولت این کشور دریافت می کنند، وظایف خود را نیز در قبال دولت آلمان مشخص می ساختند. مثلا به طور دقیق اعلام می کردند که قانون اساسی آلمان اعتبارش برای آنها بیشتر از قوانین شریعت اسلام است، و یا نیروهای اسلام گرای افراطی را به دولت آلمان معرفی می کردند، نیروهایی که در بسیاری از محافل مذهبی و مساجد مسلمانان در آلمان گردآمده اند و بر ضد قوانین آلمان فعالیت می کنند. این در حالی است که آمارها نشانگر آنند که از ۱۵۰ مسجد موجود در آلمان ۴۰ مسجد مرکز افراط گرایان افراطی گشته است. و نیز خوب می‌شود اگر حتا اعلام می کردند که با آزادی هنری موافقت دارند. به هر حال تا زمانی که مسلمانان آلمان چنین اقدامی نکرده اند، خدمات دولت آلمان به آنها شبیه جاده ای یک طرفه است. پس در چنین شرایطی دولت آلمان نیز باید در رابطه با قبول برابری حقوقی ِ مسلمانان در این کشور محتاطانه تر رفتار کند.»