خداحافظ کباب، به امید دیدار سوشی!

این روزها در شهر لوکا، واقع در شمال مرکزی ایتالیا، جنب و جوش خاصی به راه افتاده است. البته سال‌هاست که این شهر تاریخی با رفت و آمد توریست‌ها خو گرفته، اما این بار جنس این هیاهو با همیشه متفاوت است.

اگر شهر لوکا، برای توریست‌هایی که هرکدام از کشورهای مختلف راهی شده‌اند تا طعم مشهور مهمان‌‌نوازی ایتالیایی‌ها را بچشند، میزبان سخاوتمندی بوده، در عوض روزگار را برای غذاهای رنگ و وارنگ خارجی که پیشینه‌‌اشان بویی از ایتالیا نبرده، سیاه کرده است. همبرگر فروشی‌ها، دکه‌های غذافروشی ‌و رستوران‌هایی که در آشپزخانه‌هایشان غذاهای ملیت‌های دیگر طبخ می‌شود، جایی در بخش قدیمی شهر لوکا نخواهند داشت.

از نظر اعضای شورای شهر لوکا، هیچ دلیل موجهی برای توجیه این قضیه که در این شهر پنج عدد کباب‌فروشی از این طرف و آن طرف سر برآورده‌اند، وجود ندارد. برای همین هم انگار که کاسه‌ی صبرشان لبریز شده‌، چون تصمیم گرفته‌اند که از پس به هیچ دکه‌ی غذافروشی مجوز کسب و کار ندهند.

البته این جنبش شکمی به همین‌جا ختم نمی‌شود و دامن رستوران‌ها را هم گرفته است. بر طبق صلاح‌دید شورای شهر، رستوران‌دارها باید در قدم اول دستی به سر و گوش منوهایشان بکشند و تعداد غذاهای سنتی لوکایی را بالا ببرند. مثلا سوپ گندم یا کیک "تورتا کوی بچی" که از کشمش، دانه‌‌های میوه‌ی درخت کاج و همینطور نوعی سبزی شبیه به برگ‌های کاهو درست شده است، می‌بایست عضو ثابت منوهای رستوران‌ها شود. بعد از آن نوبت طراحی داخلی فرا می‌رسد که رستوران‌دارها را موظف می‌کند کمی به سبک چیدمان میزها و در مجموع زیبایی داخلی بپردازند و دست‌آخر هم این پیشخدمت‌ها هستند که باید اونیفورم‌های خوش‌دوخت و شکیل به تن کنند.

رقابت سرسختانه‌ی کباب با کالباس

تصمیم شورای شهر لوکا، سر و صداهای زیادی در ایتالیا به پا کرده است. سیاست‌مداران چپ‌گرا، اعضای این شورا را متهم می‌کنند که رفتاری تبعیض‌آمیز نسبت به خارجیان در پیش گرفته‌اند و در حال به راه انداختن جریان "نژادپرستی شکمی" هستند. از سوی دیگر بعضی‌ها هم نسبت به شکل‌گیری رژیمی آپارتایدی ـ همانند آنچه زمانی در آفریقای جنوبی حاکم بود ـ هشدار داده‌اند. با این تفاوت که این رژیم، از راه آشپزخانه رسوخ پیدا می‌کند!

شهردار شهر لوکا نسبت به این اعتراض‌ها بی‌اعتنا نبوده و در مقام دفاع برآمده است. او تأکید کرده که اعضای شورای شهر هیچ خصومتی با خارجی‌ها ندارند، بلکه تنها می‌خواهند از سنت آشپزی لوکا محافظت کنند. برای اثبات این گفته، شهردار اعلام کرده است که این ممنوعیت شامل دکه‌های پیتزافروشی هم می‌شود.

یکی دیگر از طرفداران بانفوذ که وارد گود شده، وزیر کشاورزی ایتالیاست. او با رویی خوش از ممنوعیت فروش غذاهای خارجی استقبال کرده و گفته است، از نظر او بسیار بهتر است که جوانان سالامی و کالباس‌های درجه‌ی یک بخورند تا کباب. به این ترتیب آنها کمی با تاریخ شهر محل سکونتشان هم آشنا می‌شوند.

تصمیم واگیردار

اقدامات اخیر لوکایی‌ها به مذاق مسئولان استان لومباردی ایتالیا خوش آمده است و آنها هم در نظر دارند تصمیم مشابهی در این زمینه بگیرند. در همین راستا، کارشناسان اتاق بازرگانی شهر میلان در بررسی‌هایشان متوجه شده‌اند که یک چهارم رستوران‌ها و بارهای موجود در این شهر، از سوی خارجیان گردانده می‌شود.

اما جدا از این بحث و جدل‌ها، سؤالی که مطرح می‌شود، این است که آیا پشت پرده‌ی این ممنوعیت، مسائل نژادپرستی نهفته یا اینکه واقعا موضوع حفاظت از سنت‌ها در میان است؟ به عقیده‌ی اولریش کولمن، یک دورگه‌ی آلمانی ـ ایتالیایی‌ که برگزارکننده‌ی تورهای سیاحتی مختلف به لوکاست، بسیاری از توریست‌هایی که به لوکا می‌آیند مشتاقند تا چهره‌ی زیبای تاریخی این شهر را ببیند و برای همین هم تصمیم شورای شهر کاملا به جاست. از دید او اصلا زیبا نیست که روزی تمام شهرهای دنیا شبیه به هم شوند و انگار فرقی نداشته باشد که شما به شانگهای مسافرت می‌کنید یا مونیخ، چون به هر حال در هر جا یک فروشگاه محصولات مارک "گوچی" یا تعدادی کباب‌فروشی خواهید دید.

با این حال حدس زدن این امر دشوار است که در مبارزه ‌میان کباب و سوشی از یک طرف و سوپ‌های ویژه‌ی لوکا از طرف دیگر، کدام‌یک برنده خواهد شد. تنها چیزی که می‌تواند بر سرنوشت همه‌ی غذاهای طرفین دعوا تأثیر بگذارد، شکم گرسنه‌ی توریست‌هایی است که بعد از چندین ساعت پرسه زدن در موزه‌ها و دیدن بناهای تاریخی، باید تصمیم بگیرند که آیا کباب دوای گرسنگی‌اشان خواهد بود یا سوپ!