حفاظت اقلیمی از دید مفسران اروپایی
۱۳۸۶ آذر ۱۶, جمعه
روزنامه ”ال پایس“، چاپ اسپانیا درباره نشست جهانى پیرامون تغییرات جوى دربالى مى‌نویسد:
« آمریکا از جمله کشورهایى است که قرارداد کیوتو برای حفاظت از شرایط اقلیمی را امضا نکرد، اما آمریکاییها نیز به تدریج دریافته‌اند که باید در این باره دست به عمل زد. آمریکا، در مقایسه مطلق و نسبى، بزرگترین کشور آلوده کننده محیط زیست در جهان است. اما براى موفقیت اجلاس حفاظت ازشرایط آب و هوایى در بالى تنها مشارکت آمریکا کفایت نمى کند. اهداف این اجلاس باید به مراتب گسترده‌تر از اهداف نشست قبلى در کیوتو باشد. اجلاس بالى مى‌تواند در این زمینه به پیشنهادهاى اتحادیه اروپا توجه داشته باشد. بنا به این پیشنهادها تا سال ۲۰۲۰ باید مقدار گازهاى آلاینده هوا ۲۰ درصد کاهش یابد. درباره معیارهاى کنونى در قرارداد کیوتو نیز باید گفت‌وگو کرد، زیرا بنا به قواعد موجود، کشورهایى که سطح پایینى از تولید گازهاى مضر را ملاک کار خود قرار داده اند، بیش از دیگران ضررمى‌بینند.»
روزنامه آلمانى ”نویه پرسه“ نیز به مذاکرات اجلاس بالى می‌پردازد:
«سیاست آلمان در زمینه انرژى و شرایط اقلیمى متناقض است. صدراعظم آلمان به شدت مخالف معیار اتحادیه اروپا درباره تولید گازهاى آلاینده هوا است، زیرا این معیار به صنایع خودروسازى در آلمان آسیب مى‌رساند. دولت آلمان همچنین مخالف محدودیت سرعت براى اتومبیل‌هاست. در حالی که ساخت نیروگاه‌هاى اتمى در جهان دوباره رونق گرفته است، براى حزب سوسیال دمکرات آلمان حتا تمدید زمان بهره بردارى از نیروگاه‌هاى اتمى موجود نیز خلافى بزرگ است. درعوض، ۲۴ نیروگاه برق ذغال سنگ در حال ساخت است که به هیچ وجه نمى توان آنها را حافظ محیط زیست دانست. معیاربراى کشورى نمونه در زمینه حفاظت از محیط زیست باید به گونه‌اى دیگر باشد.»
به نظر مفسر روزنامه آلمانى”لایپتسیگر فولکس تسایتونگ“، برنامه جدید حفاظت اقلیمی از سوى دولت آلمان "بلند پروازانه" است: «مشخصات این برنامه در روز گذشته به عنوان راهنمایى براى اجلاس سازمان ملل در بالى معرفى شد. دولت ائتلاف بزرگ در آلمان براى این برنامه بودجه هنگفت میلیاردى را نظر گرفته است که در آینده بر مقدار آن افزوده خواهد شد. حفاظت جوى رایگان به‌دست نمى‌آید. مبارزه علیه گرمایش زمین نیازمند پول زیاد است. بیشترهزینه نیز بردوش مصرف کنندگان خواهد بود. در این زمینه فرقى میان صاحب خانه، مستاجر و یا صاحب ماشین نیست. در اصل این هزینه از سوى دولت آلمان، خانم مرکل و وزیر محیط زیست، گابریل براى شروع تغییرات در زمینه کاهش اساسى گازهاى گلخانه اى بر دوش همگان گذاشته مى‌شود. نتیجه این برنامه افزایش دوباره بهاى انرژى براى مردم آلمان در سال آینده خواهد بود.»
روزنامه آلمانى ”تورینگیشه لندس تسایتونگ“ درباره مصرف انرژى و حفاظت از شرایط آب وهوایى مى‌نویسد:
«توجه و اتکا به انرژى‌هاى طبیعى نظیر آب، باد، خورشید و مواد خامى که همیشه قابل تولید هستند، به نظر بدیهى مى‌آید. در واقع مسئله بر سر رهایى از وابستگى دائمى به صاحبان نفت است. نفت نیز ارزشمندتر از آن است که اینچنین در ابعاد گسترده تنها به عنوان سوخت سوزانده شود. سیاست جدید در زمینه انرژى نباید تنها بدین بسنده شود که هر روز کارى مثبت براى شرایط اقلیمى انجام پذیرد. براى مثال باید به این مسئله توجه شود که تولید محصولات کشاورزى براى تهیه سوخت سبب کاهش عرضه مواد غذایى در داخل نگردد. نیروگاه‌هاى بادى تولید برق به خودی خود معنایى ندارند. سیاست در زمینه انرژى مسئله اى اعتقادى نیست. عقلانیت باید در این عرصه فرمان راند.»