تلاش احسان حدادی برای مدال طلای پرتاب دیسک المپیک لندن
۱۳۹۰ بهمن ۱۵, شنبهبشنوید: گفتوگو با احسان حدادی
دویچهوله: آقای حدادی، کمتر از شش ماه تا المپیک لندن باقی مانده است. شما در حال حاضر در فاز اصلی تمرینات برای حضور در مسابقات قبل از المپیک و همچنین المپیک قرار دارید. از وضعیت فعلیتان بگوئید.
احسان حدادی: حدود دوماه و نیم پیش برای آخرین بررسی وضعیت دستم به آلمان آمدم. دکترم گفت که هیچ مشکلی وجود ندارد. ولی چون من همیشه قبل از مسابقاتام گلودرد شدید میگرفتم و به خصوص قبل از مسابقاتی که در شرق آسیا برگزار میشد، گلودردم بیشتر میشد، ایشان گفتند که لوزههای من خیلی چرک دارند و بهتر است آنها را در آلمان جراحی کنم. لوزههایام را در آلمان جراحی کردند، تقریباً بیست روزی در آلمان بودم و بعد به ایران برگشتم و تمریناتام را خیلی سبک شروع کردم.
الان هم یک ماهی است که مربیام از روسیه آمده و بعد از ۱۱ ماه که بدون مربی بودم، در جزیرهی کیش در حال تمرین هستیم. در حال حاضرهمه چیز خوب پیش میرود. اینجا آب و هوای خیلی خوبی دارد و ما مشکل خاصی نداریم. امیدوارم که تا ۱۰ روز دیگر کارمان درست شود و به اردوی آفریقای جنوبی برویم و بعد از آن هم که برنامههایمان در اروپا برگزار میشود، تا المپیک لندن.
جزییات فنی تمریناتتان در جزیرهی کیش که الان در ماه فوریه جای خوش آب و هوایی است، به چه صورت است؟
اصولاً در تمام نقاط دنیا ورزشکارها تنها تمرین نمیکنند. یک مربی، یک ماساژور، یک دکتر، یک روانشناس با او هستند و فرد دیگری هم در کنارش هست که اگر کاری باشد، آن کارها را انجام میدهد. ولی من خودم هستم و ماساژورم که هم دیسکها را با هم میآوریم، هم وزنهها را با هم جابهجا میکنیم و چون مربیام سناش بالا است، او بیشتر وقتها مینشیند و تکنیک را نگاه میکند و من با ماساژورم این کارها را انجام میدهیم.
تمرینات در دو نوبت انجام میشوند. صبحها تمرین پرتاب داریم که تقریباً حول و حوش ۸۰ پرتاب انجام میدهیم و این تمرین حدود سه ساعت و نیم به طول میانجامد. بعدازظهر هم از ساعت پنج تا حدود ۹ شب تمرینات بدنسازیمان است.
در حال حاضر فشار تمرینات خیلی زیاد است. چون فصل زمستان برای دوومیدانیکارها فصل بدنسازی است و باید تمرینات سنگینی انجام بدهند و در اواخر اردیبهشت ماه مسابقات دوومیدانی در تمام جاهای دنیا برگزار میشود که همهی ورزشکاران دوومیدانی در آنها شرکت میکنند.
الان ما در اوج تمرینات سنگین زمستانیمان هستیم و امیدوارم تمریناتی که الان دارم انجام میدهم، باعث شود در المپیک بتوانم بهترین نتیجه را بگیرم. چون در المپیک قبلی باید مدال طلا میگرفتم، ولی بهخاطر آسیبدیدگی نتوانستم. الان تجربهام خیلی بیشتر شده است.
من قبل از المپیک پکن که آسیب دیدم، دکتر نداشتم، ولی خدا را شکر الان یک دکتر در آلمان دارم که هر وقت بخواهم پیش او میروم. او دکتر واقعاً خوبی است و من از ایشان خیلی تشکر میکنم. موقعی که ایشان دست من را جراحی کردند، خیلی از دکترهای ایران میگفتند که شاید دیگر برنگردی و نتوانی پرتاب کنی. اما ایشان از همان روز اول گفتند که میتوانی برگردی و هیچ مشکلی نیست. خدا را شکر که شش ماه بعدش هم پرتاب کردم.
تقویم برنامهها و مسابقاتتان تا المپیک لندن به چه صورت است؟
از اواخر اردیبهشت ماه اولین مسابقهام را شروع میکنم؛ یعنی بیستم اردیبهشت اولین مسابقه برگزار میشود. یک مسابقه در ایران دارم و بعد در مسابقات "لیگ الماس" دوبی شرکت میکنم. مراحل بعدیاش در اروپا برگزار میشود و دو مرحله هم در آمریکا داریم. چند مسابقهی جایزهی بزرگ هم هست که مربیام همه را برنامهریزی کرده است.تا قبل از المپیک من در ۱۰ مسابقهی جایزهی بزرگ شرکت میکنم.
یک ماه و نیم قبل از المپیک لندن تمرینات بدنسازی برای المپیک لندن شروع میشود و اگر کارهایمان درست بشود و مشکل ویزا نداشته باشیم، بیست روز قبل از المپیک در خود شهر لندن اردویی برگزار میکنیم. در ماه جولای اردوی ۲۰ روزهای در آلمان داریم، ۱۵ روز در ایتالیا هستیم، ۱۰ روز دیگر هم به اردوی آفریقای جنوبی میرویم و ۴۵ روز را در آنجا میگذرانیم. به هر حال برنامهها همه مشخص شدهاند و امیدوارم که همهی این برنامهها منظم و مرتب اجرا بشود و مشکلی در آنها پیش نیاید.
آنطور که همواره اشاره کردهاید، شما خودتان مدیر برنامههای شخص خودتان هستید. آیا استخدام مربیتان را هم خودتان انجام دادید و حقوق مربیتان را هم خودتان میدهید یا حقوق ایشان را فدراسیون دوومیدانی ایران میپردازد؟
من در ایران کارهای تدارکاتی خودمان را انجام میدهم، هتل رزرو میکنم، کارهای ویزای خودم و مربیام را خودم هماهنگ میکنم، در صف ویزا، خودم میایستم و خیلی کارهای دیگر که شاید جای گفتن آن نباشد، ولی حقوق مربیام را فدراسیون دوو میدانی میدهد. چون حقوق خیلی بالایی است و اگر من بخواهم آن را بپردازم، دیگر هیچ درآمدی نمیتوانم داشته باشم. مربی من ماهی ۸ هزار دلار دریافت میکند و حقوق ماساژورم هم ماهی ۳ هزار دلار است. ولی بقیهی کارها را خودم انجام میدهم.
حال شاید بعضی از دوستان لطف داشتند و میگفتند که خرج خیلی بالایی داریم برای احسان حدادی میکنیم، ولی اگر از تکتک ورزشکارهایی که در ایران تمرین میکنند، از کشتیگیرها، تکواندوکاها و وزنهبردارها بپرسید که آیا برای رفتن به اردو، خودشان کارهایشان را انجام میدهند یا نه، فکر نمیکنم جوابشان مثبت باشد. چون اصولاً تدارکاتی هست که لز قبل هماهنگ میکنند و کارها انجام میگیرد. ولی احسان حدادی اکثر کارهایش را خودش انجام میدهد.
در حال حاضر، روند آمادهسازی شما مطلوب است. اما چه چیزهایی را میبینید که شاید بتوانند عوامل خطرسازی در مسیر باقیمانده تا المپیک لندن باشند؟
یکی از عواملی که فکر میکنم ممکن است ورزشکارها را قبل از المپیک در مسیری قرار بدهد که مشکلساز بشود یا آسیب ببینند یا خیلی اتفاقات دیگری پیش بیاید، صحبتکردن با خبرنگارها است. مربی من اصلاً موافق نیست با خبرنگاری صحبت کنم یا آنها سر تمریناتام بیایند. به خاطر همین هم اردوهایمان را بیرون از ایران برگزار میکنیم که کسی مزاحم تمرینمان نشود.
همچنین باید حواسمان باشد که در تمرینات فشار زیادی نیاوریم و اگر خسته بودیم، زمان استراحتمان بهجا باشد، کارهای ماساژمان به موقع انجام بشود و اگر هم خدای ناکرده مشکل کوچکی پیش بیاید، حتماً به دکترم در آلمان مراجعه میکنم. چون تجربهاش را هم خدا را شکر به دست آوردهام. قبل از المپیک پکن تجربهی زیادی نداشتم و نمیدانستم که باید با آسیبدیدگی چگونه تا کرد. ولی الان که سه سال است عمل کردهام، تجربهاش را به دست آوردهام و فقط امیدوارم که هیچ مشکلی پیش نیاید.
گفتید که در ماه ژوئیه در کشور آلمان اردویی را برگزار خواهید کرد. چرا کشور آلمان را برای محل آمادهسازیتان برگزیدید؟
به خاطر اینکه دکترم گفت که یک ماه و نیم قبل از المپیک حتماً در آلمان باشم که او بالای سرم باشد و تمرینات را ببیند که اگر خدای ناکرده مشکلی پیش آمد، ایشان نزدیک باشد و بتواند سریع اقدامات لازم را انجام بدهد. آلمان هم امکانات خیلی خوبی دارد و رقیب اصلی من هم در مسابقات المپیک آلمانی است که امیدوارم او را در لندن شکست بدهم.
خودم میدانم که این توانایی را دارم، ولی قبلش نباید زیاد حرف بزنم. دوست دارم عمل کنم و امیدوارم بتوانم بهترین پرتابام را در المپیک داشته باشم.
در کدام شهر آلمان این اردو برگزار خواهد شد؟
فکر میکنم در شهر اشتوتگارت باشد. اسم کمپی را هم به ما دادهاند که قرار است به آنجا برویم. من الان حضور ذهن ندارم و نمیتوانم نام کمپ را بگویم، ولی احتمالاً بیشترین وقت را در شهر اشتوتگارت خواهیم بود.
گفتوگوکننده: فرید اشرفیان
تحریریه: مصطفی ملکان