تظاهرات ایرانیان در آلمان

در روزِ سه‌شنبه ۲۳ ژوئن در شهرِ كلن دو تجمع و تظاهرات در پشتيبانی از اعتراضِ مردم ايران به وضعيتِ كنونی پس از انتخابات اخير، انجام شد. در گردهمآيی نخست كه جمعی از ايرانيانِ ايالتِ نوردراين وِستفالِن در ميدانِ هوی ماركت ترتيب داده بودند، بيش از ۱۵۰ نفر شركت داشتند. شعارها بيشتر به زبانِ آلمانی بود، به ويژه كه وزيرِ كار و امورِ اجتماعی پيشينِ آلمان، نوربِرت بلوم نيز در اين تجمع شركت و سخنرانی كرد.

ارژنگِ برهان آزاد از كميته‌ی برگزاری اين گردهم‌آيی در پاسخِ اين پرسش كه اين تظاهرات چه تأثيری در وضعيتِ كنونی داشته گفت: «كميته از فعالانِ حقوق بشری تشكيل شده و می‌كوشد در حّدِ توانِ خود صدای مردم ايران را به گوشِ جهانيان برساند. می‌بينيم كه موضعِ آلمان درست به خاطرِ همين اعتراضها تا چه اندازه مثبت شده، به طوريكه حمايت خود را از رژيم كم می‌كند و خود را كنار مي‌كشد و همين باعثِ خوشحالی ما است».

يكی از شركت‌كنندگان در پاسخِ پرسشِ آغازين گفت:«حضورِ ما در خيابان‌ها نشان‌دهنده‌ی اعتراضِ ما است و بی‌تأثير هم نيست. اين اعتراض صدای ما را به گوشِ جهانيان خواهد رساند پس هر تجمع، تحّصن و تظاهراتی قطعاً نتيجه خواهد داشت».

وزيرِ پيشينِ كار آلمان نوربرت بلوم در سخنانِ پرشورِ خود از ايرانيانِ معترض پشتيبانی كرد و گفت:« شهروند ارجمندِ كلن، درود. به هنگامی كه در ايران به مردم ستم مي‌شود، به هنگامی كه مردم برای آزادی می‌جنگند و كشته می‌شوند، نمی‌توانی راحت در خانه روی مبل لم بدهی و بگويی به ما ربطی ندارد. مسأله كاملاً ساده است. برای فهميدنش به دانشگاه نياز نيست. مسأله حقوقِ بشر است. مسأله اين است كه مجاز باشی به آنچه مي‌خواهی بيانديشی و بگويی آنچه را که می‌انديشی. مسأله آزادی عقيده است. برای چنین حقی بايد در سراسرِ جهان جنگيد. هركسی آزاد است عقيده‌‌ی دلخواهش را داشته باشد. هيچ حكومتی اجازه ندارد تحميلِ عقيده كند. ما جاسوسِ هيچ حكومتی نيستيم، ما جاسوسِ دلهايمان هستيم. مسأله بر سرِ حقوقِ بنيادينِ هر انسانی است. ما برای همين مي‌جنگيم. سرانِ ايران بدانند كه زنگِ پايانشان به صدا درآمده. شايد ستمكاران بتوانند تا مدتی نظامِ ناحقِ خود را به زور برپا دارند، اّما سرانجام بازنده‌اند. در تهران هم همين است».

آقای بلوم با بازماندگانِ ندا آقاسلطان و جانباختگانِ ديگر اخير در ايران همدردی كرد و گفت كه از خود می‌پرسد، مگر سرانِ تهران چه چيزی برای پنهان كردن دارند كه به رسانه‌ها اجازه ی كار بي‌سانسور نمی‌دهند.

در تظاهراتِ دوم كه از ساعتِ ۱۸ و ۳۰ تا ۲۰ و ۳۰ دقيقه پس از تجمعِ نخست در برابرِ كليسای بزرگِ شهرِ كلن برگزار شد، بيش از ۵۰۰ دانشجو و شهروندِ ايرانی و آلمانی ديگر شركت داشتند. آقای بلوم در اينجا هم سخنانش را تكرار كرد و گفت كه اگر قضيه قضيه‌ی فوتبال بود، مي‌بايست جامِ جهانی را به شما ايرانيانِ بافرهنگ و معترض می‌دادند. اهميت شركت نوربرت بلوم در اين دو تجمع در اينجاست كه او عضوِ حزب دموكرات مسيحی يعنی حزب حاكم كنونی در آلمان است. تظاهراتِ دوم شهر كلن با يك دقيقه سكوت به ياد ندا آقا سلطان و جان‌باختگانِ اخير در اعتراضاتِ مردم ايران ادامه و با سرودِ يارِ دبستانی پايان يافت.

EA/MM