بیم و امید در باره‌ی نشست فوق‌العاده اتحادیه‌ی اروپا
۱۳۸۷ شهریور ۵, سه‌شنبه
روزنامه ”داگنس نوهتر“ چاپ سوئد با اشاره به بازدید آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، از این کشور درباره بحران قفقاز می نویسد:
«در ملاقات آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، با همتای سوئدی خود، فردریک راینفلد، این پرسش اساسی مطرح بود که آیا اتحادیه اروپا می تواند سهمی در حل بحران قفقاز داشته باشد؟ مسلماً آنگلا مرکل درباره عضویت گرجستان در پیمان نظامی ناتو تحت فشارهای معینی بوده است. اما از پاسخ های مرکل در استکهلم به سختی می توان چیز دیگری دریافت جز اینکه آلمان به مقاومت خود علیه پذیرش سریع گرجستان در ناتو ادامه خواهد داد. مرکل بر خلاف گرهارد شرودر، صدر اعظم سابق آلمان، خط فاصله ای با مسکو رسم کرده است، اما با توجه به ائتلاف حکومتی در برلین کماکان خط و مشی سابق دنبال می شود. اروپا از راندن روسیه سودی به دست نخواهد آورد. در این مورد نیز مرکل از حمایت همتای روسی خود برخوردار است.»
روزنامه آلمانی ”راین تسایتونگ“ درباره واکنش کشورهای غربی در قبال روسیه بر سر نزاع در قفقاز می نویسد:
« مناقشه قفقاز اهمیتی بیش از چند زد و خورد بی اهمیت در عرصه سیاست جهانی در منطقه ای ناروشن دارد. مسئله بر سر اعتماد به یک قدرت بزرگ اروپا-آسیایی است. شاید میخائیل ساکاشویلی، رئیس جمهور گرجستان نخستین سنگ را پرتاپ کرده باشد، اما روسیه با رگباری از تکه صخره های بزرگ پاسخ داده است. هم اکنون نیروهای نظامی روسیه به مانند استعمارگران سابق در مناطق مرکزی گرجستان در حال تردد هستند وبا کنترل شاهرگ های اقتصادی، نیروی های شکست خورده گرجستان را تحقیر می‌کنند. همزمان دو پارلمان روسیه با اعلام استقلال مناطق تجزیه طلب اوستیای جنوبی و آبخازدست به قدرت نمایی می زنند. شاید این حرکت روسیه تنها حربه ای دیپلماتیک است که نتیجه ای عملی به همراه ندارد، اما مسلماً به عنوان سیلی محکمی بر گونه گرجستان و متحدان آن، بویژه کشورهای عضو ناتو، خواهد بود.»
روزنامه اتریشی ”اشتاندارد“ با تردید به نشست فوق العاده آتی اتحادیه اروپا پیرامون مناقشه قفقاز نگریسته و در این‌باره از جمله می نویسد:
« اصولاً کشورهای اروپایی می خواهند چه موضوعی را به رهبران روسیه ثابت کنند؟ برنار کوشنر، وزیر امورخارجه فرانسه، و آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، پیش از بیان داشتند که "دوران یخبندان" و یا تحریمی در کار نخواهد بود. روسیه برای شرکای اروپایی اش بسیار مهم است. گرچه این مسئله برای نخستین بار رخ نمی دهد، اما خطری بزرگ وجود دارد که ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا با شکوه تمام نبود وحدت میان خود را به جهانیان نشان دهند. نشست فوق العاده اتحادیه اروپا پیرامون وضعیت گرجستان می تواند به درخواست هایی اخلاقی خلاصه شود، و درضمن از آزادی سیاسی به عنوان یک ارزش بطور جمعی یادی کند و سرانجام اعلام همبستگی با کشوری کند که بخشی از سیاست همسایگی اتحادیه اروپا را تشکیل می دهد. اما برای روسیه نیز این پیام ساده وجود دارد که اتحادیه اروپا نیز به عنوان شریک و همکارمهم می باشد.»
روزنامه ”تورینگیشه لاندس تسایتونگ“ درباره نقش اتحادیه اروپا پیرامون حل بحران قفقاز می نویسد:
«دعوت سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه، برای برپایی نشستی فوق العاده سران اتحادیه اروپا در هفته آینده می تواند بدل به اقدامی پر مخاطره شود. اگر از این نشست چیزی بیش از توافقات آبکی و درخواست هایی از مسکو حاصل نشود، که البته بعید نیز به نظر نمی رسد، اتحادیه اروپا به عنوان نیرویی که خواهان مدیریت بحران های بین المللی است، اعتبار خود را از دست خواهد داد. این امر بیش از همه سبب خوشنودی پوتین و مدودف خواهد شد. نتیجه نشست سران اتحادیه اروپا باید چیزی بیش از بیان سخنانی گرم و اعلام همبستگی بی ثمر باشد. اما آیا ۲۷ عضو اتحادیه اروپا واقعاً قادر به انجام کاری هستند؟ در حادثه غم انگیز گرجستان تاکنون روسیه پیروز بوده است، زیرا کشورهای غربی هنوز پاسخی قاطع برای رفتار بی پروای امپراتوری روسیه نیافته اند.»