باشگاهی که در آن توانخواهان با هم مبارزه می‌کنند
۱۳۹۳ فروردین ۲۱, پنجشنبه
در محله "شیبویا" در توکیو سالنی وجود دارد که در آن توانخواهان می‌توانند با هم مبارزه کنند. در این میان نه جنسیت مبارزان مهم است، نه وزن و نه سن‌شان. تنها میزان توانخواهی (معلولیت) است که تعیین می‌کند کدام دو مبارز روی رینگ می‌روند. مبارزه هم به صورت فول‌کنتاکت انجام می‌شود؛ تنها ضربه‌زدن به چشم‌ها و ارگان‌های جنسی ممنوع است.
در این سالن که "داگ‌لگز" (Doglegs) نام دارد، گاهی فردی یک‌دست با حریفی بدون پا مبارزه می‌کند و گاهی یک نابینا با کسی که نیمی از بدنش لمس است.
"توانخواهان به استراحت بیشتری نیاز دارند"
یوکی‌یی کیتاییما پایه‌گذار این سالن ورزشی است. او که خود توانخواه نیست، می‌گوید: «توانخواهان پس از مسابقات به زمان بیشتری برای ریکاوری نیاز دارند. آنان بیشتر از دو بار در سال نمی‌توانند در رینگ مبارزه کنند.»
ایده ترتیب‌دادن چنین مبارزاتی اوایل دهه ۱۹۹۰ به ذهن کیتاییما رسید؛ هنگامی که شاهد دعوای دو توانخواه بود و این دعوا به زد و خورد انجامید. او می‌گوید این نزاع برای دو طرف یک تجربه بدنی مثبت بود. همین دو توانخواه نخستین اعضای داگ‌لگز شدند. در حال حاضر ۲۰ توانخواه عضو این باشگاه هستند.
کیتاییما می‌گوید، به باور عامه توانخواهان ناتوان و بی‌دفاع هستند اما آنچه در این سالن رخ می‌دهد چنین تصوری را در هم می‌شکند.
کسی از مبارزه ابایی ندارد
گزارشگر "اشپیگل آنلاین" که گزارشی از این سالن مبارزه تهیه کرده، تصریح می‌کند که هیچ‌یک از مبارزان حاضر در داگ‌لگز از تماس بدنی و مبارزه ابایی ندارد.
هر چه ناتوانی مبارزی بیشتر باشد، استقبال تماشاگران از اراده او بیشتر است.
به گفته پایه‌گذار این سالن ورزشی، طبیعتاً برخی افراد گمان می‌کنند مبارزه در داگ‌لگز نمایشی غیر عادی با هدف تفریح است، "اما موضوع اصلا از این قرار نیست، با سرگرم‌کردن جمعیت حس مفید بودن به توانخواهان دست می‌دهد".