«اوضاع کشور همین الان هم بحرانی و ویژه است»

سردار سیاری، معاون اطلاعات نیروی مقاومت بسیج اخیرا گفت: «کشور در شش ماه دوم سال جاری هم به لحاظ داخلی و هم به دلیل تهدیدات دشمن، در شرایط ویژه قرار خواهد گرفت».

به عقیده برخی کارشناسان، در آستانه برگزاری انتخابات مجلس هشتم، اینگونه اظهارنظرات می‌تواند بیانگر امنیتی‌تر شدن و حتا نظامی‌تر شدن فضای داخلی کشور باشد.

سعید شریعتی عضو جبهه مشارکت در گفت و گو با رادیو دویچه‌وله به تحلیل این نظر و نیز دوگانگی برخورد اصولگرایان در قبال اینگونه اظهارنظرات پرداخته است.

دویچه‌وله: آقای شریعتی، معاون اطلاعات بسیج گفته است که در شش‌ماه دوم سال جاری، کشور هم از نظر داخلی و هم به دلیل تهدیدات دشمن در «شرایط ويژه» قرار خواهد گرفت. آیا به نظر شما منظور از این «شرایط ويژه» می‌تواند ایجاد یک فضای نظامی‌تر و بسته‌تر امنیتی باشد؟

شریعتی: من فکر می‌کنم که در هرحال اگر ما خودمان شرایط کشور را به سمت شرایط ويژه نبریم، هیچ امکانی نه در داخل و نه در خارج وجود دارد که شرایط کشور ما را بحرانی و به‌اصطلاح «شرایط ويژه» بکند. این تدبیر، عقلانیت و مدیریت سیاسی کشور است که می‌تواند مانع بشود از هر گونه شرایط ويژه. اما متاسفانه من باید این را اظهار بکنم، با روندی که الان وجود دارد در دولت آقای احمدی‌نژاد، همانطور که آقای رفسنجانی هم چندی پیش گفتند و البته برخی را خوش نیامد، شرایط کشور همین الان هم در شرایط ويژه هست و بهرحال باید دلسوزان کشور و میهن دست‌به‌دست هم بدهند و از شرایط ويژه کشور را خارج بکنند و امکان بازگشت فضا به سمت عقلانیت و تدبیر و در واقع ایجاد فضایی که همه اقشار جامعه احساس مشارکت در سرنوشت خودشان را بکنند، بوجود بیاید.

آقای تاجرنیا، رییس شورای هماهنگی جبهه‌ی اصلاحات، این سخن معاون اطلاعات بسیج را در تعارض با سخنان مقامات ارشد دولت نهم دانستند که همواره شرایط کشور را «آرمانی» و «مطلوب» توصیف می‌کنند. به نظر شما در نظامی که الان یکدست‌ترین حالت‌اش را دارد، این تعارض می‌تواند نشانه‌ی اختلاف میان اصولگرایان باشد، آن طور که آقای تاجرنیا ارزیابی کرده‌اند؟

ببینید من فکر می‌کنم این سخنان آقای سیاری و حالا مواضعی که پیش از این جریان حاکم گرفته بود در مورد «شرایط ويژه» نشان‌دهنده‌ی تعارض نیست، نشان‌دهنده‌ی دو رویکرد تبلیغاتی در درون جریان حاکم و نیروهای حامی آنهاست. از یکسو اینها باید تبلیغ بکنند که دولت نهم دولت کارآمدی بوده و توانسته است کشور را به یک ساحل امن و آرامشی برساند. این موضع دولتی‌ها خواهد بود. از سوی دیگر بهرحال برای اینکه نشان بدهند شرایط، شرایطی‌ست که باید نیروهای حامی دولت نهم حتما در صحنه حضور داشته باشند، حمایت بکنند و پشت دولت را خالی نکنند، باید بیایند و ترسیم یک شرایط ويژه و فوق‌العاده‌ای را داشته باشند برای نیروهای حامی خودشان. البته گفتم، در میان جریان حاکم و خصوصا نیروهای محافظه‌کار اختلافات ریشه‌داری وجود دارد که بهرحال این توقع دور از انتظار نیست که در آستانه‌ی انتخابات مهمی مثل انتخابات مجلس این اختلافات بروز و ظهور پیدا بکند و خودش را در تکثر فهرستهای انتخاباتی جریانات محافظه‌کار نشان بدهد و زمینه‌هایی هم که الان وجود دارد، به نظر می‌رسد که این اختلافات خودش را در آینده‌ی نزدیک نشان خواهد داد.

بین اینگونه اظهارنظرها و سخنان و تلاشهایی که غیرمستقیم برای حذف اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش‌روی صورت می‌گیرد، آیا رابطه‌ای می‌بینید؟

من گمان نمی‌کنم که در واقع توانی برای حذف کامل اصلاح‌طلبان از صحنه‌ی انتخابات وجود داشته باشد. این نوع اظهاراتی هم که شما به آن اشاره می‌کنید، در جهت حذف اصلاح‌طلبان و رد صلاحیت‌ها که از الان به آنها دامن زده می‌شود، بیشتر برای ایجاد یک فضای روانی در میان اصلاح‌طلبان هست که ثبت‌نام نکنند و در واقع از پیش میدان را خالی بکنند و عرصه را یکطرفه در اختیار جریان محافظه‌کار قرار بدهند و جریان اقتدارگرا. اما من فکر می‌کنم، اینکه در جریان اصولگرا تبلیغ می‌شود که حتما باید یک فهرست واحد داشته باشیم در انتخابات، حتما باید یکپارچه بشویم در انتخابات و تمام تلاششان حداقل در جریان رسانه‌‌ای کشور بر این متمرکز است که جریان اصولگرا را یکپارچه و واحد نشان بدهند و بر اختلافاتشان سرپوش گذاشته و یا مسکوت بگذارند، این نشان‌دهنده‌ی این است که در ارزیابی‌های درونی خودشان امکان یکدست‌کردن صحنه‌ی انتخابات و حذف کامل جریان اصلاح‌طلب را ندارند و تصورشان این است که اگر در میان اصولگرایان اختلافی باشد و تنوع و تکثر فهرست‌های انتخاباتی وجود داشته باشد، با توجه به اخباری که از درون ائتلاف اصلاح‌طلبان دارند که اینها حتما با یک لیست واحد در انتخابات شرکت خواهند کرد، آنوقت پیشاپیش عرصه‌ی انتخابات را واگذارشده تلقی می‌کنند. این است که الان در دوجهت دارند تلاش می‌کنند. یک اینکه فهرست خودشان را به یک فهرست واحد برسانند. دو، ایجاد فضای روانی که برخی از اصلاح‌طلبان مرعوب این فضا بشوند و احتمالا صحنه‌ی انتخابات را ترک بکنند.