1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

ادامه نا آرامی ها در فرانسه

۱۳۸۶ آذر ۷, چهارشنبه

شب چهارشنبه (۲۸ نوامبر) برای سومین شب پیاپی در فرانسه جوانان معترض در حومه پاریس به خیابان‌ها ریختند، با نیروهای پلیس درگیر شدند و اتومبیل ها را به آتش کشیدند. بنا به گزارش ها در سومین شب درگیری ها و خشونت‌ها کمتر بود.

https://p.dw.com/p/CUEp
ویلیه له بل - صحنه ثابت شامگاه‌های اخیر
ویلیه له بل - صحنه ثابت شامگاه‌های اخیرعکس: AP

در زدوخوردهای اخیر ماموران پلیس با جوانان معترض بیش از ۱۳۰ مامور زخمی شده اند که جراحت برخی از آنها وخیم است. نگران کننده آن است که گفته می شود جوانان برخلاف سالهای گذشته این بار به اسلحه گرم مجهز بوده اند.

نیکلا سارکوزی رئیس جمهور فرانسه که برای دیداری رسمی به چین رفته بود، امروز بلافاصله پس از بازگشت به کشور، در جلسه فوق العاده کابینه شرکت کرد. سارکوزی مانند همیشه با قاطعیت سخن گفت:

”باید به صراحت بگویم که این حرکات برای ما قابل قبول نیست. هر کس به ماموران دولت شلیک کند، محاکمه خواهد شد و دادگاه این جرم را اقدام به قتل تلقی خواهد کرد.“

سارکوزی با وجود لحن تهدیدآمیز، سعی می کند از جوانانی که تبار خارجی دارند دلجویی کند. او با والدین دو نوجوانی که یکشنبه گذشته جان خود را از دست دادند، گفت‌وگو کرده است.

نا آرامی ها پس از مرگ دو جوان در اثر برخورد موتورسیکلت آنها با اتومبیل پلیس شروع شد. اکنون نیروهای تقویتی پلیس برای مهار آشوب ها در محلات حومه شهر مستقر شده اند. نگرانی دولت این است که نا آرامی هم شدت بیشتری بگیرد و هم دامنه آن، مانند سال ۲۰۰۵ به شهرهای دیگر فرانسه سرایت کند. برای ریموند لوتکسیه معاون شهرداری ویلیه این خطر از بین نرفته است:

”شهرهای ما مثل بشکه باروت است که هر آن ممکن است منفجر شود. فکر می کنید خطر رفع شده؟ نخیر، از این بدتر هم می شود.“

دیشب در شهر تولوز در جنوب فرانسه نیز نا آرامی شروع شد. جوانان یاغی بیش از بیست اتومبیل و یک کتابخانه را به آتش کشیدند.

دولت خرسند است که ناآرامی ها در سومین شب دامنه محدودتری داشته است. برای مقابله با طغیان جوانان ماموران پلیس خیابان های محله ویلیه لوبل را زیر پوشش گرفته بودند. آنها توانستند با حملات پراکنده جوانان معترض مقابله کنند. اما هیچکس نمی تواند با اطمینان بگوید که آشوب و ناآرامی در حومه پاریس کاملا خاموش شده و به شهرهای دیگر سرایت نخواهد کرد. مرد جوانی از حومه شمال پاریس این احساس را به روشنی بیان می کند: ”شعله ها خاموش شده، اما خشم و نارضایتی خاموش نشده است. آرامش به خیابان برگشته، اما شاید این آرامش قبل از طوفان باشد.“

اشتفانی مارکرت