اختلاف اعضای گروه ۱ + ۵ بر سر قطعنامه علیه ایران
۱۳۸۶ آذر ۳۰, جمعه
دویچه وله: آقای شریعتمداری، وزیر خارجه آمریکا تایید کرده است که کشورهای موسوم به ۱ + ۵ نتوانسته‌اند بر سر اعمال تحریم‌های بیشتر علیه ایران به توافق برسند، اما در عین‌حال اختلافات را، اختلافات تاکتیکی بر سر زمان‌بندی تحریم‌ها خوانده است. آیا به نظر شما اختلافات میان اعضای شورای امنیت به‌اضافه‌ی آلمان واقعا تاکتیکی‌ست؟
حسن شریعتمداری: با توجه به گزارش سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا دیگر ایران به‌عنوان خطری که در آستانه‌ی در است وجود ندارد و امروز با استناد به این گزارش‌ها فقط سرپیچی ایران از قوانین بین‌المللی، عدم شفافیت ایران در برنامه‌ی اتمی خودش و عدم توقف غنی‌سازی به عنوان یک خطر محتمل برای آینده مطرح است. و بنابراین برای اعضای ۱ + ۵ و مخصوص چین و روسیه فوریت قبلی برای تشدید تحریم‌ها وجود ندارد و موضوعیت خودش را از دست داده است. به این معنی، زمان‌بندی را می‌توان حالا در کاتاگوری تاکتیکی مطرح کرد، ولی به هرصورت اختلافات پایه‌های واقعی‌تر دارد و تنها برسر چانه‌زنی نیست.
خانم رایس همچنین اعلام کرده که تمامی اعضای گروه ۱ + ۵ بر سر تعلیق غنی‌سازی اورانیوم از سوی ایران توافق نظر دارند. آیا فکر می‌کنید بخصوص با توجه به انتشار گزارش سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا در مورد برنامه‌ی هسته‌ای ایران کماکان مسئله‌ی تعلیق غنی‌سازی مورد توافق تمای اعضای این گروه هست؟
ادامه غنی‌سازی هم سرپیچی از قطعنامه‌های قبلی شوراست که به هرصورت همه اعضای۱ + ۵ آن را به اتفاق امضا کردند و هم ادامه‌ی خطر بالقوه انگاشته‌شدن ایران برای میل ایران به دستیابی به سلاح‌های اتمی می‌تواند تلقی بشود. به این معنی می‌شود که این گزارش را قبول کرد که اعضای ۱ + ۵ همچنان مصرند که غنی‌سازی باید تعلیق پیدا کند.
به نظر شما روسیه و چین این‌بار تا چه حدی در مقابل خواست آمریکا برای تشدید تحریم‌ها علیه ایران خواهند ایستاد و مقاومت خواهند کرد؟
به نظر من به هرصورت خواسته‌های چین و روسیه و تعدیل قطعنامه‌ی سوم موثر خواهد بود، ولی کماکان می‌توان با اطمینان بسیار گفت که قطعنامه‌ی سوم هم تصویب خواهد شد و همچنان پافشاری خواهد کرد بر توقف غنی‌سازی و سطح تحریم‌ها را اندکی بالاتر خواهد برد.
به نظر شما قطعنامه‌ی بعدی که می‌گویید قطعا تصویب خواهد شد چه شکلی خواهد داشت و چه تفاوتی با قبل خواهد کرد؟
به نظر من پاره‌ای از افراد و موسسات ایران هم مشمول تحریم خواهند شد و این به عنوان نشانه‌ای‌ست از عزم جدی جامعه بین‌المللی در ادامه‌ی خواست خودش. پیش از آنکه این تحریم‌ها را بر اثر و موفقیت‌شان تاکید کند جامعه بین‌المللی، به‌عنوان نشانه‌ای بر ادامه‌ی خواست خودش تلقی می‌کند.
فکر می‌کنید واکنش جمهوری اسلامی چه خواهد بود؟
فکر می‌کنم که علاوه بر این قطعنامه‌ها در گوشه و کنار تماس‌های دپیلماتیکی وجود دارد که هنوز نتایج آن مشخص نیست. به هرصورت بر این واقعیت باید تاکید کرد که این گزارش نشان داد که ایران دیگرتهدیدی برای جامعه بین‌المللی نیست و علاوه بر این که وضعیت جنگ طلبان آمریکا را دچار یک بحران اساسی کرد، این اسلحه‌ی تهدید و ارعاب را از دست جنگ طلبان ایرانی هم گرفت که دنیا را در یک نگرانی نگه دارند و چنین وانمود کنند که در یک قدمی رسیدن به سلاح اتمی هستند و دنیا را در یک حالت ابهام همیشه نگه دارند. این هم چیزی بود که باید اثر دوطرفه و متقابل آن را سنجید و یک‌سره خوشبختانه به نفع هیچکدام از دو گروه جنگ طلب از آمریکا و ایران نبود.
مصاحبه‌گر: بهنام باوندپور (رادیو دویچه وله)