آغاز کنفرانس صلح خاور نزدیک
۱۳۸۶ آذر ۶, سه‌شنبه
رئیس جمهور ایالات متحده در ادامه‌ی سخنان خود گفت، اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها رهبرانی انتخاب کرده‌اند که حاضرند به طرف مقابل امتیاز بدهند. او همچنین اظهارامیدواری کرد که «دو کشور دموکراتیک، اسرائیل و فلسطین»، بتوانند «در صلح و امنیت، در کنار یکدیگر زندگی کنند».
پشتیبانی روسیه
سرگئی لاورف، وزیر امور خارجه‌ی روسیه اعلام کرد که دولت روسیه از تلاش‌های بین‌المللی برای ایجاد صلح در خاور نزدیک پشتیبانی می‌کند. وی گفت: «هدف از این نوع گفت‌وگوها، باید همچنان در راستای ایجاد یک کشور فلسطینی باشد».
لاورف به طرف‌های درگیر پیشنهاد داد، مذاکرات بعدی خود را در خاک روسیه انجام دهند.
وضعیت دشوار عربستان سعودی
مخالفان کنفرانس از شرکت عربستان سعودی انتقاد کرده‌اند. چنین به نظر می‌رسد که این انتقادها باعث شده‌اند که وزیر امور خارجه‌ی عربستان سعودی، نماینده‌ی این کشور در کنفرانس، از نزدیکی با اسرائیل خودداری کند.
شاهزاده سعودالفیصل اعلام کرد که برای "جلوگیری از برداشت‌های نادرست" با مقامات اسرائیلی دست نخواهد داد. وی گفت: «ما برای اجرای تئاتر اینجا نیامده‌ایم. ما در اینجا نباید آنطور بنمایانیم که انگار همه چیز عادی است».
دست‌دادن در مذاکرات صلح معنی خاصی دارد: در سال ۱۹۷۹، پس از امضای قرارداد صلح میان مصر و اسرائیل، انورالسادات، رئیس جمهور مصر و مناخیم بگین، نخست‌وزیر اسرائیل دست یکدیگر را فشردند. در سال ۱۹۹۳ نیز یاسر عرفات و اسحاق رابین پس از آشتی، در برابر دوربین خبرنگاران با یکدیگر دست دادند.
تظاهرات مخالفان کنفرانس
در حالی که شرکت‌کنندگان در کنفرانس، به نتایج آن امیدوارند، مخالفان کنفرانس بی‌کار ننشسته‌اند و به انواع گوناگون مخالفت خود را به نمایش می‌گذارند. دیروز نزدیک به ۱۵ هزار یهودی افراطی در اورشلیم به تظاهرات پرداختند.
امروز پلیس فلسطین یک تظاهرت مخالفان کنفرانس را در رام‌الله با خشونت پایان داد. تظاهرکنندگان قصد داشتند به سوی محل کار محمود عباس بروند. پس از دخالت پلیس، تظاهرکنندگان با ماموران درگیر شدند. مقامات تشکیلات خودگردان فلسطین پیشاپیش هرگونه تظاهرات و یا نشست مطبوعاتی علیه کنفرانس آناپولیس را ممنوع اعلام کرده بود. هدف این ممنوعیت، به گفته‌ی مقامات، جلوگیری از درگیری‌های خشونت‌‌آمیز بوده است.
هزاران تن از مخالفان کنفرانس در نوار غزه نیز بدون درگیری به تظاهرات پرداختند. سازمان حماس از ماه ژوئن امسال کنترل نوارغزه را در اختیار دارد.
شرکت کنندگان در کنفرانس
دولت ایالات متحده‌ی آمریکا علاوه بر اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین، کشورها و سازمان‌های زیر را برای شرکت در این کنفرانس دعوت کرده است:
آفریقای جنوبی، آلمان، اردن، اسپانیا، اسلوونی، الجزایر، امارات متحده‌ی عربی،اندونزی، ایتالیا، بحرین، برزیل، بریتانیا، پاکستان، ترکیه، تونس، چین، روسیه، ژاپن، سنگال، سوئد، سودان، سوریه، عراق، عربستان سعودی، عمان، فرانسه، قطر، کاتادا، لبنان، لهستان، مالزی، مراکش، مصر، موریتانی، نروژ، هندوستان، یمن، یونان، لیگای عرب، دبیرکل سازمان ملل متحد، ریاست شورای اتحادیه‌ی اروپا، کمیسیون اتحادیه‌ی اروپا، هماهنگ‌کننده‌‌ی سیاست خارجی اتحادیه‌ی اروپا (خاویر سولانا)، نماینده‌ی ویژه‌ی شورای چهارگانه‌ی خاور نزدیک (تونی بلر)، بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول.
تاریخچه مذاکرات صلح خاور نزدیک
۱۹۹۳ در اسلو، پایتخت نروژ، نخستین دیدار یاسر عرفات، رهبر جنبش آزادی‌بخش فلسطین و اسحاق رابین، نخست‌وزیر وقت اسرائیل انجام شد. در این مذاکرات جنبش آزادی‌بخش فلسطین موجودیت کشور اسرائیل را به رسمیت شناخت و متعهد شد، از عملیات مسلحانه علیه اسرائیل پرهیز کند. در عوض دولت اسرائیل با ایجاد تشکیلات خودگردان فلسطین در سطحی کوچک موافقت نمود و ارتش اسرائیل بخش‌هایی از مناطق اشغالی را ترک کرد.
در جولای سال ۲۰۰۰ به کوشش بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت ایالات متحده، مذاکرات صلح میان عرفات و اهود برک، نخست وزیر اسرائیل در کمپ دیوید ادامه یافت اما به نتیجه نرسید. در پی نشست کمپ دیوید جنبش انتفاضه‌ی ۲ آغاز شد.
در دسامبر سال ۲۰۰۰ کلینتون دوباره تلاش کرد که مذاکرات صلح ادامه یابد. او ایده‌ی ایجاد کشور فلسطین را دوباره مطرح کرد که باید از نوار غزه و ۹۶ درصد از سرزمین غرب اردن تشکیل می‌شد.
بحث‌ها در این زمینه تا ژانویه‌ی ۲۰۰۱ ادامه یافت، اما بی‌نتیجه به پایان رسید.
فریار / dpa; ap; reuters