آسیه امینی: ما از طریق رسانه‌های خارجی «آنچه را نداریم ، باید به‌دست بیاوریم»
۱۳۸۶ آذر ۲۲, پنجشنبهدویچهوله: شما از فعالان حقوق زن و از جمله بنیانگذاران کمپین ضد سنگسار هستید. به نظر شما مهمترین انتظاری که در داخل ایران از رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور وجود دارد چیست؟
آسیه امینی: در واقع یکی از مسایلی که ما در یکی دو سال اخیر بخصوص و به‌طور کلی در جامعه‌ی ایرانی‌مان با آن مواجه هستیم، عموما فضای آزاد مبادله‌ی اطلاعات و جریان آزاد اطلاعات هست. در واقع انتظاری که از همه‌ی رسانه‌ها می‌رود، قبل از هرچیز به نظر من این است که اولا استقلال حرفه‌ای‌شان را بعنوان یک رسانه حفظ بکنند که اگر در کار انتشار اطلاعات، در کار حرفه‌ای خودشان قدم برمی‌دارند، از کارشان استنباط جانبداری سیاسی یا فعالیت سیاسی علیه یک کشور و یا علیه یک نظام نشود که مخاطره برای فعالان داخل کشور را زیاد بکند.
دویچه‌وله: رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور در پوشش بی‌طرفانه و حرفه‌ای مسایل، بویژه مسایلی که در ایران امکان طرح‌شان یا طرح وسیع‌شان وجود ندارد، تا چه اندازه موفق بوده اند؟
آسیه امینی: به نظر من پاسخ به سوال شما خیلی کار سختی است و احتیاج به مطالعه‌ی دقیق دارد. آن چیزی که یک برآیند کلی نشان می‌دهد این است که در فضایی که خیلی از اخباری که مربوط به حالا من در حیطه‌ی کاری خودم، در جنبش زنان و مسایل حقوق بشری که مربوط به کودکان اعدامی می‌شود در جریانش هستم، خیلی از خبرهایی که اینجا منتشر نمی‌شده از طریق سایتهای خبری مستقل خبری رادیوهای فارسی‌زبان انتشار داده شده که جای تقدیر و تشکر دارد. البته این راهم بگویم که گاهی اوقات آسیب آن دسته از گروههایی که بهرحال من عنوان کردم، آن دسته از گروههایی که در واقع از انتشار اخبار اهداف سیاسی خودشان را دنبال می‌کنند، به فعالان داخلی را هم نمی‌شود انکار کرد.
دویچه‌وله: چه ویژگی‌های دیگری می‌تواند موجب موفقیت بیشتر این رسانه ها بشود؟
آسیه امینی: هوشمندی در انتخاب سوژه‌ها می‌تواند خیلی تاثیر بسزایی داشته باشد در پرتیراژترشدن مخاطبان رسانه‌ها. من فکر می‌کنم این هوشمندی را تا حالا این رسانه‌ها داشته‌اند.
دویچه‌وله: مسایلی که گفتید با علاقمندی دنبال می‌شود بیشتر در چه زمینه‌هایی هستند؟
آسیه امینی: بیشتر در زمینه‌ی اخباری هستند که در ایران پوشش داده نمی‌شود. متاسفانه خیلی از اخبار در حیطه‌ی فعالیت‌های اجتماعی‌مان، دانشجویان‌مان و درحیطه‌ی حتا خبرهای فرهنگی و هنری‌مان متاسفانه خیلی اوقات از فیلتر می‌گذرد، حتا نمی‌خواهم بگویم سانسور، خیلی اوقات از فیلتر خودسانسوری خود روزنامه‌نگارها می‌گذرد. خوشبختانه یا بدبختانه ایران الان در مصدر اخبار قرار دارد. این هم وظیفه‌ی رسانه‌ها هست که بهرحال نام کشور ما و فرهنگ کشور ما در این گذار تاریخی صدمه‌های زیادی دارد می‌بیند و شاید این یک وظیفه باشد برای همه‌ی ما، کسانی که کار رسانه‌ای می‌کنیم، که این تفکیک را قائل بشویم که بهرحال آنچه نباید به نظر من آسیب جدی بخورد، جغرافیای ملی ما و فرهنگ کشورمان است.
دویچه‌وله: میزان توجه به مسایلی که خارج از مرزهای ایران می‌گذرد، برای مخاطب ایرانی تا چه اندازه است؟
آسیه امینی: آنچه در پاکستان در همسایگی ما می‌گذرد، آنچه در عراق می‌گذرد، آنچه در آمریکا و اروپا می‌گذرد، از اخبار حوادث‌اش بگیریم تا اخبار سیاسی‌شان یا چیزهای دیگر، بهرحال از بی.بی.سی و سی.ان.ان گرفته تا انواع سایتهای خبری و حتا اخبار صدا و سیمای جمهوری اسلامی خودمان دائم شنیده و دنبال می‌شود. به نظر من ما آنچه را نداریم ، باید به‌دست بیاوریم.
دویچه‌وله: آیا مسایلی که مختص اروپاست، مثلا تغییرات در کابینه‌ی آلمان، بحث مالیات و یا حقوق زنان و کودکان برای مخاطب ایرانی قابل توجه هست؟
آسیه امینی: کسانی که سیاستهای خارجی کشورها را دنبال می‌کنند، ممکن است برایشان این بحث‌ها جذابیت داشته باشد. ولی مخاطب عام ممکن است مسئله‌ی کشور خودش برایش مهم باشد. یا از مسایل کشورهای خارجی ممکن است مسایل اجتماعی‌شان یا مسایل فرهنگی‌شان بیشتر مدنظرشان باشد تا نسبت به مسایل سیاسی. ممکن است بفرض یک آقای کارمند یا یک خانم خانه‌دار برایش سینمای آلمان مهم‌تر از تصمیمات کابینه‌ی آلمان باشد.
دویچه‌وله: به نظر شما دویچه‌وله تا چه اندازه انتظاراتی را که برشمردید برآورده می‌کند؟
آسیه امینی: راستش دویچه‌وله یکی از آن رسانه‌هایی هست که اتفاقا من وقتی که می‌گفتم، بعضی از رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور با هوشمندی در این چندسال توانسته‌اند مخاطبان فارسی‌زبان را به‌خودشان جلب بکنند، شاید یکی از چیزهایی که در نظرم بود، رادیوی شما بود. برای اینکه من کمتر رادیوتان را گوش می‌کنم، ولی سایت رادیوتان را به‌طور مدام دنبال می‌کنم و اخبار رادیوتان را در سایت‌تان می‌بینم و گاهی هم می‌شنوم، در واقع در غیر از زمان پخش خودش، می‌بینم که اخبارتان خیلی بروز است، خیلی از خبرهایی که در ایران منتشر می‌شود، خیلی از خبرهایی که به محض اینکه در سایتهای خبری در داخل ایران منتشر می‌شود شما دنبال می‌کنید و پیگیری‌اش می‌کنید. این خیلی خوب است. ولی به نظر من ضعف‌هایی هم دارید. گاهی اوقات می‌بینم گزارشات‌تان از تحلیل کافی، تحلیل کارشناسی کافی برخودار نیست و نگاهی جامع و مانع که بخواهد آنها را پوشش بدهد ندارد. یعنی من فکر می‌کنم این یک آسیب حرفه‌ای است برای شما، که البته هم قابل جبران است.