آرامش خاطر در بحران: نخستین سخنرانی اوباما در برابر کنگره

سخنرانی شامگاه سه شنبه‌ (۲۴ فوریه / ۶ اسفند) باراک اوباما با وعده‌های جدیدی همراه نبود. رئیس جمهور جدید آمریکا ظرف ۵ هفته‌ی آغازین کار خود، دستاوردهای قابل توجهی داشته است. او بسته‌ی اقتصادی‌ای به‌ارزش نزدیک به ۸۰۰ میلیارد یورو تصویب کرده که قرار است با آن، بانک‌های گرفتار بحران مالی و خانواده‌هایی که خطر مزایده‌ی اجباری خانه‌هایشان آنها را تهدید می‌کند، پشتیبانی کند. او در این میان فرستادگانی را راهی کانون‌های بحران سیاسی جهان کرده و برچیدن زندان گوانتانامو را آغاز کرده است.

در این میان نباید انتظار داشت که این تدابیر، فوراَ کارایی خود را نشان دهند. ایالات متحده‌ی آمریکا مانند یک نفتکش غول‌پیکر است که ناخدای جدید آن بر عرشه، دستورهای جدیدی صادر کرده است. با این حال، این نفتکش غول‌پیکر به آرامی مسیر خود را تغییر می‌دهد. رئیس جمهور آمریکا آنچه لازم بود انجام داد تا این تغییر آغاز شود. او به هموطنان خود آرامش خاطر می‌دهد؛ زیرا بحران اقتصادی در آمریکا در حقیقت نوعی بحران اعتماد نیز هست: بازار بورس به دولت اعتماد ندارد، بانک‌ها نسبت به مصرف‌کنندگان بی‌اعتماد هستند و مصرف‌کنندگان نیز اعتمادی به آینده ندارند.

به‌هر حال، مردم آمریکا به رئیس جمهور خود اعتماد دارند. از محبوبیت اوباما تاکنون تنها کمی کاسته شده است. او سعی دارد برای سپاسگزاری از شهروندان آمریکایی، تغییر مسیر کنونی در سیاست‌ها را ادامه دهد. آمریکایی‌ها به رئیس جمهوری نیاز دارند که با وجود فشارها از اصول بنیادین خود دست برندارد. این بدان معنا نیست که باز وجود فردی خودسر مانند جورج بوش در صحنه‌ی سیاسی لازم است. در حال حاضر نمی‌توان اوباما را ناتوان نامید؛ زیرا هنوز زمان داوری در این مورد فرا نرسیده است.

گذشته از اینها دولت اوباما نیز با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کند. برای نمونه بازار بورس همچنان در انتظار بخش دوم برنامه‌ای برای پشتیبانی از حوزه‌ی مالی است. در این میان برای منصب وزارت بازرگانی آمریکا نیز، فرد سومی در راه است؛ زیرا دو نامزد پیشین که اوباما برگزیده بود، از ادامه‌ی راه چشم پوشیدند. همکاری فراجناحی میان جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها تاکنون چندان چشمگیر نبوده است. اما با توجه به وظایف بسیار گسترده‌ای که دولت اوباما به عهده گرفته، چنین موضوع‌هایی جنبه‌ی فرعی خواهد داشت.

کسانی که رئیس جمهور جوان آمریکا را به ناکارایی متهم می‌کنند، باید به این پرسش پاسخ دهند که آیا جان مک کین، رقیب جمهوری‌‌خواه او در انتخابات ریاست جمهوری گذشته، در چنین وضعیتی جایگزین‌های بهتری برای عرضه داشت.