اولین عکاس زن ایرانی در جام جهانی: وقتی به چیزی فکر می‌کنی اتفاق می‌افتد

براساس سهمیه‌ای که انجمن ورزشی‌نویسان سال ۹۷ برای زنان خبرنگار تعیین کرده بود، منا هوبه‌فکر به عنوان عکاس به جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه اعزام شد.

او هیجان حضور در ورزشگاه‌های جام جهانی و عکاسی از این رویداد ورزشی را "وصف‌نشدنی" دانست و آن تجربه را منحصر به فرد می‌داند که در ایران هیچ خانمی تجربه‌اش نکرده است.

هوبه‌فکر در گفت‌وگویی به دویچه‌وله می‌گوید: «هیجانی که من در دیدن اولین مسابقه که رقابت بین ایران و مراکش بود، به‌قدری زیاد بود که حتی در عکس‌های من هم قابل دیدن است.»

منا هوبه‌فکرکه از سال ۸۵ مشغول عکاسی خبری و عکاسی مستند است. برای او عکاسی مستند اولویت دارد و به عکاسی از ورزش خانم‌ها علاقه خاصی دارد. در طول زندگی حرفه‌ای‌اش تا کنون، از رویدادهای مهم خبری مثل مذاکرات هسته‌ای و ورزشی مثل مسابقات پاراآسیایی اینچه‌اون عکاسی کرده است.

سال ۹۶ به خاطر مجموعه فعالیت‌هایش در حوزه عکاسی، نشان عکاس زن سال و دوربین طلا را از انجمن عکاسان مطبوعاتی ایران دریافت کرد.

هوبه‌فکر با این که چنین جایزه‌هایی را باعث ایجاد انگیزه برای زنان عکاس می‌داند، با تفکیک جنسیتی در اختصاص این جایزه‌ها موافق نیست- محمد جواد ظریف در حال انجام کار در هواپیمای در حال پرواز به مقصد ژنو

اومی‌گوید: «من قبول ندارم که رقابتی را ویژه خانم‌ها در نظر بگیریم به دلیل اینکه آنها شرایط کاری سخت‌تری دارند و یا عکاسی‌شان ضعیف‌تر است.»- پرتره مریم طوسی، ورزشکار دو و میدانی

او بر این نظر است که کار بسیاری از عکاسان زن که با پشتکار و انگیزه کار می‌کنند به لحاظ حرفه‌ای قوی‌تر از کار همکاران مرد است. این خانم عکاس ادامه می‌دهد: «جایزه‌های بین‌المللی معمولا تفکیک جنسیتی ندارند.»- تیم فوتبال زنان "ملوان" بندرانزلی

هوبه‌فکر معتقد است عکاسان زن با تمام محدودیت‌هایی که وجود دارد، تلاش بیشتری می‌کنند تا از لحاظ کیفی کارهای آنها با مردان برابری کند و حتی بهتراز کارهای آنان باشد.

«وقتی به عنوان اولین عکاس خبری زن به جام جهانی اعزام می‌شوی، این عنوانی است که چه بخواهی و چه نخواهی یدک می‌کشی و این اولین بودن مسئولیت بزرگی است که تمام مدت به آن فکر می‌کنی که باید از پسش برآیی.»

هوبه‌فکر در مورد پشتکارش می‌گوید: «من از شروع کارم به عنوان عکاس خبری و عکاس مستند در سال ۸۵، آنقدر تلاش کردم و آنقدر سماجت کردم و آنقدر جنگیدم که توانستم مدیران مجموعه‌ای که برایش کار می‌کنم را راضی کنم که مثل یک عکاس مرد می‌توانم کار کنم و چیزی کم ندارم.»

منا هوبه‌فکر معتقد است دید عکاسان خبری زن و مسئولان نسبت به زمانی که او شروع به‌کار کرد خیلی تغییر کرده است. می‌گوید که دوازده سال پیش به گفتند که اصلا عکاس زن نمی‌خواهیم چون استخدام عکاس زن هزارتا مشکل دارد- تمرین "دختران ملوان" در پشت بام هتل محل اسکان درایلام

به نظر هوبه‌فکر خیلی از خبرگزاری‌ها دردوره‌ای که او شروع به‌کار کرد عکاس زن نداشتند ولی خبرگزاری‌های ایرانی در حال حاضر کلی عکاس زن ثابت و حق‌التصویردارند. «البته هنوز خواهان عکاس مرد بیشتر از عکاس زن است. خیلی از برنامه‌ها عکاسان زن را راه نمی‌دادند و این مختص به حوزه ورزشی نبود و شامل برنامه‌های خبری هم می‌شد.»

عده‌ای از عکاسان زن معتقدند که استخدام عکاسان زن با دستمزدهای پائین‌تر و قراردادهای ناعادلانه‌تری نسبت به همتایان مرد انجام می‌گیرد.

مجموعه "پیدای پنهان" از منا هوبه‌فکر سال ۹۶ منتشر شد که تصویرگر بیماران مبتلا به بیماری‌های نادر بود. او دو سال قبل از انتشار این مجموعه، با مراجعه به بیمارستان و گفت‌وگو با بیماران و خانواده‌ها راجع به این بیماری‌ها تحقیق کرد و با توجه به اینکه اطلاعات عمومی راجع به بیماریهای نادر "بسیار کم" است، این دغدغه برای او به وجود آمد تا در مورد آنها اطلاع‌رسانی کند.

هوبه‌فکر در مدت بیش از یک ماهی که به مناسبت جام جهانی در روسیه حضور داشت، فرصت پیدا کرد با عکاسانی از کشورهای دیگر تعامل داشته باشد و این ردوبدل کردن تجربیات حرفه‌ای و گفت‌وگو هنگام کار را فرصت ارزشمندی می‌داند. این خانم عکاس امیدوار است پس از فرستادن او به جام جهانی، راه برای همتایان زن او باز شود و آنها نیز بتوانند از"بزرگترین رویداد فوتبالی دنیا" عکاسی کنند.

هوبه‌فکر در جواب عکاسی در جام جهانی که از او پرسیده بود فکرش را می‌کرده از جام جهانی عکاسی کند: «وقتی به چیزی زیاد فکرکنی، برایت اتفاق می‌افتد.»