شهیندخت مولاوردی: قانون "عفاف و حجاب" نیازمند بازنگری است
۱۳۹۶ تیر ۲۷, سهشنبهشهیندخت مولاوردی، معاون حسن روحانی در امور زنان در مصاحبهای با ایسنا (سهشنبه ۲۷ تیر/۱۸ ژوئیه) از لزوم بازنگری در قانون "گسترش حجاب و عفاف" گفته است. قانونی که ۱۲ سال پیش تصویب شد و نه آن زمان کارایی داشت نه حالا.
مولاوردی به خبرگزاری گفته است: «با توجه به اینکه این قانون در سال ۱۳۸۴ به تصویب رسیده است و طی بیش از یک دهه گذشته جامعه ما به دلیل مواجهه با عوامل متعدد و از جمله انقلاب فناوری ارتباطات و اطلاعات دچار تغییرات محسوس و چشمگیر شده است و تاثیر آن را در سبک زندگی افراد به ویژه در نحوه پوشش و مد به وضوح می توان مشاهده کرد، نیاز است بازنگری این قانون در دستور کار قرار گیرد.»
مولاوردی در عین حال انتقاد کرده است که «نگاه سیاسی صرف، نگاه سلبی صرف، نگاه فرهنگی صرف امروزه دیگر پاسخگو نیست. اگر تا به حال از گشت ارشاد نتیجه گرفتیم میتوانیم این روند را ادامه دهیم. این در حالیست که معتقدم این روش نتیجه نداده و اگر موثر بود امروز شاهد چنین وضعیتی نبودیم.»
بیشتر بخوانید:مسئولان حکومتی پشت درهای بسته درباره حجاب زنان گفتوگو کردند
اما او تنها کسی نیست که از بینتیجه بودن فشار بر زنان برای رعایت حجاب اجباری حرف میزند. یک هفته قبل از مولاوردی، یکی از چهرههای محافظهکار تندروی حکومت ایران، احمد علمالهدی، امام جمعه مشهد و نماینده رهبر جمهوری اسلامی در خراسان رضوی از "غلط" بودن «تحمیل کیفیت حجاب بر بانوان» گفت و این که «تنها چیزی که برای زنان اجبارپذیر نیست، حجاب است همانطوری که بیحجابی برای زن با فشارهای دیکتاتورمآبانه رضاخانی اجباری نشد.»
بگیر و ببند و سختگیری، نشانه شکست حجاب اجباری
اگر جمهوری اسلامی تا به حال موفق شده بود حجاب را بر سر آن بخش از زنان ایرانی که نمیخواهند حجاب داشته باشند بکند، دیگر راه اندازی "هفته حجاب و عفاف"، بگیر و ببند و سختگیری، جریمه و در یک کلام ورود نیروی نظامی به ماجرا لزومی نداشت.
اکثریت زنهای ایرانی پس از چهار دهه تبلیغات مذهبی خودشان با طیب خاطر روسری را بر سر میکشیدند و کمپینی هم برای "آزادیهای یواشکی" اعصاب بعضی طرفداران سرسخت حجاب در جمهوری اسلامی را خراش نمیداد و یا مردهای بسیاری برای اعتراض به حجاب اجباری، روسری به سر نمیکردند.
بیشتر بخوانید:کسری حقوق و جریمه نقدی، مجازات "بدحجابی" و "کشف حجاب"
اما واقعیت سرسختتر از همه زهرچشمهایی است که جمهوری اسلامی سعی میکند از زنان بگیرد. دنیای امروز جهانی شده و فضای مجازی حاکمان کشورهایی مانند عربستان سعودی را هم به تنش کشیده است. بخش قابل توجهی از زنان ایران هیچگاه حاضر به رعایت حجاب نشدهاند. دستگیری و فحاشی و کتک هم کارساز نبوده است. این را جمهوری اسلامی هم میداند.
آزادی پوشش مانند خیلی آزادیهای دیگر منع میشود، تا صدای اعتراض به بسیاری معضلات جامعه خفه شود. برای این کار پولهای گزافی هم خرج میکنند. دستگاهها و نهادها مختلف نظامی، آموزشی و تبلیغی به کار گرفته میشوند تا ظاهری یکپارچه و مطابق معیارهای رهبران نظام از جامعه بسازند.
شهیندخت مولاوردی میگوید: با توجه به آغاز فصل گرما و متعاقب آن پوشش زنان، فعالیت گشتهای ارشاد شدت گرفته و نام آن بر سر زبانها میافتد: «پیشنهاد کردیم نظارت بر اجرای قانون راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب از وزارت کشور و ستاد صیانت از حقوق شهروندی به دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی کشور باز گردد. کمااینکه در ابتدای تصویب این قانون نیز نظارت بر اجرای آن در همین شورا وجود داشت اما در دولت نهم و دهم مسئولیت نظارت بر اجرای آن از دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی به وزارت کشور منتقل شد و از همان زمان مسئله عفاف و حجاب و نظارت بر این قانون به نوعی جنبه امنیتی و سیاسی پیدا کرد.»
معاون حسن روحانی تصور میکند «اگر نظارت بر این قانون به دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی باز گردد برخورد با این پدیده متناسب با ماهیت و ذات آن فرهنگی و اجتماعی خواهد شد.» او و بسیاری طرفداران خط اعتدال گمان میبرند که میتوان «به صورت اقناعی و ایجابی» حجاب را به چیزی دوست داشتنی برای مخالفانش تبدیل کرد. اما تجربه این چهار دهه نشان داده است نه "توسری" کارساز است و نه تبلیغات برای حجاب به نام "کار ایجابی".
بیشتر بخوانید:خشونت بر زنان، موضوع بحث کاربران ایرانی در فضایی پر از خشونت