جام جهانی، مجالی برای ظهور ستاره‌ها
۱۳۸۹ تیر ۹, چهارشنبه
آلمان ظهور توماس مولر ۲۰ ساله را جشن می‌گیرد و آرژانتین، پیش از حذف، گونسالو هیگوآین ۲۲ ساله را ستایش می‌کرد. حتی سپ بلاتر هم از هنرنمایی جوانان در جام جهانی به وجد آمده و در یکی از سخنرانی‌های اخیر خود آنان را ستوده است.
در ترکیب تیم ملی فوتبال آلمان ۹ بازیکن حاضرند که حداکثر ۲۳ سال دارند. تیم ملی غنا هم با تکیه بر بیش از نیمی از بازیکنان (۱۲) جوان خود، به‌عنوان تنها تیم آفریقایی، به یک‌چهارم نهایی رسیده است. تعداد جوانان غنا هم تقریبا دو برابر مجموع جوانان تیم ملی فوتبال ایتالیا (۳)، فرانسه و انگلستان (هر کدام ۲) بود. در این میان ۶ تن از چهره‌های جوان جام جهانی، بیش از همه نظرها را به خود جلب کرده‌اند:
توماس مولر: شکارچی فروتن جام
«باورنکردنی‌ست»؛ این توصیف میشائل بالاک از هنرنمایی توماس مولر است. البته این تنها کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال آلمان نیست که نمی‌تواند واژه‌هایی مناسب برای توصیف مولر بیابد. این بازیکن ۲۰ ساله پس از آغاز پردرخشش در ترکیب تیم بایرن مونیخ آلمان، حال توانایی‌های خود را در جام جهانی نمایش می‌دهد.
مولر در حالی که هنوز چند بازی به پایان جام باقی مانده، به جمع گلزنان برتر این تورنمنت پیوسته است. مولر با ۴ گل زده و سه پاس گل، شاید بتواند به جای لوکاس پودولسکی، به‌عنوان گلزن برتر جام انتخاب شود. او خود با فروتنی تمام چنین افتخاری را می‌پذیرد و می‌گوید: «هنوز برای این عنوان در ویترین افتخاراتم جای خالی هست.»
گونسالو هیگوآین: "پیپیتا" ظاهر می‌شود
دیگو مارادونا، مربی تیم ملی فوتبال آرژانتین، همواره بازیکنان خود را می‌ستاید. «آینده‌ی درخشانی در انتظار اوست و او بهترین لحظه‌ها را تجربه می‌کند. من او را در بهترین زمان ممکن به بازی گرفتم.» مارادونا این جملات را در مورد هیگوآین می‌گوید و او را با گابریل باتیستوتا و هرنان کرسپو مقایسه می‌کند. هر چند که این بازیکن در بازی در برابر آلمان نتوانست کمکی برای تیمش باشد.
ستارگان بسیاری در آرژانتین بودند که می‌توانستند در قالب فهرست ۲۳ نفره‌ی مارادونا به جام جهانی بیایند. اما "پیپیتا" (پیپ کوچک) آمد و با ۴ گل زده، مسی، میلیتو و توز (Tevez) را پشت سر گذاشت. او اما نتوانست به بزرگ‌ترین هدف خود در این تورنمنت دست یابد. هدف بزرگ برای این مهاجم ۲۲ ساله‌ی تیم رئال مادرید، در جام جهانی آفریقای جنوبی، رسیدن به مقام گلزن برتر بود که با حذف این تیم توسط آلمان متحقق نشد. دیگوی بزرگ هم موفق نشد در دوران بازی خود به این مقام برسد.
آندره آیِو: «پسر طلایی»
آندره آیِو تیم غنا را به تنهایی به یک‌چهارم نهایی رساند. او البته چندان با پیروزی‌های بزرگ بیگانه نیست. آیِو که پسر آبِدی پله، بازیکن سابق بوندس‌لیگاست، در جام ملت‌های آفریقای ۲۰۱۰، "ستاره‌های سیاه" را در کورس قهرمانی نگهداشت؛ در اکتبر ۲۰۰۹ هم به همراه تیم ملی زیر ۲۰ سال غنا، قهرمان جهان شد. او در جام جهانی ۲۰۱۰ هم خوش درخشید.
آیِو به همراه ساموئل اینکوم و جاناتان منسا، دو " پسر طلایی" دیگر در تیم ملی غنا، نقش مهمی در پیروزی ۲ بر یک تیم‌شان مقابل آمریکا در مرحله‌ی یک هشتم نهایی داشتند. به اعتقاد جان پِینت‌سیل، مدافع غنا، «او ثابت کرد که می‌تواند یک‌تنه تیم را به پیروزی برساند.»
البته تیمی ملی فوتبال غنا در مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی و در برابر تیم اروگوئه، بدون آیِو به میدان رفت. اعتراض‌ها به فیفا در مورد کارت زرد دوم او راه به جایی نبردند. با حذف غنا در پایان این بازی هم، بخت آیو برای هنرنمایی بیشتر از بین رفت.
لوئیز سوآرز: "هفت‌تیرکش" آماده
اینکه لوئیس سوآرز در فصل قبل موفق‌ترین گلزن اروپا بود، سروصدای چندانی به پا نکرد، با اینکه این بازیکن ۲۳ ساله‌ی اروگوئه‌ای، در ۳۳ بازی خود در ترکیب تیم آژاکس آمستردام، تنها ۳۵ گل به ثمر رساند! مارتین یول، مربی آژاکس، پیش‌تر اشاره کرده بود که او فوتبالیست گران‌قیمتی است.
حال "هفت‌تیرکش" با گل‌هایی که در جام جهانی زده، نام خود را بیش از پیش بر سر زبان‌ها انداخته است. آرزوی او حضور در ترکیب رئال مادرید یا بارسلوناست. تا کنون بسیاری از آرزوهای سوآرز به حقیقت پیوسته‌اند: « در کودکی خیالبافی و تجسم می‌کردم که در جام جهانی هستم و گل می‌زنم.» او این سخن را پس از پیروزی ۲ بر یک در مرحله‌ی یک‌هشتم نهایی در برابر تیم ملی کره‌ی جنوبی گفت.
آلکسی سانچز: "پسر نابغه"ی شیلی با اعتماد به نفس
آرژانتین مارادونا دارد و برزیل هم به پله افتخار می‌کند، اما شیلی چطور؟ «هیچ فوتبالیستی نیست که بتوان گفت بهترین است. اما من می‌خواهم که دیگران بگویند، سانچز بهترین فوتبالیست شیلی بود.» این "پسر نابغه" در جام جهانی هم همین‌قدر اعتماد به نفس از خود نشان داد و طرفداران او هم دیوانه‌ی همین اعتماد به نفس او هستند. هر چند که این "خودمحوربینی‌ها" گاهی اوقات هم‌قطاران او را دیوانه می‌کند. او به همراه تیم شیلی، پس از باخت از برزیل در یک‌هشتم نهایی، به خانه بازگشت.
خاویر هرناندز: "نخود کوچولو"ی "سه‌گانه"ها
وقتی خاویر هرناندز در نخستین بازی‌های تیم ملی فوتبال مکزیک در جام جهانی، نیمکت‌نشین بود، سیاستمداران این کشور می‌خواستند خاویر آگیره، مربی تیم، را به پارلمان فرا خوانند. آیا این فشار افکار عمومی بود که سرانجام نتیجه داد؟ این واکنش دست‌کم موجب شد که "نخود کوچولو" در برابر آرژانتین از ابتدای بازی به میدان بیاید و دومین گل خود در جام جهانی را هم به ثمر رساند.
هرناندز بدین ترتیب یک سنت خانوادگی را ادامه داد: پدر بزرگ او در جام جهانی ۱۹۵۴ سوئیس گل زده بود؛ پدرش هم ۲۴ سال پیش در ترکیب تیم ملی مکزیک در جام جهانی خانگی (۱۹۸۶) شرکت کرد.
البته "هنوز" سودی از بالا رفتن ارزش هرناندز ۲۲ ساله، نصیبش نشده است. اما تیم منچستر یونایتد از پیش از بازی‌های جام جهانی، او را برای خود رزرو کرده است. به گفته‌ی آلکس فرگسون، سرمربی این تیم، «هرناندز در زمین خیلی خوب حرکت می‌کند، بازیکن تندوتیزی‌ست و فضاهای خالی را به خوبی می‌شناسد.»