ترغیب مردم به دین بودا با صرف یک گیلاس شراب
۱۳۹۵ فروردین ۸, یکشنبهشامگاه یکشنبه میخانه کوچک Vows در محله تفریحی "یوتسویا" در توکیو جای سوزن انداختن نیست. پشت پیشخوان چند مرد جوان لاغراندام با کلههایی تاس مشغول مخلوط کردن نوشیدنیهای سفارشی هستند.
منوی این میخانه با منوی میخانههای دیگر متفاوت هست؛ در کنار عبارات مذهبی چاپ شده، نوشیدنیها نیز اسامی عجیب و غریبی دارند: آتش جهنم، سعادت کامل و بردگی عشق و شهوت.
در این بین یکی از بار تِندِرها (کسی که نوشیدنیهای الکلی را در بار آماده و به مشتری عرضه میکند) برنامه موسیقی شب را اعلام میکند و بلافاصله ضربات کوبنده موسیقی از بلندگوها پخش میشوند.
اما نکته مهمی که این میخانه را از هزاران میخانه دیگر در توکیو متمایز میکند، کسانی است که آن را اداره میکنند؛ زیرا که این میخانه توسط راهبان بودایی میچرخد.
یوشینوبو فوجیوکا، خواننده ۳۹ ساله این میخانه به یورگن هانفلد، خبرنگار شبکه خبر ARD آلمان در توکیو میگوید: «من زبان محاورهای جوانان را با متون قدیمی بودیسم ترکیب میکنم.» او توضیح میدهد، موضوع ترانهای که خوانده حول محور پشیمانی میگذرد. نام مذهبی فوجیوکا در لباس راهبگی "سِن نِن" به معنای "قرائتگر خوب" است.
به گفته وی در جهان آشفته و مغشوش امروز مردم به دنبال مسیر هستند، اما مردم دیگر برای نیایش به معابد نمیآیند و برای همین هم "ما باید حواسمان جمع باشد".
فوجیوکا اضافه میکند: «اگر ما فقط در معبد به انتظار بنشینیم، ارتباطمان با نسل جوان را از دست میدهیم. خیلیها گمان میکنند که بودیسم فقط برای روزهای عزاست؛ برای آن دنیا. اما این تصور غلط است. درست همین حالاست که جوانان به دنبال کمک روحی هستند و اینجا جایی است که ما را ملاقات میکنند.»
"فرصتی برای تصفیه روح"
یک زن جوان به خبرنگار آلمانی میگوید که برای دومین بار است که به این میخانه آمده است: «نشستن دم پیشخوان و صحبت کردن با بار تِندِرها یک کار عادی است. اما وقتی بار تِندِر در اصل یک راهب باشد، قضیه فرق میکند! اولش کمی مضحک بود اما بعدش فکر کردم عجب فرصت منحصر به فردی است برای تصفیه کردن روحم.»
آکیتا مشتری جوان دیگری هم بر این باور است که این میخانه برای مشتریان این فرصت را فراهم میکند که کاملا طبیعی و بدون اجبار، بر خلاف معبد، با راهبان وارد گفتگو شوند.
او به خبرنگار آلمانی میگوید: «من خودم توی یک معبد کار میکنم و خرده ریز میفروشم. اما آنجا اصلا جرأت نمیکنی با راهبان وارد صحبت بشوی. اینجا اما فرق میکند. به غیر از این در معبد فقط پیرها هستند. اگر یک چنین جاهایی مثل این میخانه وجود نداشته باشند، ۳۰ سال دیگر بودیسم مرده است.»
سن نن، راهب آوازهخوان، این میخانه را ۱۶ سال پیش تأسیس کرد. در مجموع ۱۳ راهب از فرقههای مختلف اینجا مشغول به کار هستند.
او میگوید که در تمام این سالها به افراد زیادی کمک کرده است و مشتریانی بودهاند که بعدها به صورت آکادمیک به دنبال مطالعه و یادگیری بودیسم رفتهاند و حتی چند نفرشان خود راهب شدهاند.
سن نن با این همه تأکید میکند که نجات روح مهمتر از هر چیزی است. او سپس از دوستی تایلندی تعریف میکند و میگوید که از پنج سال پیش نزد این دوست بودیسم کهن را تحصیل میکند.
به اعتقاد سن نن در ژاپن این اعتقاد وجود دارد که هر روحی نجات میپذیرد، اما در کشورهای دیگر کار سختتر است. سن نن بر همین اساس میگوید: «من فکر میکنم که بودیسم ژاپنی نسبتا سطحی است.»