۹۰ سالگى ظاهر شاه

در زمانى كه محمد داوود پسر عموى ظاهر شاه در سال ۱۹۷۳ او را از سلطنت خلع كرد، او براى مداواى پزشكى در ايتاليا بسر مى برد. پادشاه سابق در آن زمان به دليل جلوگيرى از خونريزى، و كشتار، تلاشى براى بدست آوردن دوباره قدرت انجام نداد. او در رم باقى ماند. ۲۸ سال بعد از آن را افغانستان اغلب در جنگ و كشتار سپرى كرد، واقعه ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ و به دنبال آن حمله آمريكا به رژيم طالبان روى داد. بعد از سقوط طالبان در سه سال پيش، خيلى ها در پادشاه سابق افغانستان اين قدرت را مى ديدند كه بتواند سرزمين پاره پاره شده و بهم ريخته افغانستان را سامانى دهد.

او در ماه اوت سال ۲۰۰۲، يعنى بيش از دو سال پيش، بعد از گذشت ۲۹ سال ظاهر شاه به كشورش بازگشت. او در لحظه ورود به افغانستان در فرودگاه گفت كه پرندگان هم از بازگشت به سرزمينشان احساس خوشبختى مى كنند. همسرش سهمى از اين شادى نبرد و كمى پيش از اين بازگشت در سن ۸۴ سالگى در ايتاليا درگذشت. ظاهر شاه بلافاصله بعد از بازگشت اعلام كرد كه او نمى خواهد پادشاه شود و فقط تصميم دارد كه در آخرين سال هاى زندگى به كشورش خدمت كند. در اجلاس لويه جرگه سال ۲۰۰۲ در ابتدا تصميم داشت مقام رياست جمهورى موقت را بپذيرد. ولى بعدا از اين تصميم پشيمان شد.

خيلى ها براين عقيده بودند كه نه فقط او، بلكه نامزدهاى ديگر اين پست، به دليل فشار آمريكا و حمايت از كرزى از اين تصميم منصرف شدند. بعد از اين جريان او خاموش شد و تا انتخابات شنبه گذشته در افغانستان سخنى از او به ميان نيامده است. هر روز عده اى به ملاقاتش مى روند اما او خبرنگاران را بندرت مى پذيرد. ظاهر شاه در باغ قصرش پياده روى مى كند و خيال دارد زمان باقى مانده از زندگيش را در كابل بسر برد.