۸ مارس ۱۹۷۷: تنها برای سعادت مردم رفت

خورخه ویدلا (Jorge Videla) دیکتاتور حکومت نظامی که از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳ در آرژانتین حاکم بود در آغاز کودتا گفته بود: «باید به اندازه لازم آدم در آرژانتین بمیرد تا نظم برقرار شود.»

اما در آن ۷ سال به طور عادی و آشکار نمی‌کشتند بلکه ده ها هزار نفر را در آن زمان "غیب کردند". در میان آن‌ها حدود ۱۰۰ آلمانی بودند که برای کمک به نیازمندان و تنگدستان به آرژانتین رفته بودند.

الیزابت کزمان (Elisabeth Käsemann) در سال ۱۹۴۷ در گلزنکیرشن زاده شد. پدرش استاد علوم الهیات بود و زمانی که دختر ۲۱ ساله‌اش در اوج جنبش دانشجویی آلمان برای کمک به جنبش بلیوی به آنجا رفت، او را تشویق هم می‌کرد.

الیزابت به جنبش چپ پیوست و از آن پس زندگی خود را صرف سوادآموزی در زاغه‌نشین‌های پایتخت آرژانتین کرد.

با استقرار حکومت نظامی بسیاری از نیروهای چپ از کشور گریختند اما الیزابت به کارش ادامه داد و درست در روز جهانی زن، ۸ مارس دستگیر شد.

۳۰ نامه اعتراضی پدر و مادر و وکیلش به سفارت آلمان نتیجه‌ای به بار نیاورد. به گفته آن‌ها دولت آلمان به هیچ رو نمی‌خواست در روابط اقتصادی با آرژانتین تیرگی ایجاد شود.

هم‌بند الیزابت کزمان، دایانا آستین (Diana Austin) می‌گفت: «ما را به زیرزمینی بردند که در آن بوی گوشت سوخته پیچیده بود و فریاد قربانیان از جمله فریاد الیزابت را می‌شنیدیم.»

به گفته پدر و مادرش، الیزابت در روز ۲۴ مه ۱۹۷۷ توسط عاملان حکومت نظامی پس از شکنجه،های پی‌درپی به ضرب گلوله از نزدیک کشته شد.

سه سال پس از آن پرونده قتل الیزابت کزمان بسته شد. اما در سال ۱۹۹۸ در نورمبرگ "ائتلاف حقوق‌دانان علیه محکومیت بی‌گناهان" تشکیل شد و دادگاه محلی نورمبرگ در پی آن پرونده را بازگشایی کرد.

در سال ۲۰۰۱ دادگاه نورمبرگ تقاضای استرداد عاملان قتل‌ها در حکومت نظامی آرژانتین را مطرح ساخت و ۴ سال پس از آن حکومت آرژانتین وعده داد که پرونده‌های "غیب‌شدگان" دوره دیکتاتوری را مورد بررسی قرار دهد.

الیزابت کزمان در ۳۰ سالگی در بوینس آیرس، پایتخت آرژانتین درگذشت.