یک خانوادهی آلمانی به آمریکا پناهنده شد
۱۳۸۷ اسفند ۲۰, سهشنبهبرای بسیاری از کسانی که از کشورهای فقیر و در حال توسعه میآیند، آلمان کشوری ستایشانگیز است. کسانی هستند که جان و مال خود را به خطر میاندازند تا به آلمان برسند و از آن تقاضای پناهندگی کنند. اما برای خانوادهی رومایکه وضع فرق میکند. این خانواده وطن خود آلمان را ترک گفته، به عنوان توریست به آمریکا رفته و در آنجا درخواست پناهندگی داده است. دلیلی که این خانواده برای درخواست پناهندگی آورده، این بوده که میخواهد به فرزندان خود در خانه درس بدهد. اما آلمان از جمله معدود کشورهای اروپایی است که در آن مدرسهی خانگی ممنوع است.
ترجیح مدرسهی خانگی
درس روزانهی داماریس، کریستین، یوزوئا، لیدیا و دانیل با قرائت انجیل به زبان انگلیسی آغاز میشود. اووه رومایکه، پدر بچهها، که معلم موسیقی است، میگوید که فرزندانش مدتهاست که تمام انجیل مخصوص کودکان را خواندهاند. درس انجیل برای آنان همزمان درس انگلیسی هم هست، چون اووه رومایکه باید بسیاری از واژهها را برای فرزندانش ترجمه کند.
پنج کودک در سنین بین ۳ و ۱۱ هستند. آنان گرد میز غذای چوبی خانهشان نشستهاند که همزمان میز کار هم هست. دانیل و لیدیا چند سال در شهر بیسینگن واقع در ایالت بادن وورتمبرگ به مدرسه رفتهاند. به گفتهی مادرشان، هانهلوره رومایکه، این دو کودک در آن زمان به لحاظ رفتاری تغییر کرده بودند، ساکتتر شده بودند و خود را از جمع کنار میکشیدند. پدر و مادر تصمیم گرفتند به آنها در خانه درس بدهند.
لیدیا میگوید که دوست دارد در خانه درس بخواند، چون دیگر لازم نیست از بچههای دیگر بترسد. او از پسرکی یاد میکند که با او رفتار بدی داشته است. لیدیا میگوید: «به طرفم سنگ پرت میکرد و سنگی هم به دماغ دانیل زد که باعث شد از دماغش خون بیاید. اما کسان دیگری هم بودند که دائم با هم کتککاری میکردند.»
اما خانوادهی رومایکه دلایل دیگری هم داشتهاند برای اینکه فرزندانشان را به مدرسه نفرستند. به گفتهی هانهلوره رومایکه، پدر و مادر در خانه میتوانند سرعت یادگیری و مواد درسی را با تواناییهای فرزندانشان هماهنگ کنند. افزون بر این، آنها میتوانند تصمیم بگیرند که کدام کتابها را برای آموزش آنان استفاده کنند و کدام ارزشها را با آنان در میان نهند.
خانم رومایکه مثال میزند که در داستانهای یک کتاب آلمانی در مدرسه شاگردان هیچ احترامی نسبت به پدر و مادر و ومعلمان خود نشان نمیدادند، ناسزا میگفتند و با بیاحترامی با یکدیگر رفتار میکردند. اما خانوادهی رومایکه مایل هستند که فرزندانشان مطابق با ارزشهای مسیحیت تربیت شوند، با معلم و پدر و مادر با احترام رفتار کنند و یاد بگیرند دروغ نگویند و رفتاری درست داشته باشند. در این میان کلام انجیل بایست هنجارگذار باشد و آن هم در مورد همهی رشتهها و درسها.
به نظر هانهلوره رومایکه کتابهای درسی آلمان نشانگر آن است که آموزش در مورد انتقال ارزشها بیطرفانه عمل نمیکند. مواضع و ارزشهای معلمان همراه با آموزش به کودکان منتقل میشود. معلمان ارزشهای خود را به کودکان میآموزند و پدران و مادران در این مورد کاری از دستشان برنمیآید.
قانون آلمان در مورد تحصیل در مدرسه
خانوادهی رومایکه میدانستند که در آلمان قانون تحصیل اجباری در مدرسه وجود دارد. با این حال آنان امید داشتند که مقامات آلمانی کاری به آنان نداشته باشند. اما مأموران پلیس به در خانهی آنان آمدند.
اووه رومایکه شرح میدهد که یک روز صبح پلیس آنان را از خواب بیدار و با تهدید بچهها را راهی مدرسه کرده است. همان روز مادر خانواده بچهها را موقع زنگ تفریح از مدرسه به خانه بازگردانده است.
پس از آن ترس خانوادهی رومایکه را فراگرفت، ترسی که دیگر خانوادههایی هم دارند که فرزندان خود را در خانه تدریس میکنند. خواهر هانهلوره رومایکه نیز فرزندانش را در خانه درس میدهد. مقامات دولت آلمان برای او نامهای فرستاده و او را تهدید کردهاند که باید مجازاتی نقدی تا ۵۰ هزار یورو بپردازد و اینکه حق سرپرستی فرزندانش را از او خواهند گرفت.
کمک به خانوادهی آلمانی در آمریکا
اما در شهر موریستاون آمریکا، جایی که هم اکنون خانوادهی رومایکه در آن اقامت دارند، خانوادههای بسیاری هستند که به فرزندانشان در خانه درس میدهند. این خانوادهها به خانوادهی رومایکه کمک کرده، به آنها ظرف و مبلمان و وسایل ضروری دیگر را هدیه کردهاند، چون این خانواده به عنوان توریست معمولی وارد آمریکا شدند و تنها چند چمدان به همراه داشتند و پس از ورود به آمریکا تقاضای پناهندگی کردند.
“سازمان حمایت از مدرسهی خانگی“ نیز به خانوادهی رومایکه کمک میکند. البته مدرسهی خانگی در همهی ۵۰ ایالت آمریکا مجاز است. “سازمان حمایت از مدرسهی خانگی“ برای خانوادهی رومایکه وکیل گرفته و وکیل درخواست پناهندگی این خانواده را تقدیم مقامات دولتی آمریکا کرده است.
به گفتهی وکیل خانواده، مایک دانلی، در آمریکا برای گرفتن پناهندگی باید ثابت کرد که بخاطر وابستگی به گروهی مذهبی، اجتماعی یا سیاسی ترس از پیگرد در وطن خود وجود دارد. دانلی میگوید که در مورد خانوادهی رومایکه این موضوع صادق است.
دانلی در این زمینه چنین توضیح میدهد: «به نظر ما خانوادههایی که دوست دارند مدرسهی خانگی داشته باشند، گروه اجتماعی خاصی را تشکیل میدهند که از پیگرد میترسند. هم میزان جریمهی نقدی برایشان بالاست و هم احتمال گرفتن حق سرپرستی یا زندان رفتنشان وجود دارد.»
“سازمان حمایت از مدرسهی خانگی“ معتقد است که مقامات آمریکایی با درخواست پناهندگی خانوادهی رومایکه موافقت خواهند کرد، اگرچه رسیدگی به این درخواست طول خواهد کشید. در صورتی که درخواست پناهندگی این خانوادهی آلمانی رد شود، وکیل آنان باید به مراجع قضایی بالاتر مراجعه کند.