یادی از آدری هپبورن، «بانوی زیبای» دهه‌ی پنجاه و شصت»
۱۳۸۸ اردیبهشت ۱۳, یکشنبه
آدری هپبورن در چهارم مه ۱۹۲۹ در بروکسل در خانواده‌ای با پیشینه‌ی اشرافی به دنیا آمد. کودکی را در بلژیک و هلند گذراند و در انگلستان به مدرسه رفت. سال‌های کودکی او در عین رفاه، با وحشت حمله‌ی ارتش نازی به بلژیک و هلند همراه شد و او با گوشت و پوست بیداد و خفقان رایش سوم را تجربه کرد.
آدری هپبورن بلافاصله پس از جنگ در شانزده سالگی برای همیشه هلند را ترک کرد و به انگلستان رفت. از آنجا که باله آموخته بود، رفته‌رفته به صحنه رقص و نمایش نزدیک شد و نقش‌های کوچکی در تئاتر و سپس سینما به عهده گرفت.
استعداد بازیگری آدری هپبورن روی صحنه تئاتر و با نمایش ژی‌ژی شکوفا شد. این اثر نویسنده‌ی فرانسوی کولت قبلا در سینما و تئاتر اجرا شده بود، اما در صحنه‌ی برادوی نیویورک و با بازی هنرمندانه‌ی آدری هپبورن بود که سیمای دخترکی ساده‌دل و مهربان به نام ژی‌ژی به طور واقعی جان گرفت.
آدری هپبورن از سال ۱۹۵۲ و پس از ایفای نقش ژی‌ژی نامی آشنا برای دنیای نمایش بود و در رشته‌ای از فیلم‌های سینمایی ماندگار نقش آفرید. او با اندام ظریف، چهره پراحساس و چشمان درشت به زودی در دل‌ها راه باز کرد.
پیشرفت در هالیوود
آدری هپبورن در سال ۱۹۵۳ در اولین فیلم آمریکایی خود به نام "تعطیلات رمی" به کارگردانی ویلیام وایلر شرکت کرد و در کنار گریگوری پک بازی دلنشین و ماهرانه‌ای ارائه داد که برای او یک جایزه اسکار به ارمغان آورد.
در سال ۱۹۵۴ با بازی در فیلم سابرینا به کارگردانی بیلی وایلدر، در کنار دو غول سینمایی یعنی همفری بوگارت و ویلیام هولدن بار دیگر درخشید. آدری هپبورن در سال ۱۹۵۷ باز هم برای بیلی وایلدر در فیلم "عشق در بعد از ظهر" نقش ایفا کرد.
آدری هپبورن در این فیلم‌ها وجه تازه‌ای از اروتیسم را به تماشاگران سینما معرفی کرد. زنان عشوه‌گر با برجستگی‌های چشمگیر و هوس‌انگیز جای خود را به زنی داد با ظرافت فراوان، رفتاری فرشته‌گون و شرم‌آگین، که بار عمیق‌ترین احساسات را بر شانه‌های لاغر و ظریف خود حمل می‌کرد.
شیطنت‌های یک فرشته
آدری هپبورن در سال ۱۹۶۱ در فیلم "صبحانه در تیفانی" به کارگردانی بلیک ادواردز و در سال ۱۹۶۳ در فیلم "معما" به کارگردانی استنلی دانن بازی کرد.
با این فیلم‌ها او مهارت خود را در ایفای نقش‌های سبک و کمیک نشان داد. اینجا زنی ظریف و زیبا، با سیمای بشاش و نگاه خیره، مردان را با شیطنت و شیرین‌کاری به دنبال خود می‌کشید.
بهترین جلوه این تیپ سینمایی تازه در فیلم موزیکال "بانوی زیبای من" دیده می‌شود که در سال ۱۹۶۴ به کارگردانی جورج کیوکر ساخته شد.
این فیلم با فضای رنگین، لحن شاد و آهنگ‌های زیبایش یکی از بهترین موزیکال‌های تاریخ سینما به شمار می‌رود.
آدری هپبورن با مهارتی خیره‌کننده در نقش دخترکی عامی و فقیر ظاهر می‌شود که به محافل اشرافی راه پیدا می‌کند. آهنگ‌هایی که او در این فیلم خواند، همه جا ورد زبان شد.
آدری هپبورن از اوایل دهه ۱۹۷۰ که هنوز جوان و پرآوازه بود، هرچه کمتر به کار در سینما و بیشتر به فعالیت‌های نیکوکارانه پرداخت. گفته بود که کاستن از فقر و محرومیت میلیون‌ها انسان برای او از کار بازیگری در سینما مهم‌تر است.
در مارس سال ۱۹۸۸ سازمان یونسکو آدری هپبورن را به عنوان فرستاده‌ی ویژه برای یاری به کودکان فقیر و گرسنه تعیین کرد. او بارها به مناطق بحرانی و قحطی‌زده‌ی آفریقا سفر کرد تا اندکی از رنج محرومان بکاهد. آدری هپبورن در ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳ در سوییس به بیماری سرطان درگذشت.
نویسنده: علی امینی
تحریریه: شهرام احدی