گفت و گو با محسن يلفانى، نمايشنامه نويس
۱۳۸۳ شهریور ۲۰, جمعه
گفت و گو: جواد طالعی
دويچه وله: آقاى يلفانى! سالها ست که متاسفانه خبر چندانى از فعاليت ها و کارهای شما نداريم. خواهش می کنم بگوييد که در اين سالهای غربت چند کار از شما در زمينه ی تئاتر و فيلمنامه منتشر شده و آخرين کار شما چه بوده است؟
محسن يلفانى: در اين مدت، من ۴ کتاب چاپ کرده ام که اولی يک مجموعه نمايشنامه بود، دومی يک نمايشنامه مستقل به نام »انتظار سحر« بود و بجز اينها نمايشنامه ی ديگری به نام »در يک خانواده ی ايرانی«. و آخرين نمایشنامه ای که منتشر کرده ام، به اسم »مهمان چند روزه« است. مهمان چند روزه يکی دوسالی ست که به انگليسی ترجمه شده و قرار است که معرفی مختصری از آن در چند شهر آمريکا به عمل بيايد. از نمايشنامه هايی که در آن مجموعه ی اولی چاپ شده بود به اسم »قويتر از شب« چند نمايشنامه به زبان فرانسه ترجمه شد و در يکی از تئاترهای پاريس در سال ۲۰۰۲ اجرا شد. در چند ماه ديگر باز دوست عزيزم آقای عباس مغفوريان، که فکر می کنم شما ايشان را می شناسيد، در مونيخ »انتظار سحر« را به فارسی اجرا خواهند کرد. به جز اينها سناريويی نوشته ام از زندگی يک پناهنده ی سیاسی در پاريس به اسم »عشق بازيافته«، که اين نيز در حال ترجمه به فرانسه است. چون، اميدوارم كه بر اساس آن فيلمى به زبان فرانسوی تهيه شود.
دويچه وله: شما قبل از انقلاب در ايران نه تنها کار نمايشنامه نويسی مى كرديد، با گروههای تئاتری نيز همکاری بسيار تنگاتنگ و مستقيمی داشتيد. در اين سالهاى تبعيد با گروههای تئاتری خارج از کشور همکاری داشته ايد؟
محسن يلفانى: در ابتدا بايد توضيح بدهم که من هميشه به صورت آماتور کار کرده ام و به معايب اين سبک کار آشنايی دارم و در عين حال محاسن اين کار را هم متوجه شده ام و تا آنجايی که امکان داشته از آن استفاده کرده ام. آماتوری کار کردن به اين معناست که شما الزام و اجباری نداريد که کاری را در يک زمان معين تحويل دهيد. چون معاشتان به آن بستگی ندارد. ولی اين باعث می شود که درجه ای از کندکاری در سير طبيعی کار شما بوجود بياورد. بهرحال اين وضعی ست که بر من تحميل شده و من هم قبولش کرده ام و از آغاز هم همينطور بوده است. چه در زمينه ی نوشتن و چه در زمينه ی همکاری با گروههای تئاتری برای اجرا.
دويچه وله: پرسش اين بود كه آيا با گروه هاى تئاترى ايرانى همكارى داشته ايد يا نه؟
محسن يلفانى: در يکی دوسال اول که اينجا بودم، با همکاری دوستم آقای رحمانی نژاد ۲ نمايشنامه را اجرا کرديم، ولی بعد از آن متوجه شدم که برای کار تئاتر در خارج، شرایط، امکانات و ضرورتهايی لازم است که تهيه آنها به سادگی ممکن نيست.
دويچه وله: از توضيحات شما سپاسگزاريم و برايتان موفقيت آروز مىكنيم.