گفتگوهاى ايران و اتحاديه اروپا بر سر برنامه اتمى
۱۳۸۳ آذر ۲۳, دوشنبه
هرگاه ايران نيز به جنگ افزارهاى اتمى مجهز گردد، آنگاه در كنار قدرتهاى اتمى همچون پاكستان، هند و اسراييل، امنيت منطقه و جهان به گونه‌اى جدى به خطر خواهد افتاد. سخنان فيشر زمانى منتشر ميشود كه مذاكرات و گفتگوهاى اتحاديه اروپا با جمهورى اسلامى ايران امروز در بروكسل شروع شده است.
در گفتگو و مذاكره پيرامون برنامه اتمى ايران، حسن روحانى و يوشكا فيشر، وزير امور خارجه آلمان، جك استراو، وزير خارجه بريتانيا، ميشل بارنيه، وزير امور خارجه فرانسه و خاوير سولانا، هماهنگ كننده سياست خارجى اتحاديه اروپا شركت دارند.
اين در حالى است كه سياست خارجه اتحاديه اروپا و ايالات متحده آمريكا در ارتباط با برنامه اتمى ايران همخوانى ندارد. و تجربه به وضوح نشان داده است كه جمهورى اسلامى ايران از نقاط افتراق سياست اتحاديه اروپا و آمريكا تا كنون به سود خود بهره گرفته است. جمهورى اسلامى ايران تا كنون كوشيده است تا با بهره گرفتن از اختلافات بين اتحاديه اروپا و آمريكا، با غرب در ارتباط با برنامه اتمى خود بازى كند. اين در حالى است كه گفتگوها امروز شروع شده است.
موضوع اصلى گفتگوهاى بين اتحاديه اروپا و جمهورى اسلامى ايران همانا توافق پاريس است. بر اساس توافق پاريس جمهورى اسلامى ايران متعهد شد كه از غنى سازى اورانيوم صرفنظر كند. در روز بيست و دوم نوامبر ايران رسما برنامه غنى سازى اورانيوم را خاتمه داد. از اين هنگام تا كنون امر كنترل و نظارت بر تعليق برنامه غنى سازى اورانيوم برعهده بازرسان آژانس بين المللى انرژى اتمى است.
تعليق برنامه غنى سازى اورانيوم توسط جمهورى اسلامى ايران همانا پيش شرط خاتمه دادن موقت به مشاجره بر سر برنامه اتمى ايران بود. اما جمهورى اسلامى ايران تنها به گونه‌اى موقت امر غنى سازى اورانيوم را به حالت تعليق درآورده است. حسن روحانى و ديگر مسوولان جمهورى اسلامى ايران اعلام كرده‌اند كه ايران تنها تا زمان ادامه گفتگوهاى خود با اتحاديه اروپا از حق خود در ارتباط با غنى سازى اورانيوم چشم پوشى ميكند.
اين صحيح است كه متقاعد ساختن دولتمردان ايران به تعليق سياست غنى سازى اورانيوم براى سياست خارجى اروپا، موفقيت به شمار ميآيد، اما پايان قطعى مشاجره اتمى ايران هنوز در ديدرس نيست. اروپا بر آن است تا رهبران جمهورى اسلامى ايران را وادار به پذيرش خاتمه دادن قطعى به امر غنى سازى اورانيوم سازند. براى اين منظور آنان نه تنها به رهبران ايران قول همكارى در ارتباط با صدور تكنولوژى هسته‌اى صلح آميز داده‌اند، بلكه از درخواست ايران در رابطه با عضويت اين كشور در سازمان تجارت جهانى حمايت كرده‌اند. اما اميد بستن به پايان مذاكرات اتحاديه اروپا و ايران بر سر برنامه اتمى اين كشور، اميدى زودرس و غيرواقعى است. به نظر ميرسد كه اين گفتگوها ماه ها ادامه يابد. اين در حالى است كه كشورهاى اروپايى تا كنون نشان داده‌اند كه از صبر و حوصله بسيارى در قبال ايران برخوردارند. تنها پرسش اين است كه آيا آمريكا نيز آمادگى آن را دارد تا كسب توافق بين اتحاديه اروپا و ايران صبر و حوصله به خرج دهد؟