گزارش سالانه سازمان شفافيت بين‌المللى در باره رواج فساد در ايران
۱۳۸۳ آبان ۱, جمعه
در فهرست سازمان شفافيت بين‌المللى حد رواج فساد در كشورها با نمره مشخص مىشود. بالاترين نمره ۱۰ است كه به كشورى با پايينترين حد فساد داده مىشود. بدين ترتيب فنلاند با نمره ۹،۷ ، نيوزيلند با نمره ۹،۶ ، ايسلند و دانمارك هر يك با نمره ۹،۵ پايينترين حد فساد مالى را دارند. در برابر بنگلادش و هاييتى هريك با نمره ۱،۵ فاسدترين كشورهاى جهان شناخته مى‌شوند.
ايران با نمره ۲،۹ در كنار جمهورى دومينيكن و رومانى قرار گرفته و با اين حساب رواج فساد در آن از حد ميانه بالاتر است، هشتاد و هفتمين كشور در جدول است.
سازمان شفافيت بين‌المللى براى تهيه گزارش خود از منابع گوناگونى استفاده مى‌كند. در مورد ايران پنج منبع اصلى مورد استناد بوده‌اند، كه به گفته خانم تامارا كامهاوى، مسئول بخش خاورميانه اين سازمان عبارتند از: ”سازمان اطلاعات اقتصادى، دانشگاه كلمبيا، سازمان اطلاعات بين‌المللى، گروه بازرگانان بين‌المللى و سازمان تحقيقات بازار اقتصادى“.
منابع اصلى نام برده‌شده، براى بررسى ميزان رواج فساد در ايران اطلاعات خود را از گروههاى مختلفى كسب مى‌كنند چون ”كارشناسانى كه در ايران زندگى مى‌كنند يا كارشناسانى كه در خارج از كشور هستند. در اين رابطه به ويژه بازرگانانى كه در ايران و نيز در خارج از ايران زندگى مى‌كنند اطلاعات مهمى مى‌دهند.“
بررسيهاى اين سازمان نشان مى‌دهد كه در ايران ”رشوه دادن به خاطر به دست آوردن قراردادهاى تجارى رواج دارد. و اين رايج‌ترين و اصليترين نوع فسادى است كه در رابطه با مسائل اقتصادى در ايران به چشم مى‌خورد.“
وضعيت رواج فساد در ايران به گفته خانم كامهاوى نسبت به سالهاى اخير تفاوتى نكرده و آينده را نيز نمى‌توان پيش بينى نمود.