1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

گروه زنان بدون مرز، حل اختلاف و جامعه مدنى از ديدگاه زنان

۱۳۸۲ آذر ۱۰, دوشنبه

حدود صد و پنجاه شرکت کننده زن و شايد تعدادى شرکت کننده مرد در اولين کنفرانس بين المللى که سازمان زنان بدون مرز در وين برگزار کرد، شرکت کردند.

https://p.dw.com/p/A6Qi

سازمان بين المللى سياست و جامعه مدنى، زنان بدون مرز، بعد از وقايع ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ تاسيس شد. اين گروه خواستار گفتگو و تبادل نظر درباره سياست زنان به گونه اى ديگر است. پيشبرد حقوق زنان در يک جامعه قانون مند و جدايى دين از سياست و پذيرش تعدد نظرات در سياست و فرهنگ در يک جامعه از خواست هاى ديرين اين گروه است.

زنان مى بايست در برنامه ريزى کشورى، در مبادلات اقتصادى و گرداندن حکومت شريک و همراه باشند. اين خواست در بسيارى از قطعنامه هاى سازمان ملل نيز قيد شده است، ولى در عمل وضع به گونه ديگرى است.

به اين منظور که زنان در مناطق بحران زده جهان در حل اختلافات و برنامه ريزى پايه اى جامعه نقش موثرى را ايفا کنند، گروه پيشگام زنان بدون مرز به مناسبت همايشى در وين، از فعالين اين امر دعوت به عمل آورده است.

هنرى ته ورگه از دويچه وله در اين جلسات حضور داشته است. او مى نويسد:

مردان ميتوانند جهان را تغيير دهند، اما آيا قادرند آن را دوباره بسازند؟ اين سوالى است که شرکت کنندگان در کنفرانس وين مطرح مى کنند. در جواب گفته ميشود که در هر صورت اين کار را بدون زنان نميتوانند به انجام برسانند. زنان ستون فقرات جامعه مدنى هستند. جنگ ها و فجايع ناشى از آن امنيتى را که زنان براى خانواده خود به وجود مى آورند از بين مى برد.

مشکلاتى که بر اثر وقوع يک جنگ، براى زنانى که همسران خود را در اين جنگ از دست ميدهند، قابل شمارش نيستند. آنها در درجه اول در مقابل اين مشکل قرار ميگيرند که بدون همتاى مردشان به عنوان محافظ و نان آور خانواده، به تنهايى مشکلات اقتصادى و اداره و تربيت کودکان را به عهده مى گيرند.

به همين دليل جامعه شناس زن اتريشى اديت اشلافر که يکى از پايه گذاران گروه زنان بدون مرز است مى گويد:

زنان مى بايست همراه بقيه سخن بگويند در برنامه ريزى هاى سياسى و اجتماعى و در حکومت شرکت داشته باشند. در همه جا صحبت بر سر اين است که مى بايست حضور داشت، مى بايست در تصميم گيرى ها شرکت کرد، قابل رويت بود و در مديريت امور شرکت فعال داشت. فقط زمانى که ما بدون ترس از بدست آوردن قدرت فعال باشيم، ميتوانيم اين فرصت را به دست آوريم که جامعه را به شکلى که مورد نظر ماست تغيير دهيم. اين نظر را شرکت کنندگان اين مجمع به شکل واضحى بيان کرده اند که درجامعه اى که به دست زنان اداره ميشود ارزشهاى ديگرى حاکمند.

بسيار پيش آمده که زنان به قشرهاى حاشيه اى جامعه سوق داده شده اند، بسيار پيش آمده که تصميمات اجتماعى بدون نظر زنان اتخاذ شده، اگر چه زنان اين علم و جهان بينى را دارا هستند که در آينده جامعه خود نقش بر جسته اى را ايفا کنند.

بر پايه اين اصول است که برگزار کنندگان کنفرانس خواستار پيش برد نظراتشان هستند. اين کنفرانس از سياستمداران زن، فعالين جنبش زنان، جنبش صلح، روزنامه نگاران و فعالين علمى و دانشگاهى از کشورهاى خاورميانه و نزديک و افريقا و اروپا در يک مجمع دعوت به عمل مى آورد به تبادل تجربيات و نظرات خود بنشينند. زيرا در تمام مناطق بحران زده جهان، انجمن ها و گروههاى زنان وجود دارند که توان خود را به منظور گفتگو براى برقرارى صلح و حل اختلاف به کارميگيرند. ولى متاسفانه تجربه نشان داده که جامعه بين الملل اقدامات کمى انجام مى دهد.که زنان را در اين نقش خود مورد پشتيبانى قرار دهد. به همين دليل زنان شرکت کننده در اين کنفرانس خواستار اين موضوع هستند که در تمام مذاکرات صلح و در تمام هيئت هاى گفتگو حد اقل سى درصد زنان شرکت داشته باشند.

خانم اشلافر مى گويد:

ما در اين مورد فکر کرديم که مسائل مراکز بحرانى در جهان را در اين کنفرانس وارد کنيم. ما کشور آفريقاى جنوبى را انتخاب کرديم زيرا اين کشور واقعا يک مثال نمونه است. زنان در اين کشور از نظر سياسى و اجتماعى فعاليت هاى غير قابل تصورى داشته اند.

ايران و افغانستان هم با وجود تفاوتهايشان در وضعيت مشابهى بسر ميبرند. مسئله بر سر قانون گذارى و دخالت زنان در قانون گذارى است، که اين امر وضعيت مشابهى را در اين کشور ها بوجود مى آورد. زنان ايرانى در اين فعاليت در مرتبه اولند. آنها به طرز غير قابل تصورى شجاع هستند و فعاليت هايشان به نتايج مهمى دست يافته است و حضور فعال در اين امور دارند، ولى مى بايست بى نهايت مراقب باشند. من فکر ميکنم شعار “بگذار از ديگران ياد بگيريم” واقعا شعار اين کنفرانس است.

او ادامه داد: مرزها بزرگترين مشکل ما در جامعه هستند. اين مرز بندى را به شکل واضح ما در مورد نمايندگان فلسطين ديديم که چه مشکلاتى براى سفرشان و اجازه خروج داشتند.

زنان بدون مرز سازمانى است که فرهنگ هاى مختلف را پذيرا است. به اين معنى که ما آزادانه بتوانيم سفر کنيم، آزادانه صحبت کنيم و يک جهان ديگر، يک جهان آزاد و يک جامعه باز را بوجود بياوريم.

براى هادل کازاز، مسئول فلسطينى هماهنگى با سازمان هاينريش بول در آلمان، درشهر رام الله مرزها واقعا بسته ماندند. او از اولياى امور اسرائيل اجازه سفر و شرکت در اين کنفرانس را پيدا نکرد...