گردشگرى در طبيعت شاهرود

�ن سازد. آنان بر آنند مناطق بكر و دست نخورده كشور را براى جلب جهانگردان به كار گيرند. ابتدا نوبت سمنان است. Katrin Matthaei گزارشگر دويچه وله در تهران گزارشى در اينباره دارد كه در اين برنامه اقتصادى به آن ميپردازيم.

اسم شاهرود را براستى در هيچ كتاب راهنماى جهانگردى نخواهيد يافت. شهر كوچكى كه در برابر مساجد اصفهان و يا خرابه هاى تخت جمشيد، در برنامه هاى فرهنگى مربوط به جهانگردان چيز چندانى براى عرضه كردن ندارد. شاهرود در نگاه نخست هيچ چيز جذابى براى جهانگردان ندارد. حتى از رود بزرگ اين شهر در ماههاى تابستان تنها بسترى خشك بر جاى ميماند. اما گنجينه شاهرود چهل كيلومتر از شهر فاصله دارد. در ارتفاعى بس بالا و در امتداد بخش شمال شرقى رشته كوههاى البرز. در اينجا ما با جنگل “ابر” روبرو هستيم. جايى كه نسيم گرم و سرد درياى خزر در هم ميآميزند. جنگلى بس فرو رفته در ابر و مه.

جنگل ابر زيست محيط پرندگان كمياب است، زيست محيط خرسان و گربه هاى وحشى. براستى كه اين جنگل براى جهانگردان و بويژه براى كوهنوردان و دوچرخه سواران صحرايى، بهشتى واقعى است. آقاى شريفى، يكى از سازمانگران تورهاى سياحتى و جهانگردى در سمنان بر اين باور است كه:

“حضور جهانگردانى كه گشت و گذار در طبيعت را خوش دارند، ميتواند از دو جنبه براى اين استان سودمند باشد. نخست آنكه اينان در قياس با جهانگردان مراكز فرهنگى بسى بيشتر پول به منطقه ميآورند و ديگر آنكه اينان در پى يافتن هتلهاى مجلل و لوكس نبوده بلكه ترجيح ميدهند در چادرها و كمپينگها اقامت گزينند. آنان آمده اند تا از طبيعت لذت ببرند و اين همان چيزى است كه ما ميتوانيم در اختيار آنها قرار دهيم.”

اما براستى بايد گفت كه تبليغ جهانگردى از سوى مقامات جمهورى اسلامى ايران، امرى نو و تازه است. پس از وقوع انقلاب اسلامى و در جريان سالهاى جنگ ايران و عراق، حكومت به همه خارجيان شك داشت. پس از خاتمه جنگ بود كه رئيس جمهور مصلحتگراى وقت، يعنى هاشمى رفسنجانى از گشايش كشور بر روى ديگران سخن رانده بود. اما رژيم با جذب جهانگردان مسن عملا كوشيده بود تا حضور آنان در رعايت موازين سنتى و اخلاقى تاثيرى نداشته باشد. اما اين جهانگردان مسن كه بيشتر خواهان بازديد مراكز تاريخى و فرهنگى كشور هستند، عملا دلار و يا يوروى خود را در شهرهاى اصفهان و شيراز خرج ميكنند. اين چنين است كه نقاطى همچون شاهرود هيچ بهره اى از صنعت جهانگردى نميبرند.

احمد شريعتمدار، شهردار شاهرود در اينباره چنين گفته است:

“در واقع ميبايست بيشتر جوانان به اين كشور بيايند. البته كه ما به سفر افراد مسن نيز خوش آمد ميگويم، اما ما بر آنيم تا با عرضه تورهاى مسافرتى در نقاط بكر طبيعيت، بيشتر جوانان را جلب كنيم. ما اميدواريم كه اين پروژه موفقيت آميز باشد. درها بر روى اين دسته از جهانگردان اكنون گشوده شده است.”

وى با اشاره به ويژگيهاى تورهاى مسافرى در استان سمنان و شهر شاهرود ميگويد:

“براى ما افتخاريست و همچنين مسئوليتى خطير كه ما طبيعت زيباى شاهرود را به جهانگردان اروپايى بشناسانيم و زمينه هاى اقامت راحت آنان را در اين منطقه فراهم سازيم. اما در هر كشورى قوانين ويژه اى وجود دارد. و همانگونه كه ما به موازين اخلاقى، نظرگاهها و فرهنگ كشورهاى ديگر احترام ميگذاريم، از جهانگردانى كه به ايران ميايند نيز احترامى متقابل درخواست داريم.”

البته كه گشت و گذار در شاهرود بدون روسرى ممكن نيست. ولى در اينجا نيز ما شاهد زندگى دوگانه مردم هستيم. آن چه كه به طور رسمى ممنوعست، در حيطه روابط خصوصى مجاز است.