کنفرانس روشنفکران عراقی در اربیل: پیش به سوی تفاهم و آشتی!
۱۳۸۶ اردیبهشت ۱۰, دوشنبه
این مراسم روز ۳۰ آوریل ۲۰۰۷ در اربیل، پایتخت سه ایالت مستقل کردستان که از همه‌ی شهرهای دیگر امن تر است، آغاز می‌شود و یک هفته ادامه دارد.
در این گردهمایی، اکثرروشنفکران عراقی که در زمان حکومت مستبدانه‌ی صدام حسین کشور را ترک نکردند و عراقی‌های مقیم خارج حضور دارند. یکی از این میهمانان کادیم حبیب، اقتصاددان ۷۲ ساله‌ی عراقی است که اکنون در برلین زندگی می‌کند. او پنج سال مسلحانه علیه رژیم صدام مبارزه کرده و سال‌ها در زندان بسر برده است.
حبیب در باره اهمیت این گردهمایی گفت:
« این مهم است که ما برای ایجاد تفاهم، درباره‌ی شرایط حاکم بر عراق و در خصوص مسائلی که ما را آزار می‌دهند، مثلا تروریسم، به بحث بنشینیم.» هدف این مراسم دستیابی به تفاهم و آشتی از راه بحث و گفتگو است. نشست‌های فرهنگی، نمایش فیلم، اجرای تآتر و جلسات داستان‌خوانی نیز در این برنامه‌ی هفتگی گنجانده شده است.
حکومت محلی کردستان عراق و انتشاراتی ال‌مدآ (به سوی افق) که روزنامه‌ای به همین نام نیز منتشر می‌سازد، برگزارکنندگان این برنامه هستند. ال‌مدآ یکی از چهار روزنامه‌ی عراقی است و به قول کارشناسان، واقعأ "مستقل" است. سردبیر ال‌مدآ پیش از آن که در سال ۲۰۰۳ دوباره به عراق بازگردد، خود سال‌ها در تبعید بوده است.
کادیم حبیب می‌گوید: «ما می‌توانیم تجربیاتمان را از آلمان، انگلیس، آمریکا و سایر کشورها به عراق بیاوریم و مسائلمان را با گفتگو و نه با اسلحه حل کنیم. متاسفانه آمریکا تلاش می‌کند، مسائل را تنها از راه نظامی حل کند.»
در میان میهمانان، شهناز زباری، روزنامه نگار ۲۸ ساله‌ای که در شمال عراق زندگی می‌کند، نسبت به نتایج این مراسم چندان خوش بین نیست:
«بیشتر شرکت کنندگان در این گردهمایی مسن هستند. نیروی‌های جوان کمتر دیده می‌شوند. اینها نه تنها از نظر سنی سالمندند، بلکه افکارشان هم کهنه‌اند.»
او می‌گوید: «شاید پختگی و تجربیات اینها کارساز باشند. شاید هم نه! من فکر می‌کنم، تنها عراقی‌هایی که در عراق زندگی می‌کنند، می‌دانند ما با چه مسائلی روبرو هستیم. کسانی که در خارج زندگی می‌کنند، نمی‌توانند از مسائل ما تصوری داشته باشند. شاید آن‌ها در باره‌ی این مسائل چیزی شنیده باشند، ولی آن ها را تجربه نکرده‌اند.»
بر اساس گزارش بازرس کل امور بازسازی عراق، ستیوآرت باون، عراقی‌ها در آینده‌ی نزدیک نمی‌توانند امور بازسازی کشورشان را خود به دست گیرند، زیرا ترور، فساد و به‌ویژه وضعیت نابسامان امنیتی عراق، موانع بزرگی در این راهند. در این گزارش ۲۱۰ صفحه‌ای آمده‌است که تا بحال در عراق حدود ۴۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گزاری شده، ولی این سرمایه‌گزاری چندان ثمربخش نبود‌ه‌است.