چرنوبيل: بيست سال گذشت
۱۳۸۵ اردیبهشت ۶, چهارشنبه
تفسيری از ميودراگ زوريچ ، دبيركل بخش زبان‌هاى خارجى صداى آلمان، در مورد اين فاجعه‌ى جهانى.
پس از انفجار در نيروگاه اتمى چرنوبيل، همان شيوه‌ى هميشگى برخورد با وقايع در اتحاد شوروى سابق به اجرا درآمد. شيوه‌اى كه مبنايش اين بود: ابتدا بايد در مورد حادثه به مردم دروغ گفت و بعد عواقب آن را كتمان كرد.
حتا ميخائيل گورباچف رئيس وقت ِ کميته‌ى مرکزی حزب کمونيست اتحاد شوروی، از همان آغاز حادثه از ابعاد اين فاجعه با خبر نشد و مسئولان به تدريج او را در جريان اخبار قرار دادند. همين نكته بود كه باعث شد گورباچف اطمينانى كه به دستگاه حكومتى داشت به تدريج از دست بدهد و او مصصم تر آغاز به رفرم‌هاى بنيادين گلاسنوست و پرسترويكا در ساختار اتحاد شوروى سابق كند. او اگرچه در اجراى اين اصلاحات موفق نبود، اما اين اصلاحات را آغاز كرد و به پيش برد.
فاجعه‌ى چرنوبيل تاثيرات وسيعى در سطح جهان داشت. چرنوبيل را مى‌توان يكى از عوامل مهم پايان جنگ سرد دانست و كشورهاى بسيارى بعد از اين حادثه‌ى مرگبار، سياست خود را در زمينه‌ى تهيه انرژى تغيير دادند. مردم كشورهاى مختلف جهان متوجه شدند كه استفاده از انرژى اتمى مى‌تواند چه خطرات وسيعى براى بشريت داشته باشد. و در همين راستا بود كه احزاب مخالف انرژى اتمى در جهان و بخصوص اروپاى غربى به شدت قدرت گرفتند و توانستند به پارلمان هاى اروپا راه يابند.
بعد از حادثه‌ى چرنوبيل بود كه به تدريج در اروپاى غربى حمايت دولت از بخش‌هاى ديگر تهيه انرژى به شدت افزايش يافت. گروه‌هاى مردم در اروپاى غربى گرد هم جمع آمدند و حمايت خود را از قربانيان حادثه‌ى چرنوبيل در اوكراين و روسيه‌ى سفيد اعلام كردند و با برنامه هاى وسيع خود به حمايت از آسيب ديدگان اين حادثه پرداختند. اما آيا كار اين گروه انسان ها مى تواند كمكى به محيط زيست ِ آلوده در منطقه به خاطر انفجار در چرنوبيل كند.
اين انفجار محيط زيست را ۴۰۰ بار بيشتر از بمب اتمى فرود آمده در هيروشيما آلوده ساخت. مناطق بسيار وسيع در اطراف چرنوبيل نبايد تا سال‌ها محل سكونت مردم باشد، اما چه مى‌توان كرد كه در اين ناحيه‌ى مرزى ميان اوكراين و بلاروس، بودجه‌ى مردم براى زندگى كم است و آنها امكان مهاجرت به نواحى ديگر را ندارند و مجبورند در همان مناطق آلوده زندگى كنند.
در اوكراين و روسيه سفيد پولى در كار نيست تا به خانواده هاى محروم پرداخت شود و آنها در مقابل عواقب بعدى اين حادثه حمايت شوند.هنوز بعد از بيست سال شمار نوزادان غيرطبيعى در مناطق حادثه زده به شدت افزايش يافته و شمار بيماران سرطانى زياد و زيادتر مى شود. حل معضل چرنوبيل، اگر بتوان راه حلى برايش متصور بود، بايد با همكارى همه مردم جهان در شرق و غرب انجام گيرد.