پیروزی اورتگا در انتخابات مناقشه‌برانگیز نیکاراگوئه
۱۳۹۰ آبان ۱۶, دوشنبه
دانیل اورتگا، انقلابی پیشین و رهبر جنبش ساندینیست‌ها، توانست در انتخابات نیکاراگوئه به پیروزی چشمگیری دست یابد. وی برای سومین دوره ریاست‌جمهوری این کشور را برعهده خواهد داشت. این پیروزی در سایه‌ی دستکاری در قانون اساسی نیکاراگوئه میسر شد.
روبرتو ریواس، رئيس کمیسیون انتخابات نیکاراگوئه، روز دوشنبه (۷ نوامبر/۱۶ آبان) اعلام کرد که بر اساس شمارش آرای نزدیک به ۴۰ درصد حوزه‌های رای‌گیری، دانیل اورتگا، رهبر ۶۵ ساله‌ی ساندینیست‌ها، ۶/ ۶۲ درصد آرا را به خود اختصاص داده است.
فابیو گادئا، موسسه‌دار رسانه‌ای ۷۹ ساله که رقیب اصلی اورتگا در این انتخابات به‌شمار می‌رفت، ۸/ ۳۰ درصد آرا را به دست آورده است. به این ترتیب، شهروندان نیکاراگوئه، اورتگا را در مقام خود ابقا کردند.
تخلفات و درگیری‌ها
به گزارش سازمان غیردولتی «هاگاموس دمکراسیا»، روز یکشنبه پیش از همه در ایالت ماتاگالپا واقع در شمال نیکاراگوئه، درگیری‌های خشونت‌آمیزی میان هواداران و مخالفان اورتگا روی داده است. شماری از حوزه‌های رای‌گیری آتش زده شده‌اند. ولی اورتگا متقابلا ادعا کرد که این انتخابات آرام و مسالمت‌آمیز برگزار شده است.
ناظران انتخاباتی سازمان کشورهای آمریکایی و نیز اتحادیه‌ی اروپا، از تخلفات انتخاباتی و جلوگیری از فعالیت همکارانشان انتقاد کردند. به گفته‌ی این ناظران، از ورود همکاران آنان به حوزه‌های رای‌گیری جلوگیری به عمل آمده است.
ادواردو کورتینی، مدیر سازمانی که طرفدار شفافیت در نیکاراگوئه است، از «نشانه‌های دال بر وجود تقلب» در انتخابات سخن گفت. وی در ماناگوآ، پایتخت این کشور، در برابر رسانه‌ها گفت: «روند انتخابات، منصفانه، صادقانه و معتبر نبوده است.»
وی افزود که نمی‌توان نتایج قابل اعتمادی را انتظار داشت، زیرا نمایندگان اپوزیسیون را برای نظارت بر انتخابات به حوزه‌های اخذ رای راه نداده‌اند.
دانیل اورتگا به منظور نامزد شدن برای سومین بار پی در پی در انتخابات ریاست‌جمهوری نیکاراگوئه، ناچار بود تغییراتی در قانون اساسی ایجاد کند، زیرا قانون اساسی کشور پس از دوبار ریاست‌جمهوری، چنین اجازه‌ای را به او نمی‌داد.
اورتگا نخست با حکم حکومتی، نمایندگی اعضای کمیسیون انتخابات را که از او حرف‌شنوی داشتند تمدید کرد. او در نوامبر سال ۲۰۰۸ نیز از طریق تقلب انتخاباتی شماری از شهرها و از جمله ماناگوآ را زیر کنترل و نفوذ خود آورد.
اتحاد اپوزیسیون نیکاراگوئه (PLI-UNE) که ترکیبی از نیروهای لیبرال و دگراندیشان سابق ساندینیست‌هاست، دانیل اورتگا و همسرش روزاریو مویلو را متهم می‌کند که می‌خواهند در نیکاراگوئه یک دیکتاتوری خانوادگی تشکیل دهند.
با اینکه اقتصاد نیکاراگوئه در سال جاری احتمالا چهار درصد رشد خواهد داشت، ولی این کشور پس از هائيتی یکی از فقیرترین کشورهای منطقه است. هنوز حدود ۵۷ درصد مردم نیکاراگوئه زیر خط فقر زندگی می‌کنند. این رقم در سال ۲۰۰۵ بیش از ۶۵ درصد بود.
انتخابات گواتمالا
به موازات انتخابات نیکاراگوئه، دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری در گواتمالا نیز برگزار شد و اوتو پرز مولینا، ژنرال سابق و سیاستمدار راستگرای گواتمالا، در این انتخابات پیروز شد. ۵۵ درصد مردم گواتمالا در انتخابات به این سیاستمدار ۶۰ ساله رای دادند.
مانوئل بالدیزون، رقیب اصلی پرز مولینا، نتوانست در دور دوم انتخابات بیش از ۴۵ درصد رای بیاورد و به این ترتیب پیش از شمارش کامل آرا، پرز مولینا به عنوان برنده‌ی انتخابات اعلام شد.
بدین سان، ۲۵ سال پس از پایان دیکتاتوری نظامی در گواتمالا، بار دیگر یک نظامی سابق در راس حکومت این کشور قرار گرفته است. پرز مولینا پس از پیروزی در یک سخنرانی رادیویی، شهروندان خود را به وحدت فراخواند. وی اعلام کرد که برنامه‌ی اصلاحات اجتماعی سلف خود، آلوارو کولوم را ادامه و ژرفش خواهد داد.
پرز مولینا تقریبا تمامی دوره‌ی خدمت نظامی خود را در جنگ داخلی گذرانده است. او در سال ۱۹۹۶ با افتخار تمام توافقنامه‌ی صلح را امضا کرد و از آن پس، «ژنرال صلح» نام گرفت. ولی بسیاری از فعالان حقوق بشر او را متهم می‌کنند که در جریان منازعه‌ی ۳۶ ساله در گواتمالا، مسئول بسیاری از قانون‌شکنی‌ها و نقض حقوق بشر بوده است.
پرز مولینا در جریان کارزار انتخابات این اتهامات را بشدت تکذیب کرد. طبق آمار موجود، در جنگ داخلی درازمدت گواتمالا حدود ۲۰۰ هزار تن کشته یا مفقودالاثر شدند.
BM/KG