پوزش رسمی دولت استرالیا از بومیان این قاره

پوزش دولت استرالیا از ساکنان بومی و باقیماندگان آنان بود که به نام ”نسل ربوده شده“ شناخته می شوند. اینان ده سال تحت تبعیض، ستم و بی عدالتی زندگی کردند. این پوزش رسمی همراه با وعده هایی بود که در مورد بهتر کردن شرایط زندگی و امکانات آموزشی به بومیان داده شد. از شروع قرن بیستم تا سال های دهه شصت میلادی صدها هزار تن از کودکان دختر و پسر ساکنان بومی به زور از خانواده هایشان جدا گردیده و برای کار در خانواده های سفید پوستان و یا به عنوان فرزند خوانده به آنان سپرده شدند.

موضوع پوزش رسمی دولت استرالیا از به اصطلاح ”نسل ربوده شده“ بومی این قاره، مسئله ایست که هفته ها مورد بحث سیاستمداران این کشور را تشکیل می داد. احزاب مخالف دولت از مدت ها پیش مخالف چنین اقدامی از سوی دولت استرالیا بودند. در دوران حکومت جان هاوارد، دولت لیبرال وی از اتخاذ چنین تصمیمی و معذرت خواهی از بومیان سرباز زد. احتمالا وی از پرداخت خسارت به صدمه دیده گان و بازماندگان آنان وحشت داشت. در حال حاضر نیز برندان نلسون، رهبر حزب مخالف لیبرال، پوزش را به معنی پذیرش شرایط معین قلمداد می کند:

”رود Rudd، نخست وزیر کشور باید نتایج حقوقی چنین تصمیمی را روشن سازد بویژه در مورد مسئله پرداخت غرامت. باید از این مسئله اطمینان حاصل کرد که سیل درخواست های غرامت به سوی دولت سرازیر نشوند.“

بسیاری از نمایندگان مخالف از جمله بروس اسکات، از تصمیم دولت حزب کارگر استرالیا پشتیبانی نکردند زیرا معتقد بودند که اقدام دور کردن بچه های بومیان از خانواده شان در آن زمان برای بهبود وضعیت کودکان صورت گرفته است:

”من این تصمیم را که مربوط به نسل های گذشته می شود ، درست نمی دانم. سفیدپوستانی که کودکان بومی را به فرزندخواندگی پذیرفتند، در آن زمان فکر می کردن که کار درستی را انجام می دهند و امکان خوبی را برای این کودکان فراهم می کنند.“

ولی ساکنان بومی استرالیا و کودکانی که در آن زمان از خانواده هایشان به زور جدا گردیدند موضوع را به گونه دیگری می بینند:

”برای من این پوزش دولت به این معنی است که مادرم که حال ۸۰ سال دارد و تمام زندگیش را در رنج بسر برده، می بیند که دولت از تقصیر آن زمان عذر می خواهد و برای من و خانواده ام این موضوع لااقل التیامی بر دردمان است.“

به ”نسل ربوده شده“ بومیان استرالیا از سوی دولت خسارتی پرداخت نمی شود ولی رسما با اعلام این پوزش بی عدالتی و تبعیض علیه آنان پذیرفته شده است.