پروژه امدادرسانى شاخه آلمان سازمان World Vision به روستاهاى زلزله زده بم

زلزله بم در روز پنجم دى ماه اتفاق افتاد و موجب كشته، زخمى و بيخانمان شدن دهها هزار انسان در ايران شد. همچون ديگر فاجعه هاى طبيعى تا چند هفته اى همه چيز و همه خبرها تحت الشعاع اين فاجعه قرار گرفت. و باز همچون ديگر فاجعه ها به زودى خبرهاى ديگر جاى خبرهاى بم را گرفتند.

در بم اما نياز مردم زلزله زده رفع نشده است و نيروهاى امدادگر هم هنوز در بم و روستاهاى اطراف آن در حال فعاليت اند. پس از زلزله بم امدادگران بسيارى از ايران و جهان به يارى زلزله زدگان شتافتند. آنان مرحله نجات زنده ماندگان زير آوار و پرستارى و رسيدگى به آسيب ديدگان را پشت سر نهاده اند و اينك وارد مرحله كمك به بازسازى شهر و روستاها شده اند.

از سازمانهاى بين المللى اى كه كاركنان آن از همان ابتدا براى كمك در بم حضور يافتند، سازمان كمكهاى انسان دوستى World Vision يا آرمان جهانى بود. اين سازمان پس از جنگ جهانى دوم با هدف كمك به كودكان بى سرپرست در سراسر جهان به وجود آمد و از آن موقع دامنه فعاليتهاى خود را گسترش داده و از جمله در موارد وقوع فاجعه هاى طبيعى اقدام به كمك رسانى مى كند.

هم اكنون شاخه آلمان سازمان World Vision، با هشت امدادگر در بم فعاليت دارد. بيست امدادگر ايرانى هم با اين سازمان در محل همكارى مى كنند. فعاليت اين سازمان در مرحله بازسازى شهر بم به ويژه شامل تهيه مواد لازم براى ساختن خانه، توالت و حمام است. فعاليت شاخه آلمان بر كمك رسانى به دو روستاى اطراف شهر بم متمركز است. اين سازمان به ۱۳۵ خانواده روستاى كورك كه خانه هايشان به شدت بر اثر زلزله آسيب ديده است، كمك مى كند تا خانه هايى محكم بسازند. دولت ايران نيز به هر خانواده وامى در حدود ۵۰۰۰ دلار مى دهد كه بايد در عرض مدت ۱۵ سال بازپرداخت كنند.

در روستاى باغ چامك سيستم آب رسانى بازسازى مى شود. در اين روستا حدود ۸۰ درصد از اين سيستم ويران شده است. از بازسازى اين سيستم حدود ۵۰۰ خانوار كشاورز بهره خواهند برد.

رييس شاخه آلمان سازمان World Vision دكتر وولفگانگ يامن Wolfgang Jamann در اين باره چنين مى گويد: “ما هم اكنون در حال بازسازى سيستم آب رسانى، قنات، در بم هستيم كه براى نخلستانهاست . براى انجام اين كار بايد با وزارت كشاورزى قراردادى مى بستيم. اما كار لازم براى بازسازى را ما انجام مى دهيم.”

پروژه بازسازى سيستم آب رسانى در بم با همكارى سازمان Care International انجام مى گيرد.

افزون بر اين به كشاورزان اين ده كه به خاطر زلزله نمى توانند محصولى برداشت كنند و در نتيجه وسيله مالى لازم را براى خريد كود ندارند، از جمله با در اختيار نهادن كود لازم براى نخلستانهايشان كمك خواهد شد.

دكتر وولفگانگ يامن Wolfgang Jamann در باره فعاليتهاى اين سازمان در بم و برقرارى ارتباط با مردم مى گويد:

“ما در محل با انسانها در ارتباط هستيم. ما از بيست و هشتم دسامبر، يعنى دو روز پس از زلزله در محل واقعه در بم حاضر شديم. چند تن از همكاران ما از سراسر جهان به بم رفتند. اين گروه از آن موقع تا كنون با امدادگران ايرانى همكارى دارند. اما ما با خود زلزله زدگان هم در ارتباط مستقيم هستيم. چيزهايى كه ما به ايران برديم، مثلا پتو، چادر، مخزن آب را همراه با كاركنان هلال احمر ميان مردم تقسيم كرديم. اين مرحله اول كار ما بود. در مرحله دوم كارمان نيز با زلزله زدگان در ارتباطيم. هم اكنون ما در حال كار گذارى دوش حمام و توالت هستيم. براى چنين كارى هم با مردم صحبت مى كنيم و هم با مدارس و كودكستانها.”

از همان روزهاى آغازين كمك رسانى سازمانهاى گوناگون ملى و بين المللى شكايتهاى بسيارى شنيده مى شد كه كمكهاى ارسالى و جمع آورى شده به دست مردم بم نمى رسد، يا بسيارى كه در اصل به گروه زلزله زدگان تعلق ندارند، سعى مى كنند در اين ميان از موقعيت استفاده كرده و خود را زلزله زده معرفى كنند تا بلكه وسايلى يا خانه اى دريافت دارند. وولفگانگ يامن در باره تجربه خود چنين مى گويد:

“من مى دانم كه تقسيم مواد اوليه كمكى، پتو، چادر، آب، بعد از اين زلزله فاجعه بار، كه باعث مرگ چهل هزار نفر شد و به تعداد بى شمارى انسان آسيب زد، مطمئنا آن طور كه ما همه آرزو داشتيم، انجام نشد. تقسيم مواد و وسايل در چنين اوضاع دشوارى بسيار مشكل است. من مى دانم كه كسانى از مناطق ديگر به بم مى آيند تا نصيبى از تقسيم مواد ببرند. مى توانم تصورش را بكنم كه بسيارى از مردم آنچه كه انتظار داشتند را يا اصلا يا به آن سرعتى كه مى خواستند دريافت نكردند. مى توانم اين را بفهمم. در اين ميان كمك رسانى ساختار ديگرى پيدا كرده است. يعنى ديگر چيزى را تقسيم نمى كنند. بلكه از مردم پرسيده مى شود كاملا عينى، چه چيزى كم داريد؟ چه لازم داريد؟ و به نيازها پاسخ داده مى شود و من فكر مى كنم به اين ترتيب كمك رسانى بهتر صورت مى گيرد.”