پرتاب بزرگترین سفینه‌ی بدون سرنشین جهان
۱۳۸۶ اسفند ۱۷, جمعه
"ژول ورن" روز یکشنبه، نهم مارس ۲۰۰۸ به فضا پرتاب می‌شود. سازمان فضایی اروپا (ESA) این سفینه را از نظر کارایی، پیشرفته‌ترین سفینه‌ی حمل بار و از لحاظ طراحی، حتی پیچیده‌تر از آزمایشگاه فضایی کلومبوس معرفی کرده است.
ژول‌ورن بیست تنی، ده متر طول و حدود ۵ متر قطر دارد و می‌تواند ۵/ ۷ تن بار را به فضا حمل کند. این مقدار، چهار برابر باری است که در حال حاضر توسط سفینه‌ی روسی "پروگرس" بین زمین و پایگاه فضایی بین‌المللی جابه‌جا می‌شود. البته سفینه‌های آمریکایی می‌توانند تا ۲۵ تن بار را هم به فضا حمل کنند اما فعالیت این فضاپیماها به دستور جرج بوش، سال ۲۰۱۰ متوقف خواهد شد.
از این زمان است که مأموریت اصلی ژول‌ورن آغاز می‌شود. این فضاپیما روز یکشنبه‌ی آینده، در پرواز آزمایشی، توانایی‌های خود را به نمایش خواهد گذاشت. ژول‌ورن، طبق برنامه، روز یکشنبه نهم مارس، توسط موشک آریان ۵، قوی‌ترین راکت اروپایی حامل سفینه، از سکوی پرتاب "کورو" (در گویان، مستعمره‌ی فرانسه) به فضا پرتاب خواهد شد.
این نخستین باری است که موشک‌های اروپایی، فضاپیمایی با این وزن را حمل می‌کنند. به همین منظور، گونه‌ی خاصی از آریان ۵ به نام "آریان ۵ ES" طراحی شده است که قابلیت حمل ۲۱ تن بار را دارد.
مشکل‌ترین مرحله‌ی مأموریت ژول‌ورن، پس از پرتاب آغاز می‌شود. زیرا این فضاپیما نه تنها تمام مسیر تا ایستگاه فضایی بین‌المللی را به‌صورت خودکار طی خواهد کرد، بلکه مرحله‌ی پیوستن به ایستگاه نیز، برنامه‌ریزی شده و کاملاً خودکار انجام خواهد شد. از همه مهم‌تر این‌که ژول‌ورن باید خود را به بخش روسی پایگاه بین‌المللی متصل کند.
افتخاری برای آلمان
آلمان نقش بسیار مهمی در مراحل مختلف طراحی و ساخت ژول‌ورن ایفا کرده است. بخشی از کارخانه‌ی EADS ، سازنده‌ی هواپیماهای ایرباس، در شهر برمن آلمان قرار دارد که قسمت‌هایی از سفینه‌ی ژول‌ورن نیز در آن طراحی و ساخته شده است. کارشناسان این کارخانه در حال حاضر مشغول ساخت چهار سفینه‌ی فضایی بدون سرنشین دیگر هستند.
پیچیده‌ترین و توانمندترین موتوری که تا به‌حال در فضاپیماها به کار رفته، توسط کارخانه‌ی برمن، برای ژول‌ورن طراحی وساخته شده است؛ موتوری که آلمان به طراحی آن افتخار می‌کند.
پیشرانه و سامانه‌ی هدایت بزرگترین سفینه‌ی بدون سرنشین جهان، از فن‌آوری کاملاً کاربردی و ساده‌ای بهره می‌گیرند؛ زیرا این فضاپیما نباید از مسیر و سرعت تعریف‌شده خارج شود. در غیر این‌صورت امکان برخورد با ایستگاه فضایی بین‌المللی وجود دارد. به همین دلیل، اولین پرواز ژول‌ورن با سرعت بسیار کم انجام خواهد شد.
پایگاه فضایی بین‌المللی ISS در ارتفاع ۴۰۰ کیلومتری، در مدار خود به دور زمین در حال گردش است. ژول‌ورن در اولین سفر خود، این مسیر سه‌روزه را در سه هفته خواهد پیمود.