پاپ و سياست
۱۳۸۴ فروردین ۱۲, جمعه
پاپ ژان پل دوم بر خلاف ديگر رهبران كاتوليك هاى جهان از دخالت در امور سياسى و درگير شدن با قدرتمندان واهمه نداشت. براى نمونه پاب هنگامى كه براى نخستين بار در سال ۱۹۷۹ به زادگاهش لهستان مسافرت نمود، زمينه قدرت گيرى جنبش همبستگى را در آنجا فراهم آورد. هشت سال بعد اين شخصيت سمبليك جهان مذهب كاتوليك براى شهر دانزيك كه زادگاه جنبش همبستگى بود در برابر چشمان وحشت زده رهبران دولت كمونيست لهستان و شوق و شور صدها هزار نفر سر تعظيم فرود آورد.
دو سال بعد هنگامى كه ديوار برلين فروريخت، اين هم يكى ديگر از موفقيت هاى پاپ بود. او با مسافرتش به آلمان در سال ۱۹۹۶ پيروزى اش بر عليه كمونيسم و استبداد را به نمايش گذاشت. پاپ در آنجا گفت كه :« انسانها را با ديوار و مرز از همديگر جدا كرده بودند».
اما پاپ تنها با كمونيستها درگير نشد، بلكه ابر قدرت آمريكا نيز از انتقادات وى در امان نبود. او حتى قبل از فروپاشى ديوار برلين گفت كه نه نيويورك و نه مسكو هيچيك آينده بشريت نيستند. او در دهه نود بيش از بيش به انتقاد از جامعه مصرفى غرب پرداخت. رهبر كاتوليكهاى جهان در سال ۲۰۰۳ به مخالفت صريح با جنگ در عراق پرداخت و درست يك روز قبل از آغاز جنگ دست به دعا براى هديه آسمانى صلح برداشت. پاپ در اين كوشش مغلوب شد و نيروهاى آمريكا و بريتانيا حمله خود را به عراق آغاز كردند. اما پاپ تبديل يك شخصيت سمبليك براى صلح دوستان جهان شد و اينگونه هم هست كه بيشترين مخالفان جنگ در كشورهاى كاتوليك همچون ايتاليا و اسپانيا هستند.
پاپ بارها در مورد مناقشه خاورميانه نيز موضع گيرى نمود و خواستار زندگى مسالمت آميز اديان در سرزمين مقدس گرديد. وى هنگامى كه بار ديگر در سال ۲۰۰۰ مناقشه ميان اسرائيل و فلسطينيان به اوج خود رسيد از آنها عاجلانه خواست تا خصومت ها را كنار نهند و در صلح با يكديگر زندگى نمايند.
بر خلاف اسلاف خود، رهبر كاتوليك هاى جهان بارها و بارها در سياست بين المللى حضور خود را نشان داد و تبديل به يك شخصيت فرامذهبى و سمبل مبارزه در راه صلح گرديد. اما او به اين آگاهى تلخ نيز دست يافت كه با خواهش و دعا نتوانسته است مانع بروز جنگ در سالهاى اخير گردد.
او هرچند در مبارزه عليه كمونيسم موفق بود، اما بعنوان مبارز راه صلح از قدرتى برخوردار نبود.