پاپ ابراز تاسف كرد اما بر خاك نيفتاد
۱۳۸۵ مهر ۴, سهشنبهپاپى كه سخن خود را چندبار تفسير مى‌كند
روزنامه‌ى آلمانى «درسدنر نويسته ناخريشتن» (Dresdener Neuste Nachrichten ) در تفسيرى بر ديدار ديروز ميان پاپ و نمايندگان كشورهاى مسلمان مى‌نويسد: «پاپ چهار بار ابراز تاسف كرد، اما بر خاك نيفتاد. برعكس: آرزوى بنديكت براى ايجاد تكانه‌هاى تازه‌اى در مناسبات دشوار ميان مسيحيان و مسلمانان، با اين ديدار برآورده شد. اينك گفتگو صورت مى‌گيرد و سرانجام در مورد مشكلات هم حرف زده مى‌شود. اين ديدار فقط براى محدود كردن زيان‌هاى وارده نبود، اما پاپ نمى‌توانست گامى فراتر برود. بلندپايگان واتيكان تا كنون پاپى را به ياد نمى‌آورند كه سخن خود را در پايان چندبار تفسير كرده باشد. همين براى منتقدان كليسا كافيست تا دوباره بسرعت فاتحه‌ى ادعاى معصوميت پاپ را بخوانند».
تهديدات درونى و بيرونى براى مسيحيت
روزنامه‌ى آلمانى «فرانكفورتر آلگماينه» (Frankfurter Allgemeine) درباره‌ى اظهارات پاپ در مورد اسلام مى‌نويسد: «باور كردن به اين امر كه بنديكت منظورى جدى از سخنان خود در رگنسبورگ نداشته است، كم بها دادن به اوست. پاپ نقل قولى از يك قيصر بيزانسى آورد كه در مقابل گسترش اسلام قد برافراشته بود، گسترشى كه قرار بود مسيحيت شرقى را بزودى در زير خود مدفون سازد. مسيحيت غربى امروز در مقابل خطر مشابهى قرار دارد. اما مخالفان امروز آن كمتر به سلاح، بلكه بيشتر به گرايش‌هاى خودويرانگر آته‌ايسم و ماترياليسم متوسل مى‌شوند. با آميزه‌اى از بى‌آزارى فكرى و سياست آرام‌سازى و لاپوشانى منازعات، تهديدات درونى و بيرونى براى مسيحيت، دست‌كم از ديد اين پاپ رفع شدنى نيستند».
اسلامگرايى افراطى نتيجه‌ى رژيم‌هاى غيردمكراتيك
اوضاع خشونت‌بار و ناآرام عراق نيز همچنان در كانون توجه رسانه‌هاست. روزنامه‌ى اتريشى «در اشتاندارد» (Der Standard) چاپ وين، درباره‌ى گزارش سازمان‌هاى امنيتى آمريكا در مورد وضعيت وخيم عراق مى‌نويسد: «واقعا هم اجازه نداريم عليرغم وضعيت فاجعه‌بار كنونى عراق، كار آن را تمام شده تلقى كنيم. اما در اين مباحثه ناچاريم به نقل قول‌ها توجه كنيم. اينك فقط از يك حكومت «مستحكم» در عراق سخن گفته مى‌شود. پس دمكراسى كجا رفت؟ اين ديگر راز بزرگى نيست كه تحليلگران آمريكايى، فراتر از خوشبينى حرفه‌اى دولت خود، فهرست اولويت‌ها را براى عراق تعديل كرده‌اند. قرار است عراق از منظر تماميت ارضى خود واحد بماند، پرخاشگر نباشد، اما قابليت دفاع از خود را داشته باشد، مستحكم باشد كه آن هم نيازمند نظمى درونى است. اينكه آيا چنين عراقى يك دمكراسى است را بايد منتظر شد و ديد. اما هر چيز ديگرى بجز دمكراسى، خبر خوبى براى مهار اسلامگرايى افراطى نيست كه خود نتيجه‌ى رژيم‌هاى غيردمكراتيك در جهان عربى و اسلامى است».
پيروزى براى دشمنان آمريكا؟
روزنامه‌ى فرانسوى «لوموند» (Le Monde) چاپ پاريس، در انتقاد به قوانينى كه قرار است در آمريكا تصويب گردد تا امكان بازجويى از مظنونان به ترور توسط سازمان سيا را حقانيت بخشد مى‌نويسد: «سناتورهاى جمهوريخواه كه با كاخ سفيد مخالفت كردند، اينك ادعا مى‌كنند كه بوش را در زمينه‌ى حقوق بشر وادار به سازشى قابل توجه كرده‌اند. اما حقيقت اينست كه اين پيروزى ظاهرى سناتورها، تسليم شدن آنان در يك نكته‌ى اساسى است: رييس‌جمهورى آمريكا اين حق را براى خود تاييد شده مى‌بيند كه به سازمان سيا اجازه‌ى استفاده از روش‌هايى از بازجويى را بدهد كه نه به قانونگذارى آمريكا اعتنا مى‌كند و نه به قوانين بين‌المللى تصريح شده در كنوانسيون ژنو. معناى آن اينست كه سازمان سيا اجازه دارد از شكنجه استفاده كند، كارى كه به احتمال زياد از چهار يا پنج سال پيش به اين طرف در زندان‌هاى خود كه در خارج از آمريكا واقع و مخفي است انجام مى‌دهد. اگر ايالات متحده‌ى آمريكا واقعا چنين قانونى را تصويب كند كه اجازه‌ى شكنجه مى‌دهد، دشمنان اين كشور به يك پيروزى دست يافته‌اند».