پايان سياست يكجانبه‌گرائى در اسرائيل؟
۱۳۸۴ دی ۱۶, جمعه
آريل شارون پس از پيروزى در انتخابات تصميم به قطع مذاكره با فلسطينيان گرفت و در اين تصميم تا امروز هيچ تغييرى روى نداده است. او در مقابل اعمال خشونت از سوى فلسطينيان به خشونت متقابل متوسل شد و به گفتگو با آنان خاتمه داد. شارون با اعزام تانك و جنگنده‌هاى نيروى هوائى هفته‌ها مناطق فلسطينيان را به محاصره درآورد، اقدامى كه حتى از سوى نزديك ترين متحد اسرائيل يعنى آمريكا نيز با انتقاد روبرو شد.
چند سال پيش شارون گفته بود كه در روى صندلى نخست وزيرى، آدم چيزهائى را می‌بيند، كه بغير از آن ديده نمی‌شوند. در حين سال ۲۰۰۳ بود كه ايده تخليه شهركهاى يهودى نشين در او بوجود آمد، زيرا بهاى نگهدارى از آنها سنگين شده بود. شارون اميدوار بود كه با اين اقدام بتواند شهركهاى كرانه باخترى رود اردن را تا ابد نگه دارد. خروج از نوار غزه و آن هم بصورت يكجانبه و بدون دخالت و حضور فلسطينيان از يك سو منجر به تضعيف رهبريت آنان شد و از سوى ديگر براى اسرائيل به معنى سر راست كردن خط جبهه بود. اينكه شارون در سالهاى آينده چه اقداماتى را می‌خواست انجام دهد را می‌توان از سخنان او و مشاورانش دريافت. آنها به اين بارو رسيده‌اند كه منطقه را بين اسرائيل و فلسطينيان تقسيم نمايند، اما آنگونه كه نيازهاى اسرائيل آن را طلب می‌كند، يعنى حفظ شهركهاى كرانه باخترى رود اردن، كنترل بر روى دره اردن و كشيده شدن كريدور غربى – شرقى كه از كرانه باخترى رود اردن عبور می‌كند.
اين درست است كه شارون با خروج از نوار غزه، چرخشى را در سياست اين كشور بوجود آورد كه براى شخص او بسيار قابل توجه است. اما آنگونه كه اين روزها در عرصه بين‌المللى از شارون بعنوان ناجى صلح و بعنوان فردى كه واقع‌گرا شده بود و می‌خواست اين مناقشه صدها ساله را براى هميشه حل نمايد، ياد می‌شود هم با واقعيت‌هاى خاورميانه هيچ خوانائى ندارد.
چند ماه ديگر كه بحران رهبريت هم در فلسطين و هم در اسرائيل به پايان برسد، آنگاه فلسطينيان اميدوارند تا ديالوگ و گفتگو با رهبران جديد اسرائيل آغاز شود و دوران سياست يكجانبه گرائى شارون به پايان رسيده باشد.