پاواروتی خواننده پرآوازه اپرا درگذشت
۱۳۸۶ شهریور ۱۵, پنجشنبه
پاواروتی که در طی نخستین دوران فعالیتش بیش از همه در بین علاقمندان اپرا و موسیقی کلاسیک به شهرت رسیده بود، با توجه به همکاری‌های گسترده‌ای که با خوانندگان پاپ و راک داشت، توانست در طی دو دهه اخیر جایی برای خودش در میان علاقمندان به سبکهای مختلف موسیقی باز کند و پلی باشد برای شناساندن آثار کلاسیک و اپرا به کسانی که چندان طرفدار این نوع موسیقی نیستند.
آغاز فعالیتهای پاواروتی
پاواروتی در روز دوازهم اکتبر سال ۱۹۳۵ در شهر مودنا در ایتالیا بدنیا آمد. مادرش در کارخانه توتون‌سازی شهر کار می‌کرد و پدرش هم که نانوا بود، صدای خیلی خوبی داشت و در گروه هم‌سرایان شهر می‌خواند. پاوارواتی بعد پایان دوران مدرسه و تحصیل در رشته تعلیم و تربیت، دو سال به عنوان معلم مدرسه فعالیت داشت تا اینکه سرانجام تصمیم گرفت دست به پرورش استعدادی بزند که از پدر به ارث برده بود: آواز.
از سال ۱۹۵۶ حدود پنج سال نزد استادان مختلف آموزش آواز دید و صدایش را پرورش داد تا اینکه در سال ۱۹۶۱ در اپرای La Bohème ساخته جاکومو پوچینی برای اولین بار بطور جدی قدم به صحنه گذاشت و در نقش رودولفو، یکی از شخصیتهای اصلی این اثر، توانایی و استعداش را به نمایش گذاشت. صدا و بازیگری پاواروتی در این اثر چنان با استقبال روبرو شد که حضورش در صحنه اپراهای ایتالیا و همچنین شهرهای بزرگ اروپا از جمله آمستردام، وین، زوریخ و هامبورگ را تضمین کرد.
در سال ۱۹۶۴ پاواروتی به علت بیماری جوزپه دی استفانو یکی از تنورهای معروف آن زمان، به عنوان خواننده جانشین، در همان قطعه La Bohème پوچینی در اپرای معروف لندن به روی صحنه رفت. این رویداد راه او را برای انجام فعالیتهایی گسترده در اسپانیا، مجارستان، لهستان، چکسلواکی و استرالیا هموار کرد تا اینکه در سال ۱۹۶۸ سر از اپرای پرآوازه نیویورک درآورد.
بزرگترین موفقیتها در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی
این خواننده استثنایی در دهه شصت و به ویژه هفتاد میلادی بزرگترین موفقیتهایش را جشن گرفت و از همان زمان بود که به صف بزرگترین خوانندگان تنور در جهان پیوست. یکی از رویدادهای مهم در فعالیتهای هنری پاواروتی برگزاری جام جهانی ۱۹۹۰ در ایتالیا بود که او به همراهى پلاسیدو دومینگو و خوزه کارراس دو تن از دیگر چهره‌های صاحب‌نام اپرا به روی صحنه رفت و موفق شد با اجرایی به یادماندنی، یکی از آریاهای اپرای »توراندخت» اثر پوچینی را به سرود این جام جهانی بدل کند.
همکاری پاواروتی، دومینگو و کارراس که با هم تحت عنوان «سه تنور» به روی صحنه می‌رفتند، چندین سال طول کشید و نه تنها از لحاظ هنری که به ویژه از لحاظ مالی، همکاری بسیار پرباری بود. از سی دی کنسرت «سه تنور» تا به حال بیش از ۱۰ میلیون نسخه به فروش رفته که این، در عرصه موسیقی کلاسیک رقمی بی‌سابقه است. از آن گذشته نباید از یاد برد که این سه خواننده برای اجرای برنامه‌ها مبالغ هنگفتی هم دریافت کردند.
البته پاواروتی به خاطر این دست از فعالیتها و مخصوصا همکاریش با خوانندگان پاپ و راک بارها و بارها مورد انتقاد کسانی قرار گرفته که دیدی سنتی و و افراط‌گرایانه به موسیقی کلاسیک و اپرا دارند. پاواروتی هم همواره در جواب این منتقدان، اپرا را با فوتبال مقایسه می‌کرد و متذکر می‌شد: «هر چه باشد همه آدمها می‌توانند فوتبال نگاه کنند، حتی اگر از فوتبال چیزی سرشان نشود.»
و به راستی هم باید گفت که پاواروتی در گذشته مشکل چندانی در جذب توده‌های مردم نداشت. در اوایل دهه نود میلادی بود که پاواروتی به مناسبت سه دهه فعالیت هنریش، برنامه‌ای در هاید پارک لندن برگزار کرد و باوجود باران شدید، بیش از یکصد هزار نفر در آن حضور داشتند.
پاواروتی در عرض پنج دهه گذشته، در تهیه بیش از یکصد اثر صوتی و تصویری سهیم بود و این آثار که در قالب صفحه، سی دی و نوار ویدئویی و یا دی وی دی منتشر شده‌اند، تا به حال بیش از ۵۰ میلیون نسخه از آنها به فروش رفته‌اند که این خود گواهی است بر محبوبیت کم‌نظیر این خواننده بزرگ.
شهرام احدی